Σταυροί μετά την Ανάσταση: Οκτώ κρίσεις που δημιούργησαν τα -ίσως αχρείαστα;- μέτρα για την υγειονομική κρίση

Του Γ. Λακόπουλου

Όταν η ελληνική κοινωνία θα βγει από τον λήθαργο «η κυβέρνηση τα κατάφερε με τον κορωνοϊό, ο πλανήτης τη θαυμάζει  και ο Μητσοτάκης γιγαντώθηκε πολιτικά», ο καθένας θα πρέπει να σηκώσει το σταυρό του μαρτυρίου του από μια κρίση που δημιούργησε νέες κρίσεις.

Πολλοί όμως άρχισαν ήδη να σκέφτονται: ήταν πράγματι αναγκαίο αυτό που περνάμε, με επίκληση ενός κίνδυνου που δεν είναι τόσο σοβαρός όσο προβάλλεται; Από έναν ιό που δεν απειλεί το γενικό πληθυσμό με τον δραματικό τρόπο που επικαλούνται γιατροί και πολιτικοί στην Ελλάδα και στην Ευρώπη;

Υπάρχει αυτό που οι νομικοί λένε «αναλογικότητα» στην ανατροπή δημοκρατικών κανόνων και τη λήψη αποφάσεων με συνέπειες πολλαπλάσιες από τις συνέπειες του προβλήματος λύνουν υποτίθεται;

Είναι μια μεγάλη συζήτηση που φουντώνει ήδη διεθνώς.

Στην Ελλάδα η επιθετική κυβερνητική προπαγάνδα υπαγορεύει στο συλλογικό υποσυνείδητο ότι φτηνά τη γλυτώσαμε. Κυρίως γιατί είχαμε τον Μητσοτάκη. Για σκεφθείτε να ήταν ο Τσίπρας.

Αλλά αυτές οι επικοινωνιακές κατασκευές από τη φύση τους δεν αντέχουν πολύ.  Έρχεται η ώρα της αλήθειας και τότε όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτή η κρίση δεν ήταν όπως παρουσιάσθηκε. 

Η αντιμετώπισή της όμως δημιουργεί -και στην Ελλάδα- πολλές  κρίσεις. Είναι αρχή για πολλούς Γολγοθάδες. Θα σταυρωθούν πολλοί μετά την  Ανάσταση. 

Η κρίση της λογικής

Θα χρειαστεί να δούμε από την αρχή τα δεδομένα της εμφάνισης του κορονοϊού και να βρούμε τι ήταν αυτό που κράτησε τον ελληνικό πληθυσμό μακρυά από τις εκατόμβες θυμάτων.  

Η απάντηση «ήταν τα μέτρα και οι περιορισμοί» δεν αντέχουν σε σοβαρή συζήτηση, αν δεν βάζει σε κρίση τη λογική. Αν μη τι άλλο, ήταν καθυστερημένα- όπως σε όλη την Ευρώπη.

 Όποιος θέλει μπορεί να καταναλώνει ό,τι του σερβίρουν. Ας το κάνει, αλλά το ερώτημα είναι ανοιχτό.

Η κρίση της πολιτικής

Είναι προφανές ότι η πολιτική βγαίνει εκτεθειμένη από αυτή την κρίση. Δεν προνόησε, δεν πήρε προληπτικά μέτρα, άφησε το ΕΣΥ γυμνό και ακάλυπτο από υλικά και προσωπικό.

Όταν ήλθε η κρίση,  ο Πρωθυπουργός ανέθεσε την διακυβέρνηση σε έναν γιατρό. Πίσω από το καθηγητή Τσιόδρα κρύφτηκε η κυβερνητική πονηριά του «ακούμε τους επιστήμονες».

Αν τα πράγματα πήγαινα άσχημα, θα την πλήρωναν αυτοί- συν τον καθηγητή Ηλία Μόσιαλο. Αν πάνε καλά, κερδίζει η κυβέρνηση δημοφιλία.

Μόνο που οι γιατροί χειρίζονται ασθενείς, όχι κοινωνίες οικονομίες και θεσμούς.    

Στην κρίση της πολίτικης συνέβαλε και η αξιωματική αντιπολίτευση. Με  την αμηχανία της την ώρα που η κυβέρνηση εδραίωνε την κυριαρχία της – ακόμη και με σκάνδαλα- ή όταν πρόσθετε αρνητικά πρότυπα στο δημόσιο βίο: δίπλα στον Άδωνι έχουμε  τώρα και τον Χαρδαλιά.

Η κρίση απασχόλησης

Πόσοι άνθρωποι θα μείνουν χωρίς δουλειά και για πόσο και ως πότε το κράτος θα μοιράζει 800άρια;  Η κυβέρνηση βιάστηκε να παγώσει την οικονομική δραστηριότητα και τώρα δεν ξέρει ούτε πως να την επανεκκινήσει. Ούτε καν πόσο κοστίζει στην απασχόληση και αλλάζει ρητορική, αν κρίνουμε από τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή».

Η κρίση των λουκέτων

Η πολυθρύλητη μεσαία τάξη- όπως τσουβαλιάζονται οι δραστήριοι άνθρωποι, που εξασφάλισαν καλό βιοτικό επίπεδο με τη δουλειά τους και τη επιστήμη τους, μαζί με τα λαμόγια, τους μιζαδόρους και τους  κρατικοδίαιτους, – δεν θα συνέλθει ποτέ από αυτή τη κρίση.

Το θέμα είναι πώς μπορεί μια συντηρητική κυβέρνηση  να διαχωρίσει την ενίσχυση αυτή της οικονομικής κατηγορίας, από τη ροπή της στα ρουσφέτια στην κομματική πελατεία και στα χατίρια προς το μεγάλο κεφάλαιο.

Η κρίση της Δημοκρατίας

Χωρίς αντίρρηση ελληνική κοινωνία δέχθηκε να εκχωρήσει ελευθερίες και δικαιώματα που χρειάσθηκε δεκαετίες για να κατοχυρώσει. Κατά κάποιο τρόπο ο «χωροφύλακας» ξαναγίνεται κύριος της ζωής των ανθρώπων, αλλά  για «καλό σκοπό». 

Η προστασία της υγείας – που δεν κινδύνευε στον γενικό πληθυσμό- μπήκε πάντως από την προστασία της ελευθερίας. 

Η κρίση των αξιών

Ανθρώπινες αξίες, ουμανιστικές συμπεριφορές, κουλτούρες αλληλεγγύης παραμερίσθηκαν. Ο μετανάστης έγινε εχθρός, ο γείτονας, ακόμη και  ο συγγενής, ύποπτος για μετάδοση του υιού. 

Ο πονηρός έμπορος αύξησε τις τιμές, και ο καταφερτζής  βρήκε τρόπο να ευνοηθεί από το πρόβλημα των άλλων- σαν τον υπουργό που πουλούσε… αρχαία ελληνικά σε παιδιά.

Η κρίση της ανάπτυξης

Η επιδημία βρήκε τη χώρα με τάση οπισθοχώρησης, όπως έδειξε το 1% του Ιανουαρίου και τα ελλείμματα  που κατέγραψε η Τράπεζα της Ελλάδας για το τρίμηνο.

Οι εκτιμήσεις αναφέρονται σε ύφεση που θα ξεπεράσει το 10%. Αλλά τα κυβερνητικά  εργαλεία  για την αναστροφή της θα  διαμορφωθούν με βάση τις ιδεολογικές προτιμήσεις της προς τους λίγους- που δεν θα κληθούν σε καμία φορολογική συνεισφορά-, μεταφέροντας το κόστος στους πολλούς.

Η κρίση της Ευρώπης

Οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις -με  πρωταγωνιστή τον αποτυχημένο Κόντε  και  διάφορους τσαρλατάνους σε κάθε χώρα- και υψηλό προστάτη τον  υπερ-Ευρωπαίο, αλλά απελπισμένο  Μακρόν- βρήκαν πάλι ευκαιρία να ροκανίσουν τα θεμέλια της κοινοτικής Ευρώπης.

Μιλούν για «έλλειμμα αλληλεγγύης», όταν είναι οι πρώτοι που αρνούνται την εκχώρηση στο κοινοτικό κέντρο αρμοδιοτήτων που θα διαμορφώνουν δυνατότητες αλληλεγγύης. Ή συγχέουν την κοινοτική δράση των οργάνων της Ένωσης με τις επιλογές των κρατών -μελών.