Του Γ. Λακόπουλου
Καλώς τα παιδιά. Η Ορχήστρα των φίλων του Μητσοτάκη ανέβηκε επί σκηνής και έπαιξε το γνωστό σουξέ της: «Ζήτω ο Μητσοτάκης, κάτω ο Τσίπρας».
Ο σκοπός αγιάζει το μέσα και ο σκοπός ήταν να συνέλθει ο Πρωθυπουργός από το στραπάτσο της Ικαρίας. Μόνο που πρέπει να υπάρχει κάτι που να αγιάζει και τον σκοπό. Και εν προκειμένω δεν υπάρχει.
Οι αναλυτές του μέλλοντος δεν θα χρειαστεί να κοπιάσουν πολύ για να ανακαλύψουν πώς τα καταφέρνει ο Μητσοτάκης να δίνει ανώδυνες συνεντεύξεις- με ένα σωστό χαρτιά μπροστά του για να «τεκμηριώνει» τις απαντήσεις που δίνει. Νεράκι, όπως έλεγαν παλιά οι μαθητές.
Το τελευταίο δείγμα αδικεί τον κορυφαίο δημοσιογράφο που συζήτησε μαζί του -γιατί περί συζήτησης επρόκειτο. Με πάσες και συναντίληψη των πραγμάτων.
Ο Πρωθυπουργός με κουτοπονηριά και παιδαριώδη λόγο αράδιαζε αοριστίες, ψεύδη, και ανύπαρκτες επιτυχίες χωρίς αντίλογο. Έλεγε για τι «υπηρεσιακές ευθύνες» στο Μάτι -που εισήλθε στα ξεκούδουνα στα συζήτηση, αλλά δεν ρωτήθηκε πώς γίνεται ένας από τους βασικούς υπηρεσιακούς υπευθύνους -ο τότε αρχηγός της αστυνομίας που αναγκάσθηκε να παραιτηθεί- να έχει διοριστεί γενικός γραμματέας από τον ίδιο. Και με τη σειρά του να προάγει άλλους αξιωματικούς με ευθύνες- όπως αποκάλυψε το «Documento» και δεν διαψεύσθηκε.
Ο Πρωθυπουργός είχε την ευχέρεια να μην ζητάει καν συγνώμη για την Ικαρία και να υπεκφεύγει σε στυλ «δεν θα το ξανακάνω» – υπονοώντας το λάθος ήταν η επικοινωνια, όχι η ουσία. Αυτό που κατάλαβε ο κόσμος και όχι αυτό που έκανε ο ίδιος.
Να μην ερωτάται στα ελληνοτουρκικά τι εννοεί λέγοντας «θαλάσσιες ζώνες», να μιλάει για το «πιστοποιητικό εμβολιασμού» χωρίς υπενθύμιση ότι το έχουν απορρίψει ο ΠΟΥ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Να μην ερωτάται για την παρέμβαση Σαμαρά και να μην γίνεται νύξη για το σκάνδαλο Λιγνάδη- για την παράσταση του οποίου στην Επίδαυρο το καλοκαίρι έκανε ταξί το στρατιωτικό ελικόπτερο.
Να λέει απερίσπαστος αερολογίες όπως: «Την επόμενη ημέρα, είναι σημαντικό να περάσουμε σε έναν άλλο τρόπο ενδεχομένως ζωής, οικονομικού μοντέλου, όπου τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδος -που δεν είναι μόνο αυτό που θα αποκαλούσαμε ο «άκρατος καταναλωτισμός» αλλά η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων, το φως, ο ήλιος που έχουμε, η ομορφιά του τοπίου μας, η προστασία του φυσικού και του πολιτιστικού περιβάλλοντος- όλα αυτά ξαφνικά αποκτούν μία ξεχωριστή σημασία και πρέπει να τα αξιοποιήσουμε».
Αρνάκι άσπρο και παχύ….
Από τη μια ανώδυνες συνεντεύξεις για τον Μητσοτάκη και από την άλλη η παραπληροφόρηση για τον Τσίπρα. Άλλωστε ο καλός προπαγανδιστής στη φουρτούνα φαίνεται. Αυτή η φορα λειτούργησαν χειρουργικά στη συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε άλλο καναλι.
Όταν ρωτήθηκε: «Δέχεστε το ρίσκο να κολλήσουν κάποιοι άνθρωποι σε μια τέτοια συγκέντρωση στο όνομα της Δημοκρατίας;» απάντησε με σαφήνεια :
«Βεβαίως, δέχομαι το ρίσκο και γι` αυτό θεωρώ ότι το ορθό θα ήταν η κυβέρνηση να μη φέρει τέτοια νομοσχέδιο που εγείρουν σημαντικές κοινωνικές αντιδράσεις μέσα στην πανδημία». Και για όποιον δεν κατάλαβε διευκρίνισε ότι «ο υποκινητής αυτών των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι η κυβέρνηση».
Αυτή η διαυγής απάντηση αναδεικνύει ότι το ρίσκο που μπορεί να έχει μια διαδήλωση -και το αντιλαμβάνεται- ο ίδιος προκαλείται από την πλευρά της κυβέρνησης. Αυτό είπε. Αλλά το κυβερνητικό μαγειρείο το μετέτρεψε σε «αποδοχή» -ή και πρόκληση του ρίσκου εκ μέρους του. Και ας είχε εν τω μεταξύ διασαφηνίσει πλήρως στη Βουλή τη θέση του.
Κάποιος μαλιστα του απέδωσε ότι ζητάει… να κλείσει η Βουλή. Ετσι μετέφρασε τη θέση Τσίπρα για το αντίθετο: « Εκτός αν αποφασίσουμε ότι η Βουλή θα αναστείλει τις εργασίες της και θα νομοθετεί μονάχα για ζητήματα που αφορούν την πανδημία. Να μην υπάρχουν τότε ούτε συγκεντρώσεις ούτε διαμαρτυρία».
Όπως ο ίδιος ο Μητσοτάκης όταν ο Τσίπρας είπε «στη θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα», μιλώντας για φράχτες και τοίχους, τσαμπούναγε ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αγνοεί ότι υπάρχουν όρια της χώρας στο Αιγαίο. Τι επίπεδο.
Η παρτιτούρα που έπαιξε η κομπανία «Mitsotakis ad Friends» στα ΜΜΕ είχε προαναγγελθεί ήδη από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο που έλεγε το πρόβλημα στην Ικαρία ήταν ότι ο Τσίπρας …υπονομεύει τον εμβολιασμό και υποκινεί διαδηλώσεις κατά της εθνικής προσπάθειας.
Είναι πλέον συνηθισμένες οι απάτες του συγκεκριμένου μιντιακού μηχανισμού. Αλλά αυτή τη φορά η προσπάθεια να συκοφαντηθεί ο Τσίπρας, για να καλυφθεί ο Μητσοτάκης, παρά είναι χονδροειδής.
Επιτίθενται σε όσους διαμαρτύρονται και σε όσους τους υποστηρίζουν για να κρύψουν ότι είναι ανέντιμο, αντιδημοκρατικό και παράλογο να φέρνει η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας νομοσχέδια που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν αντιδράσεις.
Αλλά γι’ αυτό τα φέρνει. Χρησιμοποιεί την πανδημία ως ασπίδα στην πολιτική εκθεμελίωσης δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Και αξιώνει ησυχία νεκροταφείου στην κοινωνία.
Τι περίμενε δηλαδή ο Μητσοτάκης; Να φέρνει ένα αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο και οι φοιτητές να τον χειροκροτούν; Να κλείνει επιχειρήσεις και ο Άδωνις να τους κάνει πλάκα, αλλά οι ιδιοκτήτες τους να ζητωκραυγάζουν;
Όταν φέρει οσονούπω τον αντισυνδικαλιστικό νόμο και την αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων και οι εργαζόμενοι αντί να βγουν στο δρόμο να του στείλουν συγχαρητήρια τηλεγραφήματα.
Η αντιπολίτευση να μην συνταχθεί με τους πολίτες, όπως έχει υποχρέωση, αλλά να σιωπήσει και να εγκαταλείψει τους θιγομένους στην κυβερνητική λαίλαπα;
Για κορόιδα ψάχνουν. Πολίτες που να δέχονται «σφάξτε μας, αγάδες, να αγιάσουμε» δεν υπάρχουν. Η αντιπολίτευση οφείλει να είναι δίπλα τους, όταν διεκδικούν τη ζωή τους-όπως και τα ΜΜΕ. Και όλοι κρίνονται.
