Του Γ. Λακόπουλου
Είναι σαν το παιχνίδι της κολοκυθιάς. «Πόσα νέα μέλη να γράψουμε;». «Να γράψουμε εκατό χιλιάδες». « Και γιατί να γράψουμε εκατό χιλιάδες;». «Και πόσα να γράψουμε;». «Να γράψουμε 140.000». « Και γιατί να γράψουμε 140.000;» «Και πόσα να γράψουμε;» «Να γράψουμε 180.000». « Και γιατί….;».
Αυτά τα θαυμαστά συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη περίοδο. Αποφάσισαν να διευρυνθούν. Αντί να αλλάξουν, θέλουν αυγατίσουν τα μέλη τους. Χωρίς να αλλάξουν. Να είναι ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι τώρα, αλλά να έχουν πιο πλούσια μητρώα.
Κοροϊδεύονται μεταξύ τους ή προσπαθούν να κοροϊδεύουν τους αλλους; Ποιος θα πάει να γίνει μέλος στον ΣΥΡΙΖΑ; Δεν πήγαινε κανείς όταν ήταν στην κυβέρνηση. Θα πάει τώρα;
Και γιατί να πάει; Για να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ όπως είναι αλλά λίγο φουσκωμένος αριθμητικά; Δεν σφάξανε.
Όποιος εγγράφεται σε ένα κόμμα αυτομάτως αποδέχεται το Καταστατικό και την Ιδρυτική του Διακήρυξη. Ασπάζεται τις ιδέες του, έτσι όπως διατυπώνονται στα πιο επίσημα κείμενά του.
Είναι σίγουροι στον ΣΥΡΙΖΑ ότι υπάρχουν πολίτες που τους ψήφισαν και τώρα είναι διατεθειμένοι να προσυπογράψουν όσα αναφέρονται την Ιδρυτική Διακήρυξη και το προοίμιο του Καταστατικού;
Είναι δυο θεμελιακά στα οποία περισσεύουν οι αναχρονισμοί και οι φλυαρίες. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στην κοινοτική υπόσταση της χώρας, στην οργανική σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Ούτε λέξη για τα μεγάλα εθνικά θέματα. Λείπει εκκωφαντικά η συναίσθηση του χρόνου και του χώρου.
Τι σημαίνει ότι στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο σοσιαλισμός, ως «μορφή οργάνωσης της κοινωνίας που βασίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και διαχείριση των παραγωγικών μέσων»; Ή ότι η «εργατική τάξη δεν μπορεί να απελευθερωθεί η ίδια, αν δεν απελευθερώσει και την κοινωνία ολόκληρη»;
Ένα ολόκληρο Μνημόνιο εφάρμοσαν -επιτυχώς- ακόμη δεν κατάλαβαν ότι θα τους κρεμάσουν ντενεκέδες αν μείνουν στην αντικαπιταλιστική ρητορεία των παλαιότερων χρόνων τους;
«Αγωνιστές και αγωνίστριες από διάφορα ρεύματα και οργανώσεις της κομμουνιστικής, της σοσιαλιστικής, της διεθνιστικής, της αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς, το χώρο του δημοκρατικού πατριωτικού κέντρου, αλλά και τον επαναστατικό και τον ελευθεριάζον χώρο, συνδικαλιστές και συνδικαλίστριες του εργατικού και του αγροτικού κινήματος, των κοινωνικών κινημάτων, του ριζοσπαστικού φεμινισμού και της οικολογίας, νέες και νέοι, άνθρωποι της τέχνης, των γραμμάτων και της διανόησης, συναντήθηκαν και ένωσαν τις δυνάμεις τους, με στόχο τη μετάβαση προς το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.»
Αυτό είναι επίσημη κομματική θέση. Δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που περιγράφουν είναι το 4%; Αλλά στην εποχή Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον κόμμα του 4% αλλά κόμμα εξουσίας. Όπως την ορίζουν τα συνταγματικά και ευρω-κοινοτικά πλαίσια.
Αν δεν το αντιλαμβάνονται η εκστρατεία εγγραφής μελών θα απολήξει στο να ξαναγράψουν τους εαυτούς τους και να διώξουν όλους τους άλλους.
Ο μόνος τρόπος για να αυξηθούν τα κομματικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε μια σχέση εύλογης αναλογίας με τους ψηφοφόρους της 7ης Ιουλίου είναι να αλλάξει. Να μετεξελιχθεί ως κόμμα, ιδεολογικά και πολιτικά. Αν ήταν να γραφτούν στο ίδιο θα το έκαναν από το 2015.
Αυτοί που τους ψήφισαν προσβλέπουν σε ένα σύγχρονο ριζοσπαστικό κόμμα που θα καλύπτει στο πολιτικό φάσμα τον χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης από τις παρυφές του ΚΚΕ μέχρι το Κέντρο.
Ένα κόμμα της σύγχρονης Κεντροαριστεράς -που περιέχει την σύγχρονη Αριστερά, ή αντιστρόφως- ικανό να κυβερνήσει και να κινήσει μπροστά τον τροχό της χώρας και της κοινωνίας, να αλλάξει τα πράγματα, και όχι να οργανώσει την επανάσταση και την κατάργηση του καπιταλισμού.
Ήδη οι πολίτες αναγνωρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα ως φυσικό ηγέτη αυτού του χώρου. Του έδωσαν την εντολή να προσαρμόσει αντίστοιχα και τον πολιτικό φορέα του οποίου ηγείται και περιμένουν.
Τι περιμένουν; Έναν νέο ανοιχτό κομματικό σχηματισμό, όπως και αν λέγεται. Να μετατρέψει δηλαδή ο Τσίπρας το κόμμα του σε ανώτερη μορφή οργάνωσης του λαού.
Αν απογοητευτούν, θα κάνουν ό,τι έκαναν και όταν απογοητευτήκαν από το ΠΑΣΟΚ. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να λειτουργεί σαν «συμπλήρωμα» μιας παρέας, που επιμένει στην ιδεολογική της καθαρότητα και αυτοχρίζεται πρωτοπορία, καλώντας τους άλλους να την ακολουθήσουν.
Αυτό το σχήμα δεν μπορεί να σταθεί. Η πολιτική δράση δεν ορίζεται πλέον από καμία απόφαση καμίας Κεντρικής Επιτροπής. Έχουμε φύγει από την εποχή των «Ολομελειών» και τον ολικών αφηγήσεων της Ιστορίας.
Σήμερα ένα προοδευτικό αριστερό κόμμα πρέπει να έχει ορισμένα χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι να έχει ηγέτη με ευρεία ακτινοβολία. Αυτός ο ηγέτης υπάρχει.
Πρέπει επίσης να έχει μια διακριτή ηγετική ομάδα που θα συντονίζεται από τον επικεφαλής και όχι από καθοδηγητικές γραφειοκρατίες.
Με βάση το ιδεολογικό πλαίσιο που θα αποφασίσει ένα ιδρυτικό συνέδριο και όχι κάποια πανάρχαια κείμενα.
Με βάση την πολιτική που προκύπτει από αυτό το πλαίσιο, το οποίο διαχέεται στη βάση της κοινωνίας από τον οργανωτικό ιστό του κόμματος και τις παρεμβάσεις της ηγεσίας του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τι δεν καταλαβαίνουν κάποιοι;
Εδώ δεν μπορούν να μαζέψουν τους 30.000 που είναι υποτίθεται εγγεγραμμένα μέλη τους θα βρουν άλλους; Είδατε πουθενά τα βραδιά φως στα κτίρια με την ταμπέλα «Οργάνωση ου ΣΥΡΙΖΑ»; Πώς περιμένουν να φτάσουν στα 180.000 μέλη;
Σε ποιο κόμμα; Αν εννοούν σ’ αυτό που υπάρχει, είναι σαν να ζητούν από τους πολίτες που τους ψήφισαν να κάνουν δηλώσει μετάνοιας και να τους ακολουθήσουν σε όσα αναφέρουν το Καταστατικό και τη Διακήρυξη του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ.
Έλεος. Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρει κανέναν και δεν θα λύσει κανέναν πρόβλημα. Μόνο μια απόφαση μπορεί να πάρει: την αυτοδιάλυση του. Για να προκύψει ο νέος ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά το νέο κόμμα χρειάζεται νέο Καταστατικό, νέα Ιδρυτική Διακήρυξη, νέο λόγο, νέες πολιτικές αντιλήψεις νέο ιδεολογικό πλαίσιο. Μετά εκστρατεία εγγραφής μελών.
Αυτά οφείλει να κάνει ο Τσίπρας για να δικαιώσει τον ιστορικό ρόλο του. Ή μήπως και για το αν έχει προσωπικά ο ίδιος ιστορικό ρόλο πρέπει να αποφασίσει η Κεντρική Επιτροπή;
