Του Ιωάννη Δαμίγου
Η σχολή των θεωρητικών, έχει εξαπολύσει τους μαθητές της, ωσάν τους δώδεκα αποστόλους και κηρύττουν το ευαγγέλιο του “Πρέπει” σε αδαείς πολίτες. Φλυαρούν ακατάσχετα και φιλοσοφούν θεωρητικά ως διδάσκαλοι και καθοδηγητές, κατέχοντες την επιφοίτηση βολικού πνεύματος τσαρλατάνων, βαπτίζοντες εντός κομματικής κολυμπήθρας κάθαρσης, πολιτικών πολλαπλών αμαρτιών, αμετανόητους.
Αποφαίνονται ως μετά Ανδρέα προφήτες, σε απέλπιδα προσπάθεια προσηλυτισμού και αγώνα διατήρησης ανεμομαζώματος και διαβολοσκορπίσματος, περιούσιας κληρονομιάς σε ξεχασμένες σακούλες “διακτινισμένες” από λόμπι.
Προσπαθούν μάταια να περισώσουν υπολήψεις και αξιοπρέπειες, όντας παράλληλα προστάτες και υποστηρικτές κλεπταποδόχων. Που τώρα θρασύδειλα κατακεραυνώνουν, ίσως καταλαμβανόμενοι από ζηλοφθονία, καθώς η “κυρία”, έτσι την αποκαλούν τώρα, έδρασε ως ερασιτέχνης και άπληστη, ατομικά, χωρίς να μοιραστεί μέρος της δωροδοκίας που ανήκει δικαιωματικά στο κόμμα.
Δυστυχώς, οι τακτικές του εργάτη Τζουκάτου, που μετέφερε τις μίζες σε σακούλες χαρτονομισμάτων, στο ταμείο του κόμματος, παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Χαμένοι στην θεωρία του πρέποντος και όχι της πράξης, πελαγοδρομούν σε τρικυμισμένη μπανιέρα χωρίς σωσίβιο, οι αξιολύπητοι σοσιαλιστές του γλυκού νερού.
Από κόμμα ρυθμιστής, χρειάστηκε μια “κυρία” για να το μετατρέψει, όχι πως δεν ήταν, σε κόμμα καρπαζοεισπράκτορα, από την φιλικά διατεινόμενη μέχρι πρότινος, δεξιά έως και την αριστερά, που ξεμένει από λοιπές “προοδευτικές” δυνάμεις.
Καθώς τα ιμάτια του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, μοιραία θα γίνουν βορά, στα δυο κόμματα. Όσους ναυαγούς, αν, θα περισυνελλέξει διασώζοντας το κάθε κόμμα από την μπανιέρα. Για τους λιγότερους τα πράγματα είναι γνωστά, μα για τους περισσότερους μετρά το απρόοπτο που καραδοκεί, το λάθος που θα γίνει τελευταία στιγμή και η παροχολογία.
Ως τότε τα think tank,οι θεωρητικοί και οι φιλόσοφοι, θα μας ταράξουν στα “πρέπει” και στους “μονόδρομους” σωτηρίας, σαν άλλοτε. Ο … κατεργάρης λαός θα αποφασίσει “σοφά” όπως πάντα.