Του Γ. Τεκίδη
Αλλιώς δεν εξηγείται. Τα περί έλλειψης ενσυναίσθησης, αδυναμία αντίληψης της σοβαρότητας μιας κατάστασης, οι εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις και εκφράσεις προσώπου, οι συμπεριφορές που προσβάλλουν και προκαλούν, πιθανόν να μην είναι τυχαίες, αλλά να εντάσσονται σε ένα άκρως περίεργο Μητσοτακικό πείραμα.
Ένα πείραμα ανίχνευσης των περιθωρίων υπομονής και ψυχικής αντοχής του κόσμου, που παρακολουθεί κοντά δύο χρόνια τον πρώτο πολίτη αυτής της χώρας, τον πρωθυπουργό, να διάγει και να συμπεριφέρεται ως ο κατ εξοχήν πρώτος ανέμελος και παντελώς ανεύθυνος παράγων αυτού του τόπου. Δεν μιλάμε εδώ για προσωπικές φιλικές η και οικογενειακές στιγμές, όπου ο καθένας ανεξάρτητα της ιδιότητας του και της κοινωνικής θέσης, δικαιούται την όποια δόση ανεμελιάς.
Εδώ έχουμε τον πρωθυπουργό της χώρας παριστάμενο σε θλιβερά γεγονότα η και δύσκολες καταστάσεις να χαμογελά περίεργα και να δηλώνει παραδοξότητες είτε πρόκειται για την οικονομία, είτε την πανδημία, είτε για τους εξωγήινους, κόντρα στην πραγματικότητα που βιώνει σήμερα ο λαός μας. Πραγματικότητα που δεν συνάδει με κανένα τρόπο με την ανάλαφρη, τσαχπίνικη και περιπαιχτική πρωθυπουργική διάθεση. Διάθεση, στάση και συμπεριφορά που προκαλεί και μάλιστα βάναυσα ορισμένες φορές τον κόσμο που αναρωτιέται τι τελικά συμβαίνει με τον συγκεκριμένο πρωθυπουργό.
Ένα πρωθυπουργό που δίνει την εικόνα ανθρώπου που ζει σε κάποιο άλλο πλανήτη, που αντικειμενικά και λόγο του όντως ανέμελου μέχρι τώρα βίου του, του ξένου από οποιαδήποτε στέρηση υλική, του μεγαλωμένου με ανέσεις και σπάνιες ευκαιρίες, που είναι ανίκανος να αντιληφθεί και πολύ περισσότερο να νοιώσει την ανάγκη, την αγωνία για το αύριο, όλων αυτών που όπως ο ίδιος έχει δηλώσει στο παρελθόν είναι απόλυτα εξαρτημένοι από το μεροκάματο η και το μισθό τους. Εξάλλου τις έννοιες των λέξεων ΄΄ μεροκάματο ΄΄ και ΄΄ μισθός ΄΄ μόνο θεωρητικά τις έχει υπόψη του, και η γνωριμία τους μαζί του, έγινε μέσω κάποιων βιβλίων.
Ίσως να μην είναι υπερβολικό να αρχίσει να υποθέτει ο κάθε βραχυκυκλωμένος από την απόκοσμη Μητσοτακική πραγματικότητα, ότι ξέρει πολύ καλά τι κάνει, πως το κάνει και τι λέει κάθε φορά ο απρόβλεπτος και μυστηριώδης Πρίγκηψ Κυριάκος. Δεν μπορεί τα κατά συρροή λεκτικά και εκφραστικά του αμαρτήματα, οι δίχως προηγούμενο προκλήσεις, ύβρεις και προσβολές απέναντι στη νωπή ακόμη λαϊκή μνήμη και ιστορία, να συμβαίνουν τυχαία. Σκέφτεται ο κάθε και στοιχειωδώς νουνεχής συμπολίτης μας, ότι δεν ξεστομίζεις, έτσι χωρίς ψήγμα αυτοσυγκράτησης και περισυλλογής το ΄΄ ποιος νέος και νέα 17 και 18 ετών ενδιαφέρεται να μάθει τι έγινε το 1963 στη Θεσσαλονίκη … ΄΄ αναφερόμενος στα γεγονότα εκείνης της χρονιάς και στη δολοφονία του αείμνηστου Γρ. Λαμπράκη. Αυτό από πρωθυπουργικά χείλη. Αυτό που δεν τόλμησαν να πούνε μήτε και οι πιο σκληροί εκπρόσωποι της δεξιάς κατά καιρούς. Το τόλμησε ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο σύγχρονος κεντροδεξιός – κατά δήλωση του – … ρηξικέλευθος, νεωτεριστής πολιτικός. Εκεί όμως που εμφανίστηκε άπαικτος, ήταν προχθές των Θεοφανείων, όταν στην διάρκεια επίσκεψης του στον μαρτυρικό Αη-Στράτη, είπε το απαράμιλλο, αυτό που θα γραφτεί στην ιστορία ΄΄ το νησί υπήρξε τοπόσημο διχασμού και διχόνοιας… ΄΄ και από τέτοιο αυτός θα το μετατρέψει σε ορόσημο προόδου και ομόνοιας.
Το είπε ο αθεόφοβος και ανατρίχιασαν ακόμη και οι μετριοπαθείς συντηρητικοί και δεξιοί συμπολίτες μας. Αφού το είπε ο τεράστιας πολιτικής σκέψης Κυριάκος, ο σύγχρονος πέρα από πολιτικός και προφήτης, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Μπορεί πράγματι να διχάστηκαν εκείνοι οι κολασμένοι των δεκαετιών του 50 και του 60, εκείνοι που η παράταξη του φρόντισε να σταλούν για …αναψυχή στον Αη- Στράτη και στα άλλα νησιά του Αιγαίου, να αλληλοδάρθηκαν για να περάσει η ώρα τους και να μην το ξέρουμε. Το ξέρει όμως ο Κυρ. Μητσοτάκης και μας το λέει. Πως λοιπόν να μην περνά έστω και φευγαλέα από το μυαλό μας, η εκδοχή ο πρωθυπουργός μας να μην πειραματίζεται για το εύρος της λαϊκής αντοχής, για την υπομονή και ανοχή του; Ολόκληρη στρατιά επικοινωνιολόγων δουλεύει, λένε, πλάι του. Είναι δυνατόν να μην προσπαθούν να τον αποτρέψουν από τις γελοιότητες , τα ανιστόρητα και τις κάθε είδους προκλήσεις και προσβολές που εξαπολύει συχνά- πυκνά, κατά δικαίων και αδίκων;
Το μόνο που προς το παρόν δεν λαβαίνει υπόψη του ο Αυτοκρατορικού ύφους και έπαρσης πρωθυπουργός μας, είναι ότι ούτε ο λαός μας ξεχνά, ούτε η υπομονή και καρτερία του είναι ανεξάντλητη. Και ίσως γι’ αυτά να τον πληροφορήσει σύντομα.