Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
H επόμενη μέρα των εκλογών για τους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ
Σχεδόν τέσσερα πλήρη χρόνια από την 7η Ιουλίου 2019, όταν το εκλογικό σώμα τιμώρησε τον Αλέξη Τσίπρα για τα λάθη του, αγοράζοντας Μητσοτάκη. Αντί να τον αποζημιώσει γιατί παράλαβε – δεν παρέλαβε καν, αφού ο Σαμαράς δεν πήγε να παραδώσει- τη χώρα χρεοκοπημένη, σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και άδεια ταμεία και την άφησε αξιόχρεη, με γεμάτα ταμεία και διαχειρίσιμη οικονομία.
Μεταξύ μας: το «τιμώρησε» είναι σχήμα λόγου, όταν στην ήττα του έχασε μόνο τέσσερις μονάδες- κι αυτές προς τη διάσπαση Βαρουφάκη-και έμεινε στο 32% – όχι πολύ μακριά από τον Μητσοτάκη που απορρόφησε την ακροδεξιά και το κακό συναπάντημα.
Περισσότερο τιμώρησε ο Τσίπρας τον εαυτό του, αγνοώντας τη λαϊκή εντολή για μετεξέλιξη και ανανέωση του κόμματός του.
Ότι άρχισε από την 8η Ιουλίου 2019 ήταν απογοητευτική για όσους εμπιστεύθηκαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ως το τέλος το έτους – παρ ότι κυβερνούσε άκοπα , με τον προϋπολογισμό του προκατόχου του- φάνηκε ότι έβαζε την Ελλάδα εκ νέου σε δοκιμασία, αρχής γενομένης από τις αρνητικές προβλέψεις για την οικονομία. Το «επιτελικό κράτος» δεν είχε δείξει ακόμη τις αποκρουστικές ιδιότητές του.
Κι ύστερα ήλθαν οι μέλισσες… Ο COVID19 – το οποίο υποδέχθηκε ως «μια γριπούλα»-αποδείχθηκε Μάνα εξ ουρανού. Αρχής γενομένης από την κατασκευή της «γιγάντωσής» του, κατά τη διατύπωση του Θαν. Διαμαντόπουλου. Μετά εξελίχθηκε σε «Μωυσή» και κάποια απόκοσμα πλάσματα των παραμυθιών -που ξεπέρασε στην προσωποποίηση του φόβου.
Τι ζήσαμε! Ο Μητσοτάκης ακολούθησε το «Πάρε τα λεφτά και τρέχα», από την ταινία του Γούντι Άλεν. Ο Τσίπρας ΔΕΝ ακολούθησε το «Τρέξε σύντροφε ο παλιός κόσμος είναι πίσω σου» από τον γαλλικό Μάη.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια ακολούθησε ο καθένας τον δρόμο του και στο τέλος θέρισε ότι έσπειρε.. Ο ένας ως επαγγελματίας, ο άλλος ως ερασιτέχνης.
Την επόμενη φορά που συναντήθηκαν στην κάλπη- ανήμερα Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης- ο Μητσοτάκης είχε αγοράσει ήδη -στη Γη , όχι στον ουρανό- το δικό του «εν τούτω νίκα».
Ο Τσίπρας απλώς «έβλεπε τα τρένα να περνούν» ανεκμετάλλευτα, ακόμη και όταν ο αντίπαλός του τα οδηγούσε σε εκτροχιασμό.
Στην πραγματικότητα δεν ηττήθηκε από τον Μητσοτάκη- που σε καμία εκλογή δεν αποτόλμησε αναμέτρηση «ένας εναντίον ενός» μεταξύ τους- αλλά από ένα πανίσχυρο μιντιακό και οικονομικό σύστημα.
Αλλά ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι σεμινάριο: μετράει ψυχρά ψήφους και δίνει ρόλους. Ο Μητσοτάκης έπαιξε όλους τους αριθμούς του Λόττο και φυσικά κέρδισε. Ο Τσίπρας έμεινε με κάτι μουτζούρηδες της «προεδρικής» φράξιας και των «53+» στο χέρι.
Η 26η Ιουνίου θα είναι μια καινούρια μέρα και για τους δύο μονομάχους
Από Δευτέρα ο γιος του Κώστα Μητσοτάκη -που δεν δίστασε να θυσιάσει, δυο φορές, ακόμη και την αδελφή του οδηγώντας στην πιο κυνική εξέλιξη το παιχνίδι «Κάιν και Αβελ»-θα προσέλθει στην υπαλληλοποιημένη Κατερίνα Σακελαροπούλου- άλλη μια περίπτωση που πιάστηκε κορόιδο ο Τσίπρας- και θα λάβει, μετά δόξης, εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης. Εχουμε να δούμε….
Ο Τσίπρας προσπάθησε ανάμεσα σε δυο εκλογές να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται και τώρα πρέπει να παίξει μπουνιές με τον καθρέφτη του: πως γίνεται να νικάει τα λιοντάρια και να τον τρώνε οι κοριοί..
Η 26η Ιουνίου 2023 θα είναι μια καινούργια μέρα και για τους δυο μονομάχους. Πρωτίστως είναι καινούργια αρχή, για το «σχέδιο Μητσοτάκη»- εντός της χώρας, εντός της ΝΔ και στα Ελληνοτουρκικά- το οποίο ποτέ δεν αποκάλυψε. Δουλεύει με συστήματα παραλλαγής. Αλλά αυτή η επόμενη Δευτέρα του ανήκει.
Πώς θα είναι λοιπόν αυτή η μέρα;
Σε ό.τι αφορά τον Μητσοτάκη – αν πράγματι αποσπάσει την αυτοδυναμία που μηχανεύεται- ένα είναι σίγουρο: ΔΕΝ θα είναι όπως την περιέγραψε.
Οσοι τον ψήφισαν απλώς για να μην επιστρέψει το «κακό» μάλλον θα χρειαστεί να κοιταχτούν στον καθρέφτη.
Οσοι τον ψήφισαν για να συνεχίσουν την επιδρομή στο κρατικό πρυτανείο, τα παίρνουν όλα.
Οσοι τον ψήφισαν για να βελτιώσουν κάπως τη δύσκολη ζωή τους, δεν θα πάρουν τίποτε. Ο βασιλιάς εμφανίσθηκε γαλαντόμος- αλλά δεν πρόκειται να δώσει του αγγέλου το νερό.
Ας μην το πάρουν προσωπικά: είναι η πολιτική του – και του πάει γάντι ως χαρακτήρα.
Σε ό,τι αφορά τον Τσίπρα, που έχασε μια ακόμη μάχη αλλά την πολιτική ο πόλεμος συνεχίζεται- θα είναι ότι αποφασίσει ο ίδιος να είναι.
Είναι πολλοί όσοι ελπίζουν αυτή τη φορά διορίσει τον εαυτό του επικεφαλής κόμματος και το φέρει στα μέτρα της σημερινής πραγματικότητας. Εχοντας δίπλα του τον αφρό της Κεντροαριστεράς και την Αριστερά της εποχής-που συγκροτούν αναλογικά την κυβερνώσα Δημοκρατική παράταξη,-και όχι τον πάτο του βαρελιού.
Ετσι θα μηδενίσει το κοντέρ. Οσοι ψήφισαν , πάλι αυτόν ψήφισαν όχι τον ΣΥΡΙΖΑ- απλώς κάποιο ι επιτήδειοι του παλιού ΣΥΡΙΖΑ υφάρπαξαν τις έδρες στη Βουλή, διώχνοντας όσους δεν ήθελαν « να ξανάρθουν και να είναι αλλιώς».
Αλλά και όσοι τον «ερωτεύθηκαν, αλλά δεν τον παντρευτήκαν» -που θα έλεγε ο Γέρος- δεν τον ψήφισαν γιατί έχουν χολωθεί με τον ίδιο. Σκασίλα τους τι λένε οι κομματικοί γραφειοκράτες της Κουμουνδούρου. Αν θα είναι καλή η επόμενη μέρα του, θα φανεί από το πρωί: ποιοι θα τον περιβάλλουν.
Στον πολιτικό χρόνο , η 21η Μαΐου και η 25η Ιουνίου δεν είναι παρά δυο ημερομηνίες. Η πολιτική τράπουλα μοιράζεται εξ αρχής από Δευτέρα. Και επειδή μοιράζεται από τον Μητσοτάκη, θα μοιραστεί άδικα και άνισα.
Ο πρώην Πρωθυπουργός, έχει μπροστά του τις εκλογές στην Αυτοδιοίκηση και τις Ευρωεκλογές, για να δείξει από πού έλεγαν κάποιοι στην Ιταλία : «Ηττηθήκαμε αλλά είχαμε δίκιο». Αλλιώς τα μοιρολόγια θα επαναληφθούν…
Το είδος της κυβερνητικής πολιτικής που αρχίσει από αύριο μπορεί να είναι το Μάνα εξ ουρανού του Τσίπρα – και για τον Μητσοτάκη να αποδειχθεί ότι η επανεκλογή του, είναι η τιμωρία του…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
