Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Τα προεκλογικά προφίλ των «μονομάχων» για την κυβερνητική εξουσία στον ειδησεογραφικό αφρό των ημερών
«Πάμε, αληθινά, σε εκλογές;», είναι το ερώτημα που αναδύεται στον προεκλογικό αφρό των ημερών: Είναι σίγουρο ότι το σούρουπο της 21ης Μαΐου θα ανοίξουν οι κάλπες, θα μετρηθούν οι ψήφοι και το τελικό αποτέλεσμα θα αποτυπώνει την πραγματική βούληση του ελληνικού λαού για τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση της αρεσκείας του – ότι θα είναι, δηλαδή, αληθινό; Το ερώτημα μοιάζει ρητορικό, δεδομένου ότι, εκτός… απροόπτου θα φτάσουμε μέχρι την Κυριακή της 21ης Μαΐου και θα ψηφίσουμε. Και το σούρουπο θα ανοίξουν οι κάλπες, οι ψήφοι θα μετρηθούν…
Μέχρι εκεί!.. Το ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι αληθινό – ότι, δηλαδή, θα αποτυπώνει την πραγματική βούληση του ελληνικού λαού για τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση της αρεσκείας του – ελέγχεται ως κάτι το αμφίβολο, το αμφισβητούμενο, το ανακριβές, το παραπλανητικό, το ψεύτικο: Λόγω εκλογικού νόμου και συστήματος και λόγω ποσοστών συμμετοχής ή αποχής στις εκλογές… Λόγω δυσλειτουργίας της Ελληνικής Δημοκρατίας, επίσης, εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς. Και βέβαια, λόγω της κρίσης του διεθνώς κρατούντος πολιτικοοικονομικού συστήματος…
Κι ακόμα, λόγω υπερβολικής χρήσης… τεχνητής νοημοσύνης απ’ την κυβέρνηση Μητσοτάκη!.. Πριν και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής και εκλογικής διαδικασίας: ο επονομαζόμενος «νονός της τεχνητής νοημοσύνης» Τζέφρι Χίντον παραιτήθηκε προ ημερών από την Google, εκφράζοντας την ανησυχία του για την δεδομένη ικανότητα της τεχνητής νοημοσύνης «να δημιουργεί πειστικές ψευδείς εικόνες και κείμενα, φτιάχνοντας έτσι έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν θα μπορούν πλέον να γνωρίζουν τι είναι αληθινό»…
******
«Είναι δύσκολο να δει κάποιος πώς μπορεί να εμποδίσει τους κακόβουλους χρήστες από το να χρησιμοποιήσουν την τεχνητή νοημοσύνη για αρνητικούς λόγους», έκλεισε την ανακοίνωση παραίτησης του ο Τζέφρι Χίντον, και έμοιαζε να αναφέρεται στην κακόβουλη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του: στην υστερόβουλη χρήση της (υπέρ φίλιων επιχειρηματικών και ιδίων πολιτικών συμφερόντων) στη φάση της πανδημίας, ας πούμε. Ή στην κακόβουλη χρήση της (λογισμικό predator) στο παρακρατικό δίκτυο τηλεφωνικών παρακολουθήσεων δημοσιογράφων, πολιτικών αντιπάλων, ακόμα και υπουργών της κυβέρνησής του…
Και βέβαια, στα «κατεχόμενα» ή χειραγωγούμενα απ’ τον ίδιο και την κυβέρνησή του κρατικά ή μη ΜΜΕ. Μέσω των οποίων (όπως κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργικής του θητείας, έτσι και τώρα, προεκλογικά) δημιουργεί πειστικές ψευδείς εικόνες και κείμενα, φτιάχνοντας έναν κόσμο όπου οι πολίτες δεν μπορούν πλέον να γνωρίζουν τι είναι αληθινό.
Όπως η κυβερνητική παρέμβαση της περασμένης Τετάρτης στο ΑΠΕ π.χ., όπου ο κ. Μητσοτάκης, «δίκην σούπερ αρχισυντάκτη» – όπως γράφει στην efsyn ο συνάδελφος Δημήτρης Κανελλόπουλος – δημιουργεί ψευδή εικόνα και είδηση όσον αφορά την τριτοκοσμική θέση της Ελλάδας (107η θέση) στη νέα ετήσια λίστα των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα για την Ελευθερία του Τύπου, η οποία δημοσιεύεται στα ΜΜΕ όλου του πλανήτη:
«Στον τίτλο της είδησης, το ΑΠΕ δεν ασχολείται με την Ελλάδα και την 107η θέση μας» γράφει ο Δ.Κ., αλλά «ακολουθεί τη ρητορική της κυβέρνησης, λέγοντάς μας ότι οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF) είναι ΜΚΟ: ό,τι ακριβώς τονίζει σε κάθε ευκαιρία και ο κύριος Μητσοτάκης, ο κύριος αρχισυντάκτης», σχολιάζει εν κατακλείδι ο συντάκτης της efsyn.
*******
Με τούτα και μ’ εκείνα, δυό εβδομάδες πριν τις εκλογές αναρωτιόμαστε… αν πάμε αληθινά σε εκλογές!.. Αν είναι σίγουρο ότι το σούρουπο της 21ης Μαΐου θα ανοίξουν οι κάλπες, θα μετρηθούν οι ψήφοι και το τελικό αποτέλεσμα θα αποτυπώνει τη πραγματική βούληση του ελληνικού λαού για τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση της αρεσκείας του. Ότι θα είναι, δηλαδή, αληθινό…
Αν θέλετε τη γνώμη μου, το πιο αληθινό στοιχείο στον προεκλογικό αφρό των ημερών είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Καθώς, με κριτήριο την γενική προεκλογική του εικόνα (εμφάνιση, επικοινωνιακό ύφος, λόγος, κίνηση, συμπεριφορά, κλπ.), παραμένει ο απλός, λαϊκός, ανθρώπινος, δίκαιος και χαρισματικός ηγέτης που αγαπήθηκε όσο κανένας άλλος πολιτικός, στα πέτρινα χρόνια της μνημονιακής περιπέτειας:
«Προτιμώ να είμαι ο εαυτός μου, παρά ο επικοινωνιολόγος μου», λέει ο ίδιος όταν ερωτάται για το προεκλογικό του στυλ, δείχνοντας τον τυποποιημένο και… συσκευασμένο απ’ τον Mr. Γκρινμπεργκ αντίπαλό του, κ. Μητσοτάκη.
Ο προεκλογικός Τσίπρας, εν κατακλείδι – οι παρεμβάσεις του, οι από βήματος ομιλίες του, οι απαντήσεις του στις συνεντεύξεις και τις συνομιλίες του με τους πολίτες –, είναι to the point, όπως λένε οι νεότερες γενιές των Ελλήνων. Που πάει να πει, σύντομες, ουσιαστικές και επί του θέματος. Λέει, ας πούμε, ότι «θα σχηματιστεί κυβέρνηση από τις εκλογές της απλής αναλογικής» και ότι «όπως δείχνουν τα πράγματα, το πρώτο με το τρίτο κόμμα θα είναι σε θέση να κάνουν κυβέρνηση»,και ξέρουμε πού πάμε…
Ότι πάμε, αληθινά, σε εκλογές, εν πάση περιπτώσει: ότι το σούρουπο της 21ης Μαΐου θα ανοίξουν οι κάλπες, θα μετρηθούν οι ψήφοι και το τελικό αποτέλεσμα θα αποτυπώνει τη βούληση του ελληνικού λαού για τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση της αρεσκείας του.
