Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Τέλος καλό, όλα.. κακά στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ: δεν υπήρξε παιχνίδι, κανένας δεν νίκησε, κανένας δεν ηττήθηκε και κανένας δεν κατάλαβε, γιατί έγινε αυτή η φασαρία.
Απολογισμός του συνεδρίου – λέμε τώρα – του ΣΥΡΙΖΑ σε δυο φράσεις:
-Πρώτη: ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ευτυχής επειδή… απορρίφθηκε η πρόταση για επανεκλογή του. Θα ήταν κάτι σαν την ψήφο εμπιστοσύνης που είχε πάρει ο Γ. Παπανδρέου το 2011 στο ΠΑΣΟΚ – 48 ώρες πριν χάσει την πρωθυπουργία.
Δεύτερη: ο εσωτερικός διαχωρισμός επισημοποιήθηκε και όσοι αμφισβητούν το σημερινό μοντέλο άσκησης ηγεσίας θα συνεχίσουν να το κάνουν με την… έγκριση του συνεδρίου – που κατέληξε πως η εκ νέου αξιολόγηση όλων περιττεύει.
Με άλλα λόγια: ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό του και στο τέλος του τριημέρου βρέθηκε ακριβώς στο σημείο που ήταν στην αρχή του…
Κορυφαία στιγμή, όταν ο Κασσελάκης, υπό την πίεση της υπόδειξης Τσίπρα, προσφέρθηκε να κριθεί εκ νέου από τη βάση – υπό τον όρο «να του βρουν αντίπαλο». Αλλά όταν βρέθηκε, κατέφυγε στη μέθοδο Χατζηχρήστου στην ταινία «Της κακομοίρας»: δεν πλάκωσε τον Ρίζο στο ξύλο γιατί τον «κράτησαν» οι άλλοι – όπως… τους ζητούσε!
Εν τω μεταξύ, τα – συντονισμένα- πρωτοσέλιδα της Κυριακής και η περιρρέουσα φημολογία όριζαν το συγκρουσιακό σκηνικό στον ΣΥΡΙΖΑ ως αναμέτρηση Τσίπρα – Κασσελάκη.
Ήτοι χρέωναν στον πρώην Πρωθυπουργό την παρακίνηση της Όλγας Γεροβασίλη ως εμπροσθοφυλακής για απομάκρυνση του διαδόχου του. Προφανώς κάποιος, από μέσα, τους παραμύθιασε.
Με τη δήλωση του – πρώτη και τελευταία από το περασμένο θέρος που παρέδωσε τα κλειδιά – ο Τσίπρας κατέστησε σαφές ότι ξεχρεώνεται τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, τον Κασσελάκη και ετέρους Καπαδόκες.
Για ποιον λόγο την επομένη να παίξει το πολιτικό του κεφάλαιο σ’ αυτή τη ρουλέτα – όταν όλοι προβλέπουν ότι, όπου και αν καθίσει η μπίλια, δεν πρόκειται να δώσει κέρδη;
Η επανεκλογή Κασσελάκη θα ήταν εσωκομματική ήττα του. Η επικράτηση της Γεροβασίλη θα τον έδενε με την καινούργια κατάσταση – και θα τον έβαζε στο κάδρο του εκλογικού αποτελέσματος των ευρωεκλογών.
Και τα δύο θα αποδυνάμωναν την προοπτική να ηγηθεί, στην επόμενη φάση, της Δημοκρατικής παράταξης – δεδομένου ότι ποιος άλλος από το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων της μπορεί να σηκώσει τον ρόλο του υποψηφίου Πρωθυπουργού της, απέναντι στον Μητσοτάκη και το βαθύ κράτος του;
Τέλος καλό, όλα.. κακά: δεν υπήρξε παιχνίδι, κανένας δεν νίκησε, κανένας δεν ηττήθηκε και κανένας δεν κατάλαβε, γιατί έγινε αυτή η φασαρία.
Ο Κασσελάκης αποποιήθηκε το χαρτί της προσφυγής στη βάση, που έπαιζε οσάκις τον αμφισβητούσαν.
Οι αντίπαλοί του έχασαν την ευκαιρία να αποκτήσουν αξιοπιστία δια της κάλπης – και ας λένε ότι κατέβηκαν στο γήπεδο, αλλά δεν τον βρήκαν εκεί.
Κατά τα λοιπά, το μόνο σίγουρο είναι ότι δια του συνεδρίου – στο οποίο… δεν μετείχαν μόνο σύνεδροι! – ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να αλλάξει, χωρίς να αλλάξει τίποτε – ώστε και κανείς να μην χάσει και τίποτε. Όλοι μαζί όμως έχασαν κάτι: τον Τσίπρα.
Η αποφυγή των εκλογών μεθοδεύθηκε από την Κουμουνδούρου με πρωταγωνιστή τον Νίκο Παππά – αν και διεκδικεί τις ίδιες δάφνες και ο Φάμελλος. Αναδείχθηκε ΜVP του παρά-συνεδρίου, ως υπ’ αριθμόν ένα εχθρός του Τσίπρα – με παραστάτες τον Πολάκη, τον Γ. Τσίπρα και τον… Καρανίκα!
Εκτός από τις υπηρεσίες που πρόσφερε στον Κασσελάκη, εκδικήθηκε και του Τσιπραίους – που προτιμούσαν τη Γεροβασίλη από τον ίδιο.
Η γνωστή ιστορία με τους ευεργετηθέντες… που συνήθως υπολογίζουν στην επιμονή της Ιστορίας να μην μνημονεύει μόνο τους Καίσαρες, αλλά και τους Βρούτους τους.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
