Εορτασμός του 2021 με κλειστά στόματα δεν γίνεται – Κάποιοι νοσταλγούν νέα «Ευαγγελικά», «Ορεστειακά» και «Αναθέματα»

Toυ Γ. Λακόπουλου

«Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές»

Στοχασμός του Διονυσίου Σολωμού

Ο εορτασμός των 200 χρόνων από την ελληνική Επανάσταση αφορά πρωτίστως την Ιστορία. Γι’ αυτο και στην Επιτροπή <Ελλάδα 2021>_ μετέχουν κορυφαίοι ιστορικοί και ειδικοί των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών.

Ένας τέτοιος επιστήμονας – καθηγητής Φιλοσοφίας και Θεωρίας Θεσμών και Δικαίου στο ΕΚΠΑ – έγραψε ένα άρθρο με μια αναφορά στον Ιωάννη Καποδίστρια και το μοντέλο με το οποίο κυβέρνησε.

Εκεί ανέφερε ότι ανέστειλε το Σύνταγμα της Τροιζήνας, κάτι που είναι αληθές. Και εξ αυτού διατύπωσε τη θέση ότι δια της αναστολής «κήρυξε ουσιαστικά δικτατορία». Κι αυτό είναι αληθές. 

Επίσης ορθά είναι, από επιστημονική άποψη, όσα ανέφερε στη συνέχεια «Αυτό  είναι το τέλος της Πρώτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Όμως οι δημοκρατικοί και φιλελεύθεροι Έλληνες δεν το έβαλαν κάτω.  Συνέχισαν να αγωνίζονται για δημοκρατία και δικαιώματα. Ούτε η εκσυγχρονιστική δικτατορία Καποδίστρια, ούτε οι Βαυαροί, ούτε οι ξένες δυνάμεις μπόρεσαν να τους αναγκάσουν να ανεχθούν ένα αυταρχικό καθεστώς.»

Με άλλα λόγια είναι μια ιστορική εκδοχή απο εναν αναγνωρισμένο επιστήμονα.  

Δεν έχουν μιλήσει τόσοι ιστορικοί για την αυταρχική διακυβέρνηση Καποδίστρια; « Δεν ήθελε, ή δεν μπορούσε να κυβερνήσει δημοκρατικά» αναφέρει ο  σπουδαίος Βασ. Κρεμμυδάς. «Έτρεμε στην ιδέα ότι θα κυβερνούσε με Σύνταγμα.  Ήταν οπαδός της Πεφωτισμένης Δεσποτείας».

Δεν έχουν μιλήσει οι ίδιοι οι αγωνιστές του 1821 για την διακυβέρνηση Καποδίστρια, στο ίδιο πνεύμα;

Προφανώςη άποψη Χατζή δεν είναι η μοναδική εκδοχή. Γι’ αυτό είναι μια καλή βάση για συζήτηση. Ο εορτασμός δίνει την αφορμή. Και η επιτροπή «Ελλάδα 2021» είναι το καλύτερο πλαίσιο.

Αλλά εδώ είναι Βαλκάνια. Η αναφορά αυτών των θέσεων, σε έναν λογαριασμό στο Διαδίκτυο ,του οποίου την ευθύνη έχει  η πρόεδρος της Επιτροπής <Ελλάδα  2021>, έβγαλε στο προσκήνιο κάποιους που δεν μας είναι καθόλου άγνωστοι. 

 Οι πιο αντιδραστικοί κύκλοι της χώρας βγήκαν στα κεραμίδια για να κατακεραυνώσουν τον καθηγητή  Χατζή, μέλους της Επιτροπής και κυρίως την Γιάννα Αγγελοπούλου. Με τον ισχυρισμό  ότι υιοθέτησε  κείμενο που «χαρακτήριζε τον Καποδίστρια δικτάτορα». Και ας μην το είπε ακριβώς έτσι.

Ετσι νομίζουν κάποιοι ότι θα τιμηθεί η Επανάσταση και θα γίνει η συζήτηση για τον απολογισμό των 200 ετών ελευθέρου εθνικού βίου και η τροχοδρόμηση των προτεραιοτήτων του μέλλοντος;.

Όταν μιλάμε για το παρελθόν θα μιλαμε για θρύλους και δοξασίες, ή για Ιστορία; Θα έχουν ή όχι, τον πρώτο λόγο οι ιστορικοί και οι πολιτικοί επιστήμονες;  

Μήπως πρέπει να παίρνουν από κάποιους άδεια για να διατυπώσουν η γνώμη τους;

 Ο καθηγητής Χατζής είπε την εκτίμηση του. Αν υπάρχει επιστημονικός αντίλογος θα τον διατυπώνουν οι  αντίστοιχοι επιστήμονες.

Από εκεί και πέρα ο καθένας μπορεί να νομίζει ό,τι θέλει. 

Αλλά το στυλάκι πάμε για νέα «Ευαγγελικά» και νέα «Ορεστειακά»  μας γυρίζει πολύ πίσω- στο 1901 και το 1903 αντιστοίχως. Ειδικά όταν μυρίζει διάθεση για « Αναθέματα» – κατά της Αγγελοπούλου αυτή τη φορά.

Ορθώς η ίδια επέτρεψε να ανεβεί στον λογαριασμό του 2021 η επίμαχη διατύπωση. Προέρχεται από μέλος της Επιτροπής της και οφείλει να σέβεται και να αναδεικνύει τη γνώμη του.

Αλλά το κρίσιμο ερώτημα εν προκειμένω ειναι το εξης:

 Εν όψει του εορτασμού θα μιλήσουν αυτοί που ξέρουν, ή αυτοί που ψάχνουν αφορμή να κυκλοφορήσουν με περικεφαλαίες;

Με αυτά τα μυαλά θα προσεγγίσουμε τη πρόσφατη ελληνική ιστορία ,για να βγάλουμε συμπεράσματα ,στα οποία θα θεμελιώσουμε την εθνική πρόταση για το μέλλον;

Αν κάποιοι νομίζουν ότι το 2021 προσφέρεται για κλειστά στόματα για να κάνουν κάποιοι πάρτι εθνοκαπηλείας, ζήτω που καήκαμε ως λαός.

ΥΓ:  Πρόσφατα ο Βαγγέλης Βενιζέλος έγραφε: « Το «εθνικό  δεν είναι το μεγαλόστομο, το ρητορικό, το “λεβέντικο”, αλλά το καλά σχεδιασμένο και προετοιμασμένο προς όφελος του τόπου. Όχι το δημοφιλές, αλλά το έντιμο και ειλικρινές….. Το αληθές πρέπει πολύ συχνά να διεκδικηθεί και είναι επώδυνο. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 κατέστη αληθής ενώ ξεκίνησε ως πράξη εξαιρετικά ριψοκίνδυνη. Η Παλιγγενεσία επιτεύχθηκε μέσα από τη στρατιωτική ήττα και τη στήριξη στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων….Αν  θέλουμε μια εθνική στρατηγική πραγματικής εξόδου από την κρίση, πρέπει πριν από οτιδήποτε άλλο να αποδεχθούμε ως ύψιστο κανόνα την εθνική μας υποχρέωση να θεωρούμε εθνικό το αληθές. Στόχος εξαιρετικά δύσκολος, αλλά δραματικά αναγκαίος».