Του Τάκη Ψαρίδη
Πολύ καλά έκανε η Πρωτοψάλτη και περιέφερε την ωραία φωνή της στις γειτονιές της Αθήνας πάνω στην καρότσα φορτηγού. Αν αυτό γινόταν στην Ιταλία ή στην Ισπανία θα το χειροκροτούσαμε. Το ίδιο φυσικά θα μπορούσε να κάνει και η Ραλλία Χρηστίδου που είναι τραγουδίστρια και βουλευτής του Σύριζα και ο Κραουνάκης και οποιοσδήποτε άλλος.
Το πρόβλημα δεν είναι η περιφορά της Πρωτοψάλτη πάνω σε φορτηγό, αλλά η αδίστακτη και στυγνή επικοινωνιακή εκμετάλλευση των πάντων ακόμα και των πιο ανθρώπινων στιγμών σε συνθήκες πανδημίας.
Οι κάμερες δεν συγκεντρώθηκαν αυθορμήτως και τυχαία μπροστά στου Μαξίμου, ούτε και ο κος Μπακογιάννης ήταν τυχαία εκεί, ούτε ο πρωθυπουργός της χώρας άκουσε φασαρία στο δρόμο και βγήκε με το τζιν για να δει τι γίνεται. Η κα Πρωτοψάλτη δήλωσε στον Αντένα ότι δεν ήταν προγραμματισμένο να περάσουν απ’ του Μαξίμου, αλλά, κατά τη διαδρομή, το ζήτησε ο κος Μητσοτάκης και όταν έφτασαν εκεί βρέθηκαν μπροστά στις κάμερες.
Η φιέστα στο Μαξίμου αναιρεί το όλο θετικό εγχείρημα της τραγουδίστριας και αποκαλύπτει για πολλοστή φορά ότι ο κος Μητσοτάκης και οι επικοινωνιολόγοι του δεν ορρωδούν προ ουδενός ακόμα και όταν ο κόσμος μετράει τους νεκρούς του. Δεν θάταν άστοχο αν έλεγε κανείς ότι έχουμε κυβέρνηση επικοινωνιολόγων και ότι η χώρα κυβερνάται με γνώμονα την επικοινωνία.
Αλλά δεν αρκούνται μόνο στην επικοινωνιακή εκμετάλλευση της πανδημίας. Θέλουν και το πνίξιμο της ενημέρωσης. Έντεκα εκατομμύρια πρόσφερε στα μίντια η κυβέρνηση με απόλυτη αδιαφάνεια και άλλα εννέα τώρα, όπως ανακοίνωσε ο κος Πέτσας. Για μία κοινωνική καμπάνια δηλαδή, που βάσει του νόμου πρέπει να διεξάγεται δωρεάν και για μια ενημέρωση που κάλλιστα γίνεται από τα δελτία ειδήσεων, από δεκάδες σάιτ και εκπομπές και την μαθαίνουν οι πάντες.
Λένε προσφέρουν τα εκατομμύρια για να αντιμετωπίσουν τα φέικ νιους. Ούτε ένα φέικ νιους δεν υπήρξε που να εμπόδισε ή να παραποίησε την εφαρμογή των μέτρων. Αν αυτό λοιπόν δεν λέγεται αδίστακτη και απροσχημάτιστη εξαγορά της ενημέρωσης τότε πως λέγεται;
Για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά της χώρας παρουσιάζεται τέτοια απόλυτη μονοφωνία στα κανάλια ενώ για την ΕΡΤ έχουν καταγγελθεί και πολλά κρούσματα λογοκρισίας. Ταυτοχρόνως το επικοινωνιακό λιβάνισμα στον κο Μητσοτάκη του προσδίδει διαστάσεις θεότητας ενώ δεν ασκείται κανένας απολύτως έλεγχος στην εξουσία. Η διαφορετική άποψη και η αντιπολιτευτική φωνή εξοστρακίζονται από την ενημέρωση και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε να διαμαρτύρεται ακόμα και το ΚΙΝΑΛ και με το δίκιο του.
Και επειδή όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει να μην ασκείται κανένας απολύτως έλεγχος στην εξουσία, γίνεται φανερό ότι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας είναι πρόβλημα Δημοκρατίας. Διότι χωρίς ελεύθερη ενημέρωση, ούτε φιλελεύθερη δημοκρατία υπάρχει, ούτε και η τεράστια οικονομική κρίση πού έρχεται μπορεί να αντιμετωπιστεί για όλους, ενώ πάντα οι δημοσκοπήσεις θα δίνουν ποσοστά που θα τα ζήλευε και ο Τσαουσέκου και έτσι όλα θάναι όμορφα και καλώς καμωμένα. Όποιος διαφωνεί με την αντίθετη άποψη θα αγωνίζεται για το δικαίωμα να λέγεται, αρκεί όμως να μην ακούγεται.-
