Ταμπέλες είναι, δικές μας είναι, και τις κάνουμε ό,τι και όποτε θέλουμε

Σέρφερς παίζουν με τα κύματα που έχουν δημιουργηθεί από τους θυελλώδεις νοτιάδες σε παραλία της ...Βρωμολίμνης. Φωτό: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

Του Γιώργου Μαρκάκη

ΜΑΡΚΑΚΗΣ Στην Ελλάδα μας αρέσει να κρυβόμαστε τόσο πίσω από τα δάχτυλο μας όσο κι άλλωστε να βλέπουμε πολλές φορές το ίδιο το δάχτυλο, αντί για το φεγγάρι μου μας δείχνουν αθεράπευτα ρομαντικοί γύρω μας. Στις αρχές της δεκαετίας υπήρχαν πολλά κινητά  που είχαν για ringtone το “λεφτά υπάρχουν”, ενώ σήμερα με άδειες πραγματικά τις τσέπες συνεχίζουν μερικοί  να πιστεύουν το τροπάρι πως υπάρχουν περιθώρια για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 700 ευρώ.

Οι πολιτικές εκτοξεύσεις πάντα στα μέρη μας περισσότερο από κάθε άλλο μέρος στην Ευρώπη ήταν ένα θέμα τίτλου και ταμπέλας. Στο κάτω- πάνω τι κοσμοναύτες, τι  αστροναύτες; Στο φεγγάρι θα καταλήξουν κι οι δυο. Τι σημασία έχει από που και ποιός τους εκτόξευσε; Πόσα Δις έκλεψαν οι μεν καπιταλιστικά και πόσα Δις έκλεψαν οι άλλοι δε σοσιαλιστικά, για να γεμίσουν στο πλησιέστερο βενζινάδικο με καύσιμα τους Σογιούζ και τους  Απόλλωνες….

Μπορεί πολλοί πλέον υποψιασμένοι να μην ‘τρώνε’ το πολιτικό παραμύθι όταν τους πουλάς κρέας βαπτίζοντας  ψάρι αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που όταν, τους σεβίρουνε ψαροκόκαλα αντί για ψαρονέφρι -δηλαδή το ανάποδο- την επόμενη μέρα συνεχίζουνε να δίνουν τα αποφάγια στο σκύλο αντί για την γάτα τους.

Το θέμα δεν είναι βέβαια μόνο η ταμπέλα αλλά και αν το spray με το χρώμα εκτός από την ταμπέλα έβαψε και τα γυαλιά μαζί με τα μάτια μας. Το σπουδαίο στην ιστορία των  ελληνικών καμουφλάζ και μεταμορφώσεων είναι δηλαδή όχι τόσο να μην σε βλέπουν οι άλλοι, όσο και το να προσπαθείς να μην βλέπεις την μάπα σου. Εσύ και εγώ μαζί, ο ίδιος.

Για την ψυχή και το πνεύμα μας δεν τίθεται θέμα. Πάντα βαμμένοι ήμασταν. Εραστές, λάτρεις και οπαδοί της εικόνας ή πολέμιοι σταυροφόροι εικονοκλάστες που θέλανε να την κάνουν κομμάτια. Οι καθολικοί στις εκκλησίες δεν έβαλαν τόσες εικόνες όσο εμείς οι ανατολίτες. Μας κατανοούσαν όμως … περισσότερο από τους βόρειους. Οι βόρειοι προτεστάντες δεν τις έβαλαν καν στις εκκλησίες τους. Έμειναν στα ουσιώδη -σύμφωνα πάντα με αυτούς. Φαίνεται όταν δεν έχεις γύρω σου τόσες εικόνες σε βοηθάει στο μέτρημα. Δεν χάνονται αυτοί εκεί πάνω στο Βερολίνο, όπως εμείς εδώ, στο μέτρημα.

Σήμερα δεν ειναι τρόικα, αλλά είναι Θεσμοί. Δεν είναι μνημόνιο αλλά συμφωνία. Δεν είναι το κτίριο του υπουργείου οικονομικών αλλά το Hilton. Δεν είναι Γιάννης αλλά Γιανάκης … αν και με τέτοια πληθωριστική εικόνα και νοήματα το Γιάνης έπρεπε να γράφεται Γιάννννννννννννης.

Στο Ωδείο όταν ο δάσκαλος ρώτησε τον πιτσιρικά τι όργανο θα ήθελε να παίζει, αυτός απάντησε:

«Μνημόνιο».

«Μικρέ μου, αρμόνιο λέγεται. Εκτός αν θέλεις να  παίξεις την Τρόικα και όχι την Ερόικα” του είπε ο δάσκαλος.

Αλλά από μικρό και τρελό μαθαίνεις –λένε- αλήθειες. Εμένα μικρό με πήγαινε η μητέρα μου στον Βασιλικό Κήπο που αργότερα ονομάστηκε Εθνικός. Κατόπιν δημοτικό πήγα στην Βασιλίσσης Φρειδερίκης  που σήμερα ονομάζεται Κύπρου. Αργότερα μετακομίσαμε στην Βασιλέως Παύλου που σήμερα λέγεται Εθνικής Αντίστασης. Στην τελευταία τάξη του γυμνασίου το 1976  – που στην ουσία ήταν του Λυκείου αφού άλλαξε ονομασία και αυτό, αν και ήταν το ίδιο πράγμα ακριβώς όπως πριν – όταν τους πρότεινα αυτό το μέρος για να συναντηθούμε όλη η τάξη με κοίταγε με απορία ξινά, αφού σύσσωμοι  όλοι ήταν μέλη της Πανσπουδαστικής. Και πριν λίγους μήνες με ένα άλλο δημοψήφισμα τότε είχε εξαλειφθεί ό,τι βασιλικό. Δεν θυμάμαι με σιγουριά αλλά ακόμα και τα σύκα ίσως απόφευγαν και δεν τους βάζανε ταμπέλα βασιλικά εκείνη την περίοδο.

Σήμερα φυσικά δεν έχουμε βασιλιάδες αλλά ακόμα και όταν η ίδια μας η Βουλή μετατρέπεται σε βασιλευόμενη δημοκρατία  λίγοι μιλάνε -ενώ τα Κόμματα κάνουν ποδήλατο στο δάσος αμέριμνα! «Φιρουλί φιρουλά…Αααα, για δες μια ξεραμένη ορχιδέα. Αααα, δες άλλο ένα καμένο πεύκο…».

Όταν πηγαίναμε στα Μεσόγεια περνάγαμε από το Λιόπεσι, σήμερα το λένε Παιανία. Για μπάνιο  τις περισσότερες φορές στην Λούτσα. Η ταμπέλα πλέον γράφει Αρτέμιδα. Αλλάζει ο Κόσμος,  φίλε ! Σιγά που θα την γλύτωνε και αυτός. Άλλαξε ακόμα και  ο Νέος Κόσμος που λέγονταν …Δουργούτι.

Η Χριστιανοσύνη από την άλλη μεριά τροφοδοτούσε εύκολα με ονόματα για τοπωνύμια  και  όλες τις απαραίτητες  αλλαγές στον χάρτη που έπρεπε να γίνουν. Κάθε τετράγωνο και από μια εκκλησία σχεδόν, οπότε η παλέτα διαθέτει τεράστια ποικιλία. Στο Μπραχάμι το ίδιο σενάριο ! Εξαφανίσθηκε ολόκληρη συνοικία την κρύψανε; Όχι, όχι, κύριε! Πολιούχος εδώ είναι ο Άγιος Δημήτρης …..εδώ και χρόνια. Τον χειμώνα για να πάμε στη Πάρνηθα περνάγαμε πρώτα από το Μενίδι. Μάταια μετά από χρόνια στο εξωτερικό, γυρίζοντας πίσω,  έψαχνα την αντίστοιχη οδική σήμανση. Με τόσο κτίσιμο που πήγε ολόκληρη περιοχή;

-Άγιος Στέφανος λέγεται,  κύριε, εδώ το μέρος!

Παράξενο;

Το 1981-2 αρχίζω και εργάζομαι στην ελληνική ραδιοφωνία. Ωχ, δεν θυμάμαι καλά…Ήταν  ΕΡΤ ή ΕΙΡ, πέρασα και από ΕΙΡΤ, μπορεί και ΕΤ άλλοτε ΝΕΤ. Λίγο ακόμα έγινε και ΝΕΡΙΤ  αλλά στο τέλος Ξενέριτ. Μια συνεχής αλλαγή. Μοιάζει με ένα συνεχές Αττικό αλλά και Ελληνικό Fluxus. ΚΥΠ; Που ζεις δεν ονομάζεται έτσι εδώ και πολλά χρόνια Είναι ΕΥΠ ! Σήμερα MAT, αύριο Ρουά,  αλλά όπως λες και salsa κομμάτι. Que palo es ?  (=Τι ρόπαλο ήταν αυτό…).  Κάτι ανάλογο και με τα βουνά μας. Εδώ το Τουρκολίμανο άλλαξε και τα Τουρκοβούνια θα μένανε όρθια;

Φαντασθείτε πως γνώρισα άτομο που υποστήριζε ότι το Κολωνάκι είναι flat και είχε την σιγουριά να με διορθώσει όταν του είπα πως είναι σε λόφο. Αφού μια ζωή με αμάξι 4Χ4 αυτόματο κυκλοφορούσε. Όταν κάποτε του είπα πως εκεί μάλιστα υπήρχε και χείμαρρος ο Βοϊδοπνίχτης, έσκασε στα γέλια.

«Έχει πλάκα να μου πεις πως κατέβαιναν στη Λυκόβρυση με κανό καγιάκ!».

Είναι Ελευθερίου Βενιζέλου, αλλά την λέμε Πανεπιστημίου. Ο φίλος μου ο οικονομολόγος ο Claudio απο την Αργεντινή έψαχνε με αγωνία να βρει που στο καλό ήταν η Πατησίων για να πάει στο Αρχαιολογικό Μουσείο…

«…! Hombre! Συνέλθετε ! Γιατί αφού αλλάξατε τόσες δεκαετίες το όνομα συνεχίζετε και τη γράφετε 28ης Οκτωβρίου, αλλά τη λέτε Πατησίων;»

Ήθελα να του απαντήσω πως είναι πιο πολύτιμο να προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τους εαυτούς μας – παρόλο που ξέρουμε πως δεν γίνεται- από το να πληροφορούμε συστηματικά λάθος τους ξένους επισκέπτες μας, όταν  ξέρουμε πως γίνεται να τους πούμε την αλήθεια σχετικά με την εκάστοτε πραγματικότητα μας, αλλά δεν το κάνουμε.

Την Βουλιαγμένη την έλεγαν Βρωμολίμνη. Σκέψου να μην της είχαν αλλάξει το όνομα. Τι θα τραγουδούσε ο Λουκιανός; “Πάμε μια βόλτα στην Βρωμολίμνη” ; Η ταμπέλα της Κακιάς Θάλασσας υπάρχει ακόμα όρθια και κρατά καλά και δεν φαίνεται να  αλλάζει όπως και η Κερατέα που οι νέοι οικιστές θέλουν να την αλλάξουν με την αρχαϊκή της ονομασία: Τρεις Ποταμοί !

«Μα καλά, μας δουλεύτε; Πόσα ποτάμια έχετε δει κύριε  πηγαίνοντας από Αττική Οδό στο Λαύριο;»

«Καλά και εσείς πόσες φορές τραγουδήσατε για τον Ιλισσό;»

Ο φίλος του πατέρα μου έμενε στο Βατραχονήσι, δίπλα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όταν βέβαια υπήρχε Ηριδανός ποταμός. Η Μούσχουρη ρωτούσε μέσα στο τραγούδι της  “…Πως το λέν, πως το ,τον ποταμό”  και απαντούσε αμέσως «Ιλισσό». Πόσοι να γνωρίζουν ότι ο Ιλισός έγινε Μιχαλακοπούλου;

Οι σύγχρονοι Ρωμαίοι  σεβάστηκαν τον Τίβερη και οι Κέλτες τον Τάμεση. Εμείς τρία ποτάμια είχαμε και τους δείξαμε τι πρέπει να κάνουμε με συνοπτικές διαδικασίες. Μπάζωμα! Όπως μπάζωμα έγινε με συνοπτικές διαδικασίες και στα Κόκκινα Χώματα. Εεεμ, δυο βήματα από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και να λένε το μέρος «Κόκκινα Χώματα»; Θα βάφονταν από άλλο λόγο αν επέμεναν οι κάτοικοι. Με αίμα.

Τις Κουκουβάουνες τις Μεταμόρφωσαν. Την Μαγκουφάνα την κάνανε Πεύκη, όταν υπήρχαν ακόμα δέντρα και δεν τα είχαν χτίσει όλα πολυκατοικίες. Καταλαβαίνω και τους φίλους από την Αγγλία που θέλουν να αγοράσουν εξοχικό δίπλα στην θάλασσα αλλά προσπεράσανε το Βρωμοπούσι. * Τι θα έλεγαν στους φίλους τους: Πως το μέρος που μένουν μεταφράζεται σε Dirty Pussy; Πόσοι αρβανίτες να υπάρχουν στην Γηραιά Αλβιόνα για να πιάσουν το νόημα του τόπου αυτού;

*Στα αρβανίτικα Βρώμο σημαίνει Καλό Πηγάδι,αλλά εμείς επιμένουμε να το βρωμίζουμε ξέροντας ότι “είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας” μας,  που έλεγε και η Ρίτα.