Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Επειδή υπάρχουν πάντα «δικασταί εις τας Αθήνας» η πρώην Περιφερειάρχης αθωώθηκε πανηγυρικά. Όπως προφανώς, κατά τους νομικούς, θα συμβεί και για το Μάτι.
Η πολιτική αξιολόγηση της διαδρομής που έχει διανύσει η Ρένα Δούρου στο δημόσιο χώρο με λίγα λόγια.
Το 2014 κέρδισε την περιφέρεια Αττικής και υπήρξε “Ιωάννης ο πρόδρομος” για την επικράτηση Τσίπρα στις εθνικές εκλογές, λίγους μήνες αργότερα.
Με τη συμπεριφορά της όμως, μετά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι το 2018, έβλαψε τον εαυτό της και το κόμμα της.
Αποφεύγοντας να παραιτηθεί – με την αγοραία ατάκα “μια στραβή στη βάρδιά μου”– παραβίασε τον κανόνα ότι στην πολιτική η ευθύνη είναι αντικειμενική και αναλαμβάνεται όταν το επιβάλουν τα πράγματα.
Με 100 νεκρούς είναι κάτι παραπάνω: φόρος τιμής στη μνήμη όσων χάθηκαν, σε χρόνο και χώρο άσκησης των καθηκόντων του πολιτικού.
Το επόμενο χρόνο η υποψηφιότητά της ήταν κυνισμός και ύβρις- και γι αυτό απέτυχε. Είτε την επιδίωξε η ίδια, είτε της την επέβαλε η Κουμουνδούρου, όπως φέρεται να διατείνεται η ίδια.
Δεν ηττήθηκε απλώς, αλλά επιβάρυνε και την τύχη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές που ακολούθησαν- μεταξύ των άλλων ως συνέπεια και της ήττας της.
Από εκεί και πέρα μόνο κατά πλήρη διαστροφή κάθε έννοιας απονομής Δικαιοσύνης μπορεί να της αποδοθούν ποινικές ευθύνες.
Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι η πυρκαγιά προέκυψε εξ αίτιας της -και οι τραγικές συνέπειές της, την καθιστούν υπόλογη έναντι του νόμου.
Το ίδιο ισχύει και για την, επίσης φονική, πλημμύρα στη Μάνδρα , που είχε προηγηθεί.
Επειδή υπάρχουν πάντα “δικασταί εις τας Αθήνας” η πρώην Περιφερειάρχης αθωώθηκε πανηγυρικά. Όπως προφανώς, κατά τους νομικούς, θα συμβεί και για το Μάτι.
Από εκεί και πέρα μπορεί να συνεχίσει τον δρόμο της στην πολιτική, με απόψεις για τις οποίες δεν θα καταφέρει να αποφύγει την κριτική.
Η αθώωση Δούρου έρχεται σε μια στιγμή που βρίσκονται στο προσκήνιο παραπομπές ενός ακόμη στελέχους και υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ και ενός πρώην υπουργού του εκ μετεγγραφής.
Μαζί με το ανοσιούργημα παραπομπής της Τουλουπάκη και των συνεργατών της.
Με την απόφαση του δικαστηρίου για τη Μάνδρα γίνεται σαφέστερο ότι η Δικαιοσύνη δεν απονέμεται με εικασίες, κομματικές επιδιώξεις και κατηγορίες των οποίων η μόνη τεκμηρίωση είναι η αριθμητική πλειοψηφία στη Βουλή.
Στις περιπτώσεις Παππά και Παπαγγελόπουλου, υπάρχουν πολλά αρνητικά για την πολιτική συμπεριφορά τους.
Αλλά δεν υπάρχει στοιχειώδης νομική θεμελίωση για ενδεχόμενες ποινικές πράξεις τους.
Η παραπομπή τους είναι η θεατρική απόπειρα προεκλογικής ενίσχυσης του Μητσοτάκη, έναντι του Τσίπρα.
Για τους τρεις δικαστικούς λειτουργούς της πρώην Εισαγγελίας Διαφθοράς, που βρέθηκαν κατηγορούμενοι γιατί έκανα το καθήκον τους, όσοι το μεθόδευσαν δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα.
Σε κάθε περίπτωση, ως προς τη δικαστική έκβαση, η απαλλαγή της Δούρου είναι πρόκριμα και γι αυτές τις υποθέσεις.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
