Του Νίκου Λακόπουλου
Το 1945 η Ευρώπη και ιδιαίτερα η Γερμανία, απαγόρευσε τις σβάστικες, στις ναζιστικές στολές και όχι πάντα να ναζιστικά κόμματα. Ποτέ δεν ασχολήθηκε με το τι είναι φασισμός, ναζισμός, ρατσισμός. Τι γεννά τον ναζισμό; Πως ανέβηκε στην εξουσία ο Χίτλερ; Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον εθνικισμό, τον παγγερμανισμό, την Αριστερά, τον χριστιανισμό, την Τέχνη, την μυθολογία, την θρησκεία;
Mπορείς εύκολα να τελειώσει ένα πολιτικό κίνημα ή να ξεθωριάσει μια πολιτική ιδεολογία, αλλά είναι πολύ δύσκολο να ξερριζωθεί μια θρησκεία. Τα τελευταία σαράντα χρόνια το φάντασμα του ναζισμού πλανάται πάλι πάνω από τη Δύση. Ύστερα από δυο χιλιάδες κυριαρχίας του χριστιανισμού, του ορθολογισμού και του Καλού, τα άνθη του Κακού πληθαίνουν: ανορθολογισμός, παγανισμός, ειδωλολατρεία, σατανισμός. Ο Εωσφόρος επιστρέφει.
Η πρώτη «πάγαν-μέταλ» μπάντα είναι Νορβηγοί που αναζητούν στο δάσος ένα πένθιμο και σκοτεινό ρομαντισμό. Ξαφνικά οι Βίκιγκς ξανάρχονται μαζί με αρχαίες, παραδόσεις, κέλτικους ήχους και gothic σύμβολα. Είναι αδύνατο να μην συναντηθούν με τους ρούνους και τα σύμβολα που όμως έχουν οικειοποιηθεί οι ναζί. Το ερώτημα δεν είναι αν ο Χίτλερ ήταν Τεύτονας, όπως ήθελε, αλλά αν τελικά οι Τεύτονες ήταν προ-ναζί. Στη Nορβηγία θα εμφανισθεί κατά σύμπτωση και ο «Μακελάρης Ιππότης» που σκότωσε κοντά στα εκατό άτομα σε κατασκήνωση του Εργατικού Κόμματος.
Οι viking metal και folk metal μιλάνε για φωτιές την αυγή, τσεκούρια, βέλη και σπαθιά όπως οι Bathory στο «Αύριο είναι μια ωραία μέρα για να πεθάνει». Τα τραγούδια περιέχουν μυστικά μηνύματα. Τα πρώτα γράμματα κάθε γραμμής συνθέτουν την λέξη ΣΑΤΑΝΑΣ ή τη φράση ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΣ. Ένα δάσος από λόγχες εμφανίζεται στο λόφο καθώς ο ήλιος σπάει την καταχνιά. Δυο μάτια σα κάρβουνο περιμένουν τ’ αστέρι του Βορρά να χαράξει. Ένας άγγελος θανάτου κάνει βόλτες στα χρυσά τείχη του Ουρανού. Ακούγεται μια κλαγγή πολέμου καθώς γίνεται επίθεση στις πύλες του παραδείσου. Οι Bathory τραγουδούν για τον Σατανά:
«Σύμβολο της Πίστεως της αιώνιας ζωής ορκίστηκα στο όνομα του Εκείνου που έχει κέρατα στο κεφάλι/Αιώνια τα λόγια του/Δείτε αστέρι του/ Όπως ο λύκος ανάμεσα στα πρόβατα περιπλανήθηκε/ Η Αυγή έρχεται/ Σε ένα θολό μαύρο ουρανό/ Αίμα, Θάνατος, Φωτιά».
To «μέταλ του θανάτου» με τις αναφορές του στη βία, το θάνατο και τον σατανισμό, θα απαγορευθεί σε πολλές χώρες. Η μελωδικότητα του power metal, η θεατρικότητα του glam metal παραμερίστηκε από το black metal με τσιριχτά φωνητικά, ωμότητα και βία που έφτανε και εκτός συναυλιών σε εμπρησμούς εκκλησιών στη Νορβηγία.
Μέσα σ΄αυτό το μουσικό περιβάλλον γεννήθηκε το εθνικοσοσιαλιστικό black metal, νεοπαγανιστικό, ρατσιστικό, αντισημιτικό. Ο «άρειος σατανισμός» περιέχει αναφορές στους Τεύτονες, του Ναϊτες, την Νύχτα των Κρυστάλλων και την Εταιρεία της Θούλης. Πολλά γκρουπ χρησιμοποιούν ομιλίες του Χίτλερ στις συναυλίες τους. Πολλοί θα μιλήσουν για καπηλεία και υπεξαίρεση της μουσικής από τους νεοναζί. Η βασική του ιδεολογία της ναζιστικής μουσικής χωράει στο τρίπτυχο «Αίμα-Γη-Πρόγονοι», που πιο απλοποιημένο περιέχεται στο ‘Αίμα και Τιμή». To black metal «δεν είναι μόνο τέχνη, αλλά αγώνας κατά του χριστιανισμού».
-«Για πάνω από μισό εκατομμύριο χρόνια ο Θεός καθόταν και έβλεπε τους ανθρώπους να βγάζουν ο ένας το μάτι του άλλου. Τότε μόνο είχε την περίφημη ιδέα να στείλει τον μπάσταρδο υιό του, τον γαμημένο Ιησού Χριστό. Μα τώρα ο Διάβολος υπερισχύει. Θα αφήσουμε την εκκλησία να σαπίσει σαν το χέρι που έχει γάγγραινα. Και πάνω στους βωμούς θα σφάξουμε τους ηλίθιους και τους κουτσομπόληδες. Το πιο υγιές κομμάτι της νεολαίας θα είναι μαζί μας.»
Η white power δεν είναι ακριβώς μουσική, αλλά ρατσιστική προπαγάνδα που εμπνέεεται από την «Κου-Κλουξ-Κλαν» και τον λευκό εθνικισμό και χρησιμοποιεί την ποπ, ροκ, πανκ μουσική και το μπλακ μέταλ για να διακηρύξει το μίσος της για τους μη λευκούς, τους «αράπηδες», τους αναρχικούς, τους ομοφυλόφιλους και τους κομμουνιστές. Η κίνηση «Ροκ ενάντια στον κομμουνισμό» είναι διεθνής ναζιστική οργάνωση.
Στις 13 Ιουλίου 2013 στο Παρίσι η σύγκρουση των skinheads με μια ομάδα ακροαριστερών θα οδηγήσει στον θάνατο, από χτυπήματα ενός 18χρονου φοιτητή. To νέο κίνημα των skinheads δεν έχει σχέση με τους φιλελεύθερους μικροαστούς mods ή σκληρούς επαναστάτες hardmods που προερχόντουσαν από την πολυφυλετική εργατική τάξη του Λονδίνου με αντισυστημική κουλτούρα, όπως οι punks. Οι trads ή trojan skinheads στα τέλη του ’60 ακούγανε σκα και ρέγγε, έκαν κάνουν παρέα με μαύρους, κυκλοφορώντας με κοντά μαλλιά, αμάνικα πουλόβερ, Fred Perry πόλο, τζάκετ Hammigton και τιράντες. H επόμενη γενιά skinheads δεν κάνει παρέα με τζαμαϊκανούς, αλλά τους μισεί. Κυκλοφορεί με σβάστικες και αλυσίδες.
Στις 5 Αυγούστου 2012, ο «χάμερσκιν»- απόστρατος και μουσικός, Wade Michael Page πυροβολήθηκε από την αστυνομία και πέθανε από σφαίρα στο κεφάλι αφού είχε σκοτώσει έξι ανθρώπους σε ένα ναό των Σιχ στην πόλη Oak Creek των ΗΠΑ. Πέρα από τον αγκυλωτό σταυρό φοράει μπλουζάκια με ένα σταυρό μέσα σε κύκλο. Είναι ένα σύμβολο ολοίδιο με ένα από αυτά που χρησιμοποιεί η ελληνική «Χρυσή Αυγή».
Ναζιστικά και ρουνικά σύμβολα, στολές ναζί, το σήμα της Compat 18 και των SS, …gay ναζί δεσπόζουν στα μπλουζάκια και τους δίσκους, αλλά και τα live των “στρασερικών» Death In June που πιστεύουν ότι ο Χίτλερ πριν εκτελέσει τον ομοφυλόφιλο στρατηγό των SS, έκανε την «αρσενική πόρνη στη Βιέννη».
Ο ηγέτης του γκρουπ Douglas Pearce είναι ομοφυλόφιλος φετιχιστής και πέρασε από τον τροτσκισμό στον «εθνομπολσεβικισμό» και συνεργάζεται με νεοναζί και εθνικιστές. Το όνομα του γκρουπ «Θάνατος τον Ιούνιο» αναφέρεται στον Ιούνιο του 1934, τη «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών», όταν ο Xίτλερ δολοφόνησε τους συνεργάτες του που ανήκαν στην «αριστερή» πτέρυγα.
Οι Death Ιn June έχουν πάρει το όνομα τους από την «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών», τον Ιούνιο του 1934 όταν ο Χίτλερ εξόντωσε τον αρχηγό των «Ταγμάτων Εφόδου» Ρεμ, αφού τον είχε κατηγορήσει για ομοφυλοφιλία. Οι «Θάνατος των Ιούνιο» είναι νεοναζί που εμπνέονται από τον «Μαύρο Ήλιο» των SS και φοράνε στολές ναζί στις συναυλίες τους. Ο αρχηγός ο Pearce, πρώην τροτσκιστής και ομοφυλόφιλος, ακτιβιστής του «εθνοαναρχισμού» και συχνά κάνει συναυλίες όπως στην Κροατία υπέρ φασιστικών οργανώσεων. Μια συναυλία του στην Γερμανία απαγορεύτηκε. Στην Αθήνα, μέσα στην καρδιά του αναρχισμού, στα Εξάρχεια, θα εμφανισθούν -χωρίς επεισόδια-, για να διχάσουν «κοινό και κριτικούς». Πίσω από τις ναζιστικές στολές, πολλοί είδαν ότι το παλιό συγκρότημα Crisis που μόνο ναζιστικό δεν ήταν.
«Δεν είναι εδώ ο Παράδεισος/ Το αμερικάνικο όνειρο σας κοίμισε/Γιοι της Ευρώπης άρρωστοι με τον φιλελευθερισμό, Γιοί της Ευρώπης αλυσοδεμένοι με τον Καπιταλισμό/Να πάρουμε νέους δρόμους»
Τον Μάιο του 1999, λίγες μέρες αφότου ο David Copeland του ναζιστικού βρετανικού κόμματος BNP σκότωσε βόμβες τρεις ανθρώπους στο Σόχο οι Death In June έδω ες τρεις ανθρώπους στο Σόχο οι Death In June έδωσαν μια συναυλία εκεί κοντά με ναζισιστικά γκρουπ και αφιέρωσαν ένα τραγούδι τους στους «Λευκούς Λύκους» που ήταν υπεύθυνοι για την σφαγή. Ένα ανάλογο μήνυμα έστειλαν με ποστ στο Yahoo, όταν χτύπησε ο Μακελάρης της Νορβηγίας Άντερς Μπρέιβικ με 87 νεκρούς.
Οι νέες συζητήσεις στο ευρωπαϊκό underground δεν αφορούν πλέον τα προσφιλή θέματα μιας άλλης πολιτικοποιημένης Αριστεράς, που ξέμεινε στο Γούνστοκ, αλλά την ναζιστική τέχνη, το αν ο Έλιοτ ήταν φασίστας, την ζωγραφική της «γερμανικής σκηνής» του ’30. Ο νεοναζισμός προβάλλει ως ένα νέο, avand garde, underground κίνημα για να δώσει μια άλλη εκδοχή για την ιστορία. Ο Χίτλερ δεν ήταν τελικά ο θύτης, αλλά το θύμα. Ο χιτλερισμός δεν ήταν πολιτικό κίνημα, αλλά μια καλλιτεχνική και φιλοσοφική «ανησυχία». Κι οι ναζί συνεπαρμένοι από την τέχνη και την όπερα.Οι ναζί βοήθησαν την αρχιτεκτονική με έργα που προκαλούνε δέος με την γοτθική μεγαλοπρέπεια. Και φυσικά δεν ξεχνάμε το «λαϊκό αυτοκίνητο» Volkswagen, το τραγούδι “Λιλή Μαρλέν”, τη ναζιστική ζωγραφική, τον Έζρα Πάουντ. 
Η μουσική μπλέκει γλυκά και ανεπαίσθητα λίγο ρομαντισμό, λίγο φουτουρισμό και λίγο ναζισμό μέσα σε έναν απελευθερωτικό παγανισμό. Από την άλλη πλευρά το νέο ρεύμα που εμφανίζεται ως cult πολλοί πιστεύουν ότι είναι ένα παλιό κουρασμένο μάρκετιγκ, ένα τέχνασμα. Δεν θα μάθουμε ποτέ γιατί ο Sid Vicius που χρησιμοποιούσε την σβάστικα, χωρίς κανένας ακόμα να ξέρει για ποιο λόγο. Ο πανκ είχε μιλήσει για αναρχία, αλλά δεν είχε μιλήσει και εναντίον του φασισμού. Αντιθέτως οι Joy Division, ίσως η μεγαλύτερη μπάντα του αιώνα, πρωτοποριακή και διαχρονική, είχε, αντιγράφοντας τους Sex Pistols χρησιμοποιήσει την σβάστικα σε εξώφυλλο και δίσκο και είχε πει το αινιγματικό:
-«Ποιος θυμάται τον Ρούντολφ Ές;».
Στις 21ης Νοεμβρίου 1992 όταν οι Manowar έδωσαν μια συναυλία στην Aθήνα το περιοδικό «Αντεπίθεση» της νεολαίας της «Χρυσής Αυγής» θα γράψει: «Παραπάνω από 10.000 άτομα τους αποθέωσαν και ανάμεσα τους και οι εκατοντάδες νέοι με τις ελληνικές σημαίες, τους κέλτικους και άλλα εθνικιστικά σύμβολα ραμμένα στα μπουφάν τους. Δεν εννοείται συνειδητοποιημένος νέος εθνικιστής που να μην ακούει MANOWAR».
Φαίνεται πως οι Έλληνες νεοναζί, που δεν θέλουν να τους λένε ναζί εμπνέονται από τον ήπιο σατανισμό των Manowar που έχουν ένα δικό τους σατανιστικό «Πιστεύω « που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «Σατανά Ημών»:
«Σκοτεινέ Άρχοντα, Σε Επικαλούμαι απαιτώντας το ιερό δικαίωμα να καώ στη Κόλαση ιππεύοντας τους καυτούς ανέμους της Κολάσεως, Αντίκρισε κάποιον τόσο μοχθηρό όσο Εσένα, Πάρε τη γεμάτη πόθο ψυχή μου, Πιες το αίμα μου, όπως εγώ πίνω το Δικό Σου, ένταξέ με στις Λεγεώνες του Θανάτου Κόψε το κεφάλι μου, Απελευθέρωσε όλη τη μοχθηρία μου, Λούσιφερ είναι ο Βασιλιάς, Δοξασμένος ο Σατανάς-Ο Σατανάς είναι ο καθοδηγητής μου καθώς προχωρώ στο διάβα μου/Για πάντα του έχω δώσει τη ψυχή μου, θα κάνω πάντα το Θέλημα Του Ακόμα κι αν μου ζητηθεί να περπατήσω ανάμεσα στους ζωντανούς-Ο Σατανάς ποτέ Δε με εγκατέλειψε, γι’ αυτό ΣΕ περιμένω να με πάρεις/ Δώσε μου φτερά ως αγγελιαφόρος Σου να πετάξω για σένα».
AΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ)
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ: Ο «Πρίγκηπας του Θανάτου»
