Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η πολιτική είναι ανταγωνιστική υπόθεση. Η ηγεσία, η στελέχωση, η ιδεολογία, η πολιτική και το πρόγραμμα ενός κομματος κρίνεται σε σχέση με τα όμορα κόμματα.
Από αυτή την άποψη η υπό ίδρυση Νεα Αριστερά έχει τρία ισχυρα χαρτιά, τόσο έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, από τον οποίο προήλθε, όσο και στο ευρύτερο πλαίσιο της Δημοκρατικης Παράταξης
Το πρώτο είναι η ηγεσία. Η σύγκριση του Αλέξη Χαρίτση με τον Στέφανο Κασσελάκη, με πολιτικούς όρους, είναι αποκαλυπτική.
Για τους συνειδητοποιημένους οπαδούς της Αριστεράς – αλλά και όσους αυτοτοποθετούνται στην Κεντροαριστερά- ο πρωην υπουργός του Αλέξη Τσίπρα υπερτερεί σε πολιτική επάρκεια, επιστημονική συγκρότηση, δημόσια παρουσία, προσωπική σοβαρότητα , ήθος- και αναγνωρίσιμη θητεία στην προοδευτική παράταξη.
Στην αναμέτρησή τους ο θορυβώδης επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ υστερεί, με το θολό παρελθόν, τον ανερμάτιστο λόγο και τον συνοικιακό «καισαρισμό» της δημόσιας εικόνας του- όντας άσχετος με τις αξίες της Αριστεράς και τους αγώνες της Δημοκρατικής Παράταξης.
Ο Κασσελάκης δεν θα πείσει κανένα
Η επικράτηση Κασσελάκη στο κόμμα που άφησε πίσω του ο Αλέξης Τσίπρας, υπήρξε εξέλιξη χωρίς λογική. Συνεχίζει να είναι με όσα λέει και κάνει ο ίδιος.
Κανείς σοβαρός πολίτης δεν θεωρεί «αριστερό» τον «σουλατσαδόρο του Διαδικτύου». Αντίθετα οι πάντες αναγνωρίζουν ότι ο Χαρίτσης είναι φωτεινό πρόσωπο για την Αριστερά. Αν μιλάμε για πολιτική και όχι για διαγωνισμό ταλέντων σε ελαφρολαικές εκπομπές.
Το δεύτερο χαρτί του νέου κόμματος είναι η ηγετική ομάδα που περιβάλει τους δυο επικεφαλής. Ο κύκλος των προσώπων που ανέδειξαν – στο όνομα του …Τσίπρα -τον Κασσελάκη είναι τα βαρίδια του Τσίπρα και οι ανθρωποδιώχτες στις περασμένες εκλογές.
Χωρίς τον Νίκο Παππά και τον Παύλο Πολάκη ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα θα είχε πολύ καλύτερη τύχη. Με στελέχωση που αρχίζει από την, συμπαθέστατη κατά τα λοιπά, Τζάκρη και καταλήγει τον Γ. Τσίπρα και την Αυγέρη δεν μπορεί να περιμένει τίποτε καλυτερο -και ήδη προκύπτει δια γυμνού οφθαλμού.
Στη Νέα Αριστερά ο άξονας Αχτσιόγλου -Τσακαλώτου – Αναγνωστοπούλου και εν μέρει του Ηλιόπουλου, διαμορφώνει πολύ πιο ελκυστική εικόνα για το νέο κόμμα. Αν μάλιστα αποσύρει στα πίσω καθίσματα τα δικά του βαρίδια- Τζανακόπουλος, Φίλης, Παπαδημούλης, Βούτσης- προφανώς θα πάει στην κάλπη των Ευρωεκλογών με καλύτερες προϋποθέσεις.
Το τρίτο πλεονέκτημα του κόμματος που προέκυψε στη Βουλή, με τις μετακινήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η ευχέρεια να διαμορφώσει εξ αρχής το προφίλ του, το ιδεολογικό και πολιτικό του οπλοστάσιο και να κινηθεί στο δημόσιο χώρο με εμπροσθοβαρή τροπο, ώστε να υπερέχει σε κρίσιμους τομείς: συγκρότηση, κυβερνητικό παρελθόν των στελεχών, δημόσια παρουσία, ρητορική, ευπρέπεια λόγου , ύφους και ρεαλιστικών στόχων. Αυτά είναι η ουσία στην πολιτική.
Ο Κασσελάκης με τα μεγάλα λόγια και τις διαδικτυακές μπαρούφες, δεν θα πείσει κανέναν ότι είναι καλύτερος διαχειριστής από τον Χαρίτση, ξέρει καλύτερα οικονομικά από τον Τσακαλώτο και αντιλαμβάνεται πιο δημιουργικά από την Αχτσιόγλου τον ιστορικό κύκλο και τις προοπτικές της Αριστεράς.
Πραγματικός και όχι «κατά συνθήκην» αρχηγός
Οι αρχαιρεσίες στον ΣΥΡΙΖΑ κρίθηκαν πάνω σε ψευδή διλήμματα, όπως η «υπονόμευση του Τσίπρα». Ο Κασσελάκης επικράτησε χάρη στην κινητοποίηση ετερόκλιτων «προεδρικών» της περιόδου που κατέληξε στη συντριβή.
Είχε επικοινωνιακή υπεροχή ως φαινόμενο και όχι ως πολιτικός της προοδευτικής παράταξης. Όπως είχε και την ακατανόητη καμπάνια της Αχτσιόγλου που την εξέθετε μαζι με την αποδοχή συσπειρώσεων που την αποδυνάμωναν.
Αυτά τα χαρακτηριστικα όμως δεν υπάρχουν και δεν θα τα λαμβάνει κανείς υπόψη του στις ευρωεκλογές. Ο Τσίπρας δεν θα είναι το ««επίδικο»και πολλοί από όσους παρασυρθήκαν στην ψήφο υπερ Κασσελάκη ντρέπονται για ό,τι έχει προκύψει.
Οι ψηφοφόροι της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς, θα αναζητήσουν αξιοπιστία, ήθος , σοβαρότητα και αυθεντική αναγνώστη των εξελίξεων εκ μέρους της Αριστεράς.
Σ’ αυτά τα πεδία η αύρα που αναδύει ο Χαρίτσης είναι συντριπτική σε βάρος του ανερμάτιστου αντιπάλου του και το ίδιο ισχύει για τα επιτελεία τους.
Ο Μεσσήνιος πολιτικός θα αναδείξει τη στρατηγική του και θα αποτυπώσει την τακτική του στη δομή και το περιεχόμενο του κόμματος που θα οδηγήσει στις κάλπες εάν προβληθεί ως πραγματικός και όχι «κατά συνθήκην», επικεφαλής της Νέας Αριστεράς.
Δηλαδή ως ηγέτης ενός πολιτικού φορέα που θα βάλει τέλος στον τραγέλαφο που επέφερε στο δημόσιο βίο η μυθομανία του «Στέφανου της Ελλάδας». Τα υπόλοιπα θα προκύψουν μόνα τους…
