Του Γ. Τεκίδη
Ο άνθρωποι δεν το κρύβουν, ίσα –ίσα το διαλαλούν, το έχουν αναγάγει σε θεωρία, μπορεί και δόγμα, ότι θα κάνουν τα πάντα παρεμβαίνοντας σε θεσμούς και νόμους, ώστε η αριστερά να αποκλειστεί από οποιαδήποτε μελλοντική πιθανότητα να ξανακυβερνήσει. Ο τσεκούρης, κατά κόσμον Μ. Βορίδης νυν υπουργός του Κυριάκου, αναφέρεται συχνά-πυκνά σ΄αυτό το στόχο της ακροδεξιάς κυβέρνησης και ήδη λειαίνουν το έδαφος για την πραγμάτωση του μεγάλου ονείρου τους.
Το τρίμηνο κυβερνητικής γραφής τους τα λέει όλα. Προκειμένου να πραγματοποιήσουν όχι αυτά που υπόσχονταν προεκλογικά, αλλά το κρυφό τους σχέδιο, τσαλαπατούν απροσχημάτιστα νόμους, θεσμούς, σύνταγμα, και από ό,τι φαίνεται ακόμη δεν είδαμε τίποτα.
Ο κόσμος της εργασίας, του μόχθου, της παραγωγής μπήκε στο στόχαστρο με το λεγόμενο αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο, αναπτυξιακό κατ΄ευφημισμό γιατί στην ουσία κατεδαφίζει συλλογικές συμβάσεις, εργατικά δικαιώματα, μειώνει μισθούς και μεροκάματα. Και ενώ ο Κυριάκος πραγματικός αρνητικός οδοστρωτήρας σαρώνει την κοινωνία κλέβοντάς της την ελπίδα για μια καλύτερη μέρα, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις των γνωστών και μη εξαιρετέων εθνικών νταβατζήδων που τον έκαναν πρωθυπουργό, ο Σύριζα-Προοδευτική Συμμαχία οδεύει προς ένα προγραμματισμένο συνέδριο, αρχές του 2020, ένα συνέδριο που θα σημαδέψει ανεξίτηλα την πολιτική ιστορία της χώρας μας.
Το μέγα ζητούμενο αυτού του συνεδρίου, η μετεξέλιξη του Σύριζα σε μια μεγάλη προοδευτική, ριζοσπαστική παράταξη, μια παράταξη που θα αγκαλιάσει την συντριπτική πλειοψηφία του δημοκρατικού και ανένταχτου αριστερού κόσμου, του κόσμου που ασφυκτιά και αντιπαρατίθεται στα αποτυχημένα νεοφιλελεύθερα πολιτικά σχέδια, που το μόνο που κατάφεραν όχι μόνο στον τόπο μας, αλλά και διεθνώς ήταν να εντείνουν την φτώχεια και να μεγαλώσουν τις κοινωνικές ανισότητες σε όλα τα επίπεδα.
Ο διάλογος και η κατάθεση απόψεων και θέσεων για το τι μέλλει γενέσθαι ήδη ξεκίνησε. Ένας διάλογος για την επιτυχή έκβαση του οποίου θα απαιτηθεί νηφαλιότητα, τεκμηρίωση με στέρεα επιχειρήματα των απόψεων και προπάντων η υπερίσχυση του συλλογικού συμφέροντος, σε βάρος της όποιας προσωπικής και πολλές φορές εγωιστικής δικαίωσης. Και τούτο γιατί κάποιοι, δίχως να τους καταμαρτυρούνται κακές προθέσεις στο όνομα της υπεράσπισης των οσίων και ιερών της αριστεράς, ζώστηκαν ήδη τα αριστερόμετρα άμεσα η έμμεσα, αποτιμώντας την αριστεροσύνη, την ειλικρίνεια και συνέπεια όσων προστρέχουν στο προσκλητήριο του Σύριζα, για να λάβουν μέρος στο μεγάλο πολιτικό εγχείρημα.
Σε κάποια ΝΕ μεγάλου νομού περνούν από προσωπικές συνεντεύξεις τους νεοεισερχόμενους, για να εξακριβώσουν άραγε τι; Μήπως καθιερώσουν και τη λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, προκειμένου να είμαστε σίγουροι για το νέο μέλος; Ας παραδεχτούμε τελικά ότι κανένας δεν αγωνιά και δεν νοιάζεται λιγότερο από τον άλλο είτε είναι παλιό είτε καινούργιο μέλος, για τον κοινό μας στόχο. Ο σεβασμός και το δικαίωμα της διαφορετικής ακόμα και αιρετικής άποψης είναι αδιαπραγμάτευτο κεκτημένο της ανανεωτικής, ριζοσπαστικής αριστεράς, αφού κουβαλά τον ίδιο πόνο, την ίδια αγωνία, την ίδια μεγάλη προσδοκία για το μέλλον της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης.
Στα αναγνωρίσιμα πρόσωπα της αριστεράς που πρωταγωνίστησαν θετικά και ορισμένες φορές και αρνητικά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, δεν αρμόζει η μίζερη και στενόκαρδη συμπεριφορά, ο φτωχός μικροεγωισμός και η ανομολόγητη δίψα για αυτοδικαίωση. Η γόνιμη και εμπεριστατωμένη κριτική, κριτική που ρίχνει φως στη σύγχυση και στις σκιές και ιδιαίτερα η πραγματικά ειλικρινής δίχως υπεκφυγές αυτοκριτική από όλους τους πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές στην αριστερά, μα και στον ευρύτερο χώρο, θα δώσουν την μεγάλη ώθηση για την ευόδωση του τελικού στόχου.
Η επικαιροποίηση της πρόσκλησης από την ηγεσία του Σύριζα σε κάθε δημοκράτη, κάθε οικολογική και κινηματική συλλογικότητα, κάθε εργαζόμενο και άνεργο που αντιλαμβάνονται το ζοφερό μέλλον που τους επιφυλάσσει το κράτος της δεξιάς, να συμμετάσχουν ισότιμα και χωρίς προαπαιτούμενα στην δημιουργία του νέου μαζικού προοδευτικού, δημοκρατικού, σύγχρονου αριστερού φορέα, είναι απαραίτητη.
Η ώρα της μεγάλης συνάντησης της ριζοσπαστικής αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, των πράσινων οικολόγων και των κινηματικών προοδευτικών ομάδων, είναι στην ημερήσια διάταξη σε όλη πλέον την Ευρώπη. Η εγχώρια ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δεν είναι ώρα να επιλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει;