Του Γ. Λακόπουλου
Το μόνο που δεν έπρεπε να φέρει στη Βουλή μέσα στην «τούρλα του Σαββάτου» – εν μέσω κορονοϊού- η κυβέρνηση είναι το νομοσχέδιο για το περιβάλλον. Ο καθένας αντιλαμβάνεται τους λόγους.
Αλλά το έφερε. Πάλι είναι αντιληπτό γιατί. Όπως είναι γιατί πήγε στη Βουλή να μιλήσει μόνος ο πρωθυπουργός.
Το ψήφισε μόνο η ΝΔ. Πάλι καλά που δεν πέρασαν όσα προβλέπει με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Γιατί ακριβώς πρόκειται για ένα επικίνδυνο και καταστροφικό νομοσχέδιο το εξέθεσαν ήδη οι οργανώσεις προστασίας του περιβάλλοντος. Με τις οποίες ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι συνομιλεί.
Όπως λέει με τον κορονοϊό ότι συνομιλεί με τους επιστήμονες. Και τους ακούει. Κάνει ό,τι του υποδεικνύουν.
Εδώ αποκαλύφθηκε σαν το έξυπνο πουλί που πιάνεται από τη μύτη του. Αποκάλυψε ότι έχει δυο μέτρα και δυο σταθμά.
Στην περίπτωση των λοιμωξιολόγων τους έβαλε μπροστά για να μην πάρει ο ίδιος το βάρος των αποφάσεων για την επιδημία και διατυμπανίζει ότι «κάνουμε ό,τι λένε οι ειδικοί»
Αλλά στην περίπτωση του περιβάλλοντος που επείγεται να προσφέρει υπηρεσίες σε συμφέροντα -ίσως γιατί νομίζει ότι θα δημιουργήσει την ανάπτυξη που δεν κατάφερε προ κορονοϊού- οι ειδικοί πήγαν περίπατο.
Πώς να μην πάνε; Κανένας ειδικός δεν θα τους εισηγούνταν να καταστρέψει ανακηρυγμένες προστασίας, να ακυρώσει φορείς προστασίας και να αγνοήσει κοινωνικές παρεμβάσεις προστασίας.
Όπως και με την επιδημία το Σύνταγμα εφαρμόζεται αλά καρτ.
Κοντολογίς ο Πρωθυπουργός κοροϊδεύει την κοινωνία με της αναφορές τους σε επιστήμονες και ειδικούς.
Αυτό που ακούει είναι μόνο η πολιτική του. Όπου τον βολεύει τους προτάσσει για να κρύψει τις προθέσεις του, ή την αδυναμία του να αποφασίσει ως πολιτικός.
Όπου είναι αποφασισμένος να υπηρετήσει την πολιτική του και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί, ας πάει και το παλιάμπελο.
Στην περίπτωση του κορονοϊού ήταν ο Τσιόδρας υποτίθεται που έβαζε τα όρια και όριζε τις επιλογές.
Στην περίπτωση του περιβάλλοντος οι αντίστοιχοι Τσιόδρας εξαφανίσθηκαν.
Ούτε γραμμή από όσα εισηγήθηκαν οι 23 μεγάλες και οι δεκάδες μικρότερες οργανώσεις της χώρες δεν έγινε δεκτό στο νομοσχέδιο. Όπως δεν εισακούσθηκαν οι τοπικές κοινωνίες.
Ο νόμος -πλέον- που φέρνει τον τίτλο «εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας» – συνιστά αναπαλαίωση της. Στάχτη και μπούρμπερη.
Διευκολύνει συμφέροντα, που αναφέρθηκαν με ονοματεπώνυμο. Εξυπηρετεί μικροκομματισμούς- εκλογές εν όψει γαρ. Παραβιάζει διεθνείς συνθήκες και κοινοτικούς κανονισμούς.
Ο πρωθυπουργός που επαίρεται ότι “έφερε την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή” με τους χειρισμούς τους στην επιδημία, την τοποθετεί στην τελευταία με τις περιβαλλοντοκτόνες επιλογές του.
Παραταξιακός εθισμός θα έλεγε κανείς. Η ελληνική Δεξιά -της χούντας συμπεριλαμβανομένης- έχει το μονοπώλιο της καταστροφής του περιβάλλοντος με τις μεταπολεμικές επιλογές της.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βάζει απλώς την πλάκα στον ενταφιασμό του βασικότερου περιουσιακού στοιχείου της χώρας.
Ταυτόχρονα όπως αποκαλύπτεται και ακυρώνει την επικοινωνιακή κρούστα που έστησε τελευταία με την τάχα προσήλωση της σε ό,τι λένε οι επιστήμονες, οι ειδικοί και αυτοί που ξέρουν.
Η μόνη προσήλωση που επιδεικνύει είναι σ’ αυτούς που καταστρέφουν, γιατί είναι «βάστα με να σε βαστώ».
Το «ακούμε τους επιστήμονες» είναι στάχτη στα μάτια της κοινωνίας.
