Toυ Μάνου Στεφανίδη
Είναι ντροπή και εσχάτη παρακμή να καταστρέφεται για μια ακόμη φορά το απροστάτευτο και οδυνηρά εκτεθειμένο κέντρο της Αθήνας και μάλιστα με πρόσχημα μιαν δικαστική απόφαση. Φαίνεται πλέον ότι ο πόλος “αναρχία-αναρχικοί” έχει καταστεί de facto θεσμικός παίχτης του ευρύτερου πολιτικού μας σταυρόλεξου.
Ακόμα χειρότερα, οι κουκουλοφόροι “τιμωροί” αποτελούν για το ΣΥΡΙΖΑ το έσχατο φύλλο συκής ως προς την διάτρητη πλέον αριστερή τους ταυτότητα αφού και πρωθυπουργικές αποφάσεις αλλά και πλείστες όσες επιλογές υψηλόβαθμων υπουργών λαμβάνονται προφανώς καθ’ υπαγόρευση των Εξαρχείων. Ακόμη και οι πολιτικοί προϊστάμενοι της Αστυνομίας λειτουργούν ενοχικά – συμπλεγματικά απέναντι στα “εξεγερμένα” γκρουπούσκουλα που κινούνται στις παρυφές της Κουμουνδούρου με εξασφαλισμένη άνωθεν κάλυψη.
Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς πόσο εκτεθειμένη είναι η δικαιοσύνη, δεκαετίες τώρα, στις ποικίλες κομματικές παρεμβάσεις, μπορεί να κατανοήσει και την δυσθυμία του κόσμου απέναντι στις αποφάσεις της αλλά και τον γενικότερο κοινωνικό στραβισμό απέναντι σε έννοιες που θεωρούνται άθικτες σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία όπως Δίκαιο, Σύνταγμα, Νόμος, Ασύμπτωτο των εξουσιών, ανεξαρτησία της Θέμιδας κλπ…
Ως κοινωνία πληρώσαμε και εξακολουθούμε να πληρώνουμε πολύ ακριβά την συνεχή επίδειξη μιας ηλίθιας, ψευδοεπαναστατικής βίας η οποία το μόνο που επιτυγχάνει είναι να συσπειρώνει τα πιο συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας δυσφημώντας και την αριστερά και τους αγώνες της.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ βέβαια η δικαιοσύνη είναι ένας ακόμα μηχανισμός πίεσης για την άλωση του αστικού κράτους – τα ίδια εξ άλλου έκαναν και οι δεξιοί (!) λένε ποικίλοι κομματικοί ινστρούκτορες ως δικαιολογία – η δε περίφημη ανεξαρτησία της ο τελευταίος, μπουρζουάδικος μύθος προς τον οποίο δεν έχει καμία διάθεση να συμμορφωθεί. Η περίπτωση Θάνου είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα σχετικά. Έτσι όμως το ευρύτερο πολιτικό σύστημα στομώνει, οι θεσμοί λειτουργούν προσχηματικά και η δημοκρατία δεν κλυδωνίζεται μόνο αλλά αργά, σχεδόν τελετουργικά, τελειώνει.
Η παρακμή έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε ανάλογα με τα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων λοιδορούνται ή αποθεώνονται δικαστικές αποφάσεις, προπηλακίζονται ή καθίστανται προνομιακοί συνδαιτημόνες με την εξουσία συγκεκριμένοι δικαστές και γενικά οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής μοιάζει να παίζουν αφρόνως εν ου παικτοίς. Η τράπουλα είναι εμφανώς σημαδεμένη, ο πολιτικός δαλτονισμός επηρεάζει ευρύτερα το κοινωνικό σώμα -που ευλόγως πιστεύει πως τα πάντα επιτρέπονται αφού η ανομία είναι σιωπηρά θεσμοθετημένη- και η σήψη αγγίζει πια τις ρίζες του εθνικού κορμού.
Επειδή οι δικαστές δεν απονέμουν απλώς δικαιοσύνη, δεν διευθετούν διεκδικήσεις πολιτών αλλά ex officio δημιουργούν ιδεολογία, ορίζουν πρότυπα και διδάσκουν μια κοινωνία εν πολλοίς απειθάρχητη και μαθημένη να επιβιώνει στα όρια του νόμου. Άρα έχουμε εμπρός μας μια βλάβη σχεδόν ανήκεστο. Με την παγιωμένη αρνησιδικία να ευνοεί σταθερά τους λίγους οδηγώντας σε απελπισία και θυμό τους πολλούς. Ο Λέανδρος Ρακιτζής, τ. γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης και εμψυχωτής μιας πολύτιμης, ανεξάρτητης αρχής που θλιβερά υποβαθμίζεται μετά την αποχώρηση του, επαναλάμβανε συχνά πως καμία μεταρρύθμιση δεν θα προχωρήσει, αν δεν μεταρρυθμιστεί βαθιά η ίδια δικαιοσύνη. Η οποία προδήλως νοσεί εγκλωβισμένη ανάμεσα στην σκοπιμότητα και τον μικροκομματικό στραβισμό. Και το χειρότερο: ελάχιστοι εκ των ηγετών μας φαίνεται να ανησυχούν πραγματικά.
ΥΓ. Ως κοινωνία πληρώσαμε και εξακολουθούμε να πληρώνουμε πολύ ακριβά την συνεχή επίδειξη μιας ηλίθιας, ψευδοεπαναστατικής βίας η οποία το μόνο που επιτυγχάνει είναι να συσπειρώνει τα πιο συντηρητικά στρώματα της κοινωνίας δυσφημώντας και την αριστερά και τους αγώνες της. Αλλά και εκθέτοντας τις ιδεολογικές αγκυλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ή την υποκρισία ενίων μεγαλοστελεχών της κυβέρνησης που τολμούν να διαδηλώνουν “ενάντια στην εξουσία”. Και να προπηλακίζονται εξ αυτού. Σχιζοφρένεια ! Ο Ρωμανός, ο υιός Βούτσης, ο υιός Σκουρλέτης, η μυστηριώδης Ηριάννα δεν είναι ηρωικές εξαιρέσεις αλλά τα συμπτώματα της παθογένειας που ταλανίζει την εγχώρια gauche caviar η οποία αμέριμνη μάς κυβερνά. Το άλλο σύμπτωμα είναι ο κοσμικός Φλαμπουράρης και ο εκατομμυριούχος Σταθάκης.
Ο Μάνος Στεφανίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής του ΕΚΠΑ
