Πολιτικές στίξεις και αντιστίξεις

Του Γιάννη Πανούση

Υπάρχουν θανατηφόρες ιδέες
Ωστόσο προτιμώ τα ποιήματα

Ελένη Λιντζαροπούλου, Ελεγείες

Άλλο η πιθανή[αν και απευκταία]-στις δημοκρατίες- αριστερή παρένθεση κι άλλο η κοινή πεποίθηση ότι πρόκειται γιά μία ‘’αριστερά’’εντός εισαγωγικών. Άλλο το ασθενές αριστερό κόμμα κι άλλο η αριστερά σε κώμα. Άλλο η κυβερνητική άνω τελεία κι άλλο η ιστορική τελεία και παύλα. Άλλο τα πρώτα θαυμαστικά κι άλλο τα στερνά ερωτηματικά.

Αυτές τις απλές γνώσεις πολιτικής στίξης πρέπει να τις συνεκτιμήσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καθώς θα προγραμματίζει την εκλογική τακτική. Η υπερβολική υπερεκτίμηση,προφανώς  μαζί και με άλλες εκτροπές[κι εντροπές;],καθώς και η αλόγιστη υποτίμηση των αντιπάλων, έφερε τα πράγματα εδώ.

Η λογική της διακυβέρνησης ‘δια της δοκιμής και πλάνης’, όπου άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε, άλλα υπονοούμε κι άλλα θέλουμε, ακόμα και το θεώρημα ‘του μηδενικού αθροίσματος ’[δηλαδή να χάνουν οι μη-δικοί μας όσα θα κερδίζουν οι δικοί μας], οδηγούν σε ηθικά ανομήματα και σε πολιτικά αδιέξοδα.

Ουδείς έχει το λαό στο [ιδεολογικό ]τσεπάκι του,ουδείς κατέχει την απόλυτη κι αιώνια αλήθεια,ουδείς μπορεί να υπηρετεί το μερικό έναντι του γενικού. Καμία ηθική[sic]της οποιασδήποτε πίστης[;] δεν νομιμοποιεί άρση της προσωπικής ευθύνης και καμία πολιτική κουλτούρα δεν επιτρέπει την εκ προθέσεως καλλιέργεια ψευδαισθήσεων.

Οι όποιες ενοχές, τύψεις ή αδικίες του παρελθόντος δεν δικαιολογούν διχαστικό λόγο και τακτική εκκαθαρίσεων. Την κάθαρση την κάνει ο λαός κι όχι ο κάθε αρχηγός με την αυλή του.

Αναρωτιέμαι αν ζούμε σε μία εποχή μετα-πολιτικής Ελλάδας,όπου τη θέση των επιχειρημάτων έχουν πάρει τα fake news,οι προσωπικές επιθέσεις,η ποινικοποίηση,η ένθεν/κακείθεν διαπλοκή. Αν δηλαδή βιώνουμε-εν αγνοία μας;- μία γενικευμένη κρίση ηγεμονίας ,την οποία κρύβουμε μέσα ή πίσω από διάφορες ατάκες,τρικ ή ψευδοσυνθήματα,σαν [ζωτική αλλά φάλτσο]αντίστιξη στην κακομουσία ως πικρή πραγματικότητα.Επειδή, όσο κι αν προσπαθούν μερικοί, δεν τετραγωνίζεται ο κύκλος, καλά θα είναι ν’αντιληφθούν με ποιούς κανόνες πολιτικής κι εθνικής γραμματικής γράφεται η Ιστορία και να πάψουν να πιστεύουν και να διακηρύσσουν ότι ‘η Αριστερά είναι μόνον ανυπακοή’ διότι η –έστω και ατελής –Δημοκρατία μας τους περιμένει στη γωνία για να τους τιμωρήσει[ως αφελείς,οπισθοδρομικούς ή και επικίνδυνους].

ΥΓ.’ ’Παπούτσια έφτιαχνε και μνήμες που τύλιγαν κρυοπαγήματα’’

[Γ.Γάββαρης, Τσαγκάρης]