Του Νίκου Λακόπουλου
Καθώς “το ανοιξιάτικο Πάσχα προμηνύει ένα πιο ελεύθερο καλοκαίρι” σύμφωνα με το μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη και “το Θείο Φως γίνεται ήλιος αισιοδοξίας”. Οι μέρες που έρχονται θα είναι καλύτερες και η κυβέρνηση “θα επιστρέψει στην μεσαία τάξη όσα της πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ”.
Η είδηση πως το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα φτάσει πάνω από 205% δεν ανησυχεί την κυβέρνηση αφού θα υποχωρήσει στο 166,1% το 2024. Το 2021 η ανάπτυξη θα φτάσει στο 3,6%, αλλά το 2022 αναμένεται επιτάχυνση της ανάπτυξης στο 6,2% -μια χρονιά που μπορεί να είναι χρονιά εκλογών.
Βέβαια οι επιχειρήσεις που πήραν επιστρεπτέα προκαταβολή θα πρέπει να την επιστρέψουν, η αποσωλήνωση της οικονομίας θα δείξει τις απώλειες για τις επιχειρήσεις και τους ανέργους, οι εργαζόμενοι όμως όπως γνωρίζουμε από το περυσινό καλοκαίρι -που θα ήταν επίσης ελεύθερο, “θα επιστρέψουν εξυπνότεροι και πιο δυνατοί».
Η κυβέρνηση αντιμετώπισε την πανδημία πράγματι ως ευκαιρία: προσέλαβε αστυνομικούς, αλλά όχι γιατρούς, για να μην της …μείνουν μετά την πανδημία, συρρίκνωσε τα εργατικά δικαιώματα και με όρους πελατειακούς έσπρωξε λεφτά σε επιχειρήσεις ακόμα και αν δεν τα είχαν ανάγκη με το βλέμμα στις εκλογές και την δημοφιλία του Πρωθυπουργού.
Πολιτική με όρους διαφήμισης
Η κυβέρνηση με όρους διαφήμισης και επικοινωνίας, αντί για πολιτική αγοράζει ψήφους -με ξένα λεφτά. Κάθε φορά που η δημοφιλία αυτή πέφτει ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται με ένα πουγκί στο χέρι -χρήματα που δεν δημιούργησε ο ίδιος με την πολιτική του -αφού η ύφεση ήρθε πριν την πανδημία, αλλά του άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο “αυτοκτονικό”- κατά τον Θ. Σκυλακάκη, δανείστηκε -και πρέπει να επιστρέψει- ή του δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση -χωρίς καν να τολμήσει να τα ζητήσει.
Τα λεφτά που είναι «πεπερασμένα» -πάλι κατά τον Θ. Σκυλακάκη- πάνε σε επιχορηγήσεις και όχι στην ανάπτυξη και οι καλύτεροι υπολογισμοί δείχνουν πως θα χρειαστούν χρόνια για να επανέλθουμε στα επίπεδα που παρέλαβε την οικονομία ο Μητσοτάκης.
Τα λουκέτα και η ανεργία -που συγκαλύπτεται- θα αποκαλυφθούν. Οι δανειστές θα ζητήσουν την εφαρμογή του πτωχευτικού νόμου και οι πλειστηριασμοί θα σοκάρουν περισσότερο από πάνω δέκα χιλιάδες θανάτους ως τώρα – που η κυβέρνηση βλέπει σαν μια “θετική” στατιστική- ως μία ακόμα επιτυχία (!)- κλαίγοντας με ψεύτικα και αόριστα δάκρυα.
Ένας ακόμα “Χαλασοχώρης”
Ο “Μωυσής” μοιράζει λεφτά με πολλούς τρόπους όπως απευθείας αναθέσεις και λίστες Πέτσα -δηλαδή χρησιμοποιεί το δημόσιο ταμείο για να ξαναπάρει τις εκλογές -παρότι θα παραδώσει μια χώρα φτωχότερη.
Είναι ένα παλιό δοκιμασμένο σύστημα όπου τα δύο κόμματα εξουσίας τότε έπαιρναν δάνεια -που ακόμα χρωστάνε- κι αγόραζαν τις εκλογές με το τρίγωνο κυβέρνηση -ΜΜΕ- Τράπεζες να μεταθέτει τα προβλήματα στο μέλλον και να εκμαυλίζει τους πρώην πολίτες που έγιναν τηλεθεατές.
Από πολλές και καλές δουλειές για όλους, ανάπτυξη 4% μάλιστα, λύσεις για τις επιχειρήσεις που είχαν βάλει ήδη λουκέτο, μειώσεις φόρων και ξένες επενδύσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποσχέθηκε σε όλους τα πάντα, αλλά πλέον θα πρέπει να τηρήσει τις υποσχέσεις του.
Με άλλα λόγια οι δαπάνες έχουν εκτοξευθεί, τα έσοδα του κράτους πέφτουν και η διόγκωση του δημόσιου χρέους στο 207% μπορεί να παραπέμπουν μετά την πανδημία σε μέτρα λιτότητας, νέο μνημόνιο – λιτότητα, κοινωνική διαμαρτυρία, ξύλο και πραγματικό κράτος μιας νέας και σκληρής δεξιάς.
«Πολλές επιχειρήσεις δεν μπορούν να κρατηθούν άλλο σε καθεστώς αναστολής λειτουργίας και όταν τα χρέη τους ξεπεράσουν ένα όριο βάζουν οριστικό λουκέτο» θα γράψει ένας πρώην υπουργός Οικονομικών, ο Νίκος Χριστοδουλάκης. “Αμέσως, η προσωρινή διακοπή εργασίας γίνεται έτσι μόνιμη ανεργία για τους μισθωτούς, που αδυνατούν πλέον να εξυπηρετήσουν τις δικές τους υποχρεώσεις και έτσι αυξάνεται και το δικό τους χρέος».
«Σα να μην έφταναν όλα αυτά, σε λίγο θα πλακώσει και ο πληθωρισμός» προειδοποιεί ο Νίκος Χριστοδουλάκης. «Όσο η πανδημία περιορίζεται και η ζήτηση σταδιακά επανέρχεται, ο πληθωρισμός θα τσιμπάει περισσότερο γιατί πολλές επιχειρήσεις θα αργούν να δουλέψουν και άλλες θα έχουν εγκαταλείψει την αγορά οριστικά».
Στο μεταξύ ο «καλύτερα προετοιμασμένος πρωθυπουργός» δεν έχει εξωτερική πολιτική, αλλά καλή διάθεση και την κρυφή ελπίδα να συζητάμε χρόνια με την Τουρκία η οποία όμως βιάζεται να αξιοποιήσει την απουσία δυναμικής εξωτερικής πολιτικής με τετελεσμένα.
Ο “Μωυσής” ήταν τελικά ένας απατεώνας που ακόμα μαγεύει τα πλήθη με συνηθισμένα κόλπα της παραδοσιακής πολιτικής που όπως περιγράφει ο Παπαδιαμάντης -το 1892″ στους ” Χαλασοχώρηδες» κάθε φορά που έρχονταν εκλογές με εμφανίζονταν με ένα ζευγάρι άρβυλα τότε, επιστρεπτέες προκαταβολές τώρα.
Το “ελεύθερο καλοκαίρι” καλοκαίρι που υπόσχεται ο Μητσοτάκης – μπορεί να είναι “μαύρο καλοκαίρι” για την οικονομία και την κυβέρνηση που θα βρεθεί μπροστά στη στιγμή της αλήθειας. “Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό.”
