Του Γ. Λακόπουλου
Σενάρια πολιτικών και κοινοβουλευτικών εξελίξεων, αξιολόγηση μεθοδεύσεων για την κατ’ ουσίαν παράκαμψη του Συντάγματος και σκέψεις για σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού υπό την… εποπτεία επιχειρηματιών, διακινούνται το τελευταίο διάστημα στα παρασκήνια- εν όψει των εκλογών που πιθανολογούνται για τη άνοιξη του 2022.
Σε οικονομικούς κύκλους -με παρατηρητές…πολιτικά πρόσωπα ενίοτε-, συζητούνται τρόποι χειραγώγησης του δημοσίου βίου και αυθαίρετης ερμηνείας της λαϊκής βούλησης, -εφόσον δεν αναδειχθεί αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Για την ακρίβεια προτάσσεται η “ανάγκη” για συγκυβέρνηση δυο ή τριών κομμάτων, με πρωθυπουργό εκτός των ηγεσιών τους , και σκοπό την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης.
Στην πραγματικότητα η ειδική στόχευση αυτών των σεναρίων είναι να μην είναι ο Αλέξης Τσίπρας Πρωθυπουργός σε περίπτωση που αναδειχθεί πρώτο το κόμμα του στις εκλογές, αλλά να αναζητηθεί πρόσωπο κοινής αποδοχής.
Έχει ενδιαφέρον η διαπίστωση ότι το σενάριο αναφέρεται και στο ΚΙΝΑΛ -ως “κυβέρνηση εθνικής ενότητας”,- από έναν τουλάχιστο υποψήφιο. Ειδικότερα όμως πρόσωπα δίπλα στον Γ. Παπανδρέου, προτείνουν τον ίδιο ως Πρωθυπουργό!
Εφόσον επικρατήσει στις αρχαιρεσίες του Δεκεμβρίου. Αν και από μια άποψη το λένε ως επιχείρημα για να επικρατήσει.
Σε κάθε περίπτωση πάντως πρέπει να σημειωθεί ότι η επιχειρηματικής έμπνευσης ιδέα που εξαιρεί τον Τσίπρα διακινείται εμμέσως και από ορισμένους στον… ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια παραπλήσια παραλλαγή που προτάσσει την προτεραιότητα της προοδευτικής κυβέρνησης, για την οποία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να θυσιαστεί.
Στους επιχειρηματικούς κύκλους προβάλλεται ως “όφελος ” για τη χώρα εκτός από το ενδεχόμενο “ανάθεσης” της πρωθυπουργίας σε πολιτικό πρόσωπο “κοινής αποδοχής” και η προσφυγή στην επανάληψης του “πειράματος Παπαδήμου”
Σ’ αυτή την περιπτωση θα “ζητηθεί” από την πολιτική τάξη η ανάθεση σχηματισμού κυβέρνησης -με στήριξη των δυο μεγάλων κομμάτων σε … τραπεζίτη- και προτίμηση τον σημερινό διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας
Σενάρια πολιτικής ανωμαλίας
Σ’ αυτά τα πλαίσια η συζήτηση για τον αποκλεισμό Τσίπρα από την Πρωθυπουργία συμπαρασύρει και τον Κυριάκο Μητσοτάκη- ώστε να μην παραμείνει Πρωθυπουργός, αν η ΝΔ αναδειχθεί πρώτο κόμμα -ενώ προβλέπεται η αντικατάσταση του από την ηγεσία της αν είναι δεύτερο.
Συχνά αναφέρεται ως πρότυπο η κυβέρνηση Παπαδήμου που διαμορφώθηκε το 2011 -χωρίς συμμετοχή των κομματικών αρχηγών- για να υλοποιήσει το “πακέτο “κούρεμα χρέους- δεύτερο δάνειο- δεύτερο Μνημόνιο”. Όταν ο Γ. Παπανδρέου παραιτήθηκε επειδή ως Πρωθυπουργός δεν ήταν σε θέση να περάσει στη Βουλή όσα είχε ήδη συμφωνήσει με την Τρόικα και επικύρωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι παράδοξο ότι ενώ ότι ο τότε Πρωθυπουργός εμφανίζει τον εαυτό του θύμα … ανατροπής, το όνομά του εμπλέκεται σήμερα από κάποιους σε σενάρια για κυβέρνηση που στην ουσία θα αποτελεί προϊόν εξαναγκασμού των κομμάτων και της Βουλής.
Σε όλες τις παραλλαγές τους αυτοί οι σχεδιασμοί συνιστούν οιονεί πολιτική ανωμαλία.
Σε περίπτωση που δεν υπάρχει αυτοδυναμία -αν αποτύχει ο επικεφαλής του πρώτου κόμματος, προβλέπεται από το Σύνταγμα – αρθρο 37- η ανάθεση διερευνητικής εντολής σχηματισμού κυβέρνησης στο δεύτερο και εν συνεχεία στο τρίτο κόμμα.
Αλλά από πολιτική άποψη συνιστά νόθευση της λαϊκής βούλησης αν μεθοδευτεί ο αποκλεισμός από την πρωθυπουργία πλην του επικεφαλής του πρώτου κόμματος.
Το ίδιο ισχύει αν εξαναγκαστούν οι επικεφαλής κομμάτων να συμφωνήσουν σε κυβέρνηση τρίτου προσώπου- χωρίς καν να υπάρχει η “εθνική ανάγκη” που προβλήθηκε στην περίπτωση της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν τον Μητσοτάκη
Κατά τις ενδείξεις τα σενάρια αυτά έχουν περιέλθει σε γνώση των επικεφαλής της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αν κριθεί από τις αντιδράσεις τους.
Συγκεκριμένα από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέκλεισε κατηγορηματικά τη συνεργασία “των δυο πρώτων κομμάτων ” -προεξοφλώντας ότι αν δεν εξασφαλίσει αυτοδυναμία θα πάει σε δεύτερη αναμέτρηση-, με τον νόμο που ψήφισε ο ίδιος.
Δεν έχει αποκλείσει ωστόσο τη συγκυβέρνηση με το τρίτο κόμμα, αλλά και δεν άφησε ποτέ ανοιχτό ενδεχόμενο να επιχειρήσει σχηματισμό κυβέρνησης ως επικεφαλής του δευτέρου κόμματος.
Από την πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας δεν κάνει την παραμικρή νύξη για εμπλοκή του σε διεργασίες σχηματισμού κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αν είναι δεύτερο κόμμα με οποιαδήποτε σύνθεση.
Πολύ περισσότερο δεν συζητάει- εμμέσως έχει καταγγείλει- το ενδεχόμενο να μην είναι ο ίδιος πρωθυπουργός, εφόσον το κόμμα του βρει πρώτο από την κάλπη.
Πολιτικοί παρατηρητές σημειώνουν ότι αυτές οι συζητήσεις μεταξύ επιχειρηματιών – που “κάνουν δουλειές ” με το δημόσιο κυρίως – εκκινούν από τις προβλέψεις, ή τους φόβους τους, ότι ο Μητσοτάκης δεν είναι πλέον σε θέση να διεκδικήσει την πρώτη θέση και πολύ περισσότερο την αυτοδυναμία στον νέο εκλογικό κύκλο.
Έτσι σπεύδουν να εξετάσουν ενέργειες “για να μην μας ξανασυμβεί αυτό”, όπως χαρακτηρίζουν την νίκη του Τσίπρα το 2015.
Σ’ αυτό τον βωμό δεν έχουν δισταγμό να θυσιάσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, παρότι αναδείχθηκε με την υποστήριξή τους και τους το ανταποδίδει εμπράκτως – αποδεχόμενος τις υποδείξεις τους, αλλά και “εκπροσώπους” τους στο υπουργικό συμβούλιο.
