Του Βαγγέλη Αντώναρου*.
Στην κρίση που αναμφίβολα συγκλονίζει το κυβερνητικό οικοδόμημα ο Αλέξης Τσίπρας αντέδρασε με ταχύτητα και ενδεχόμενη πολιτική μαεστρία – που μένει βέβαια να αποδειχθεί ότι δεν θα είναι φιάσκο.
Η απόφαση να αναλάβει ο ίδιος το Υπουργείο Εξωτερικών υποδηλώνει αυτό ακριβώς που λέει η επίσημη ανακοίνωση: Ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι κεντρική προσωπική του επιλογή στην οποία θέλει να προσδώσει το ειδικό βάρος ενός πρωθυπουργού.
Δυο διαπιστώσεις: Με τον τρόπο αυτό ενισχύει το διεθνές του προφίλ αφού όλοι οι σύμμαχοι και εταίροι της χώρας έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της συμφωνίας. Ταυτόχρονα εκθέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο πτώσης της δημοφιλίας του στο εσωτερικό της χώρας αφού αυτή η συμφωνία από προσκρούει σε μεγάλες αντιδράσεις.
Την ίδια στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει σαφώς ότι ΔΕΝ είναι διατεθειμένος να τερματίσει τη συνεργασία του με τον Πάνο Καμμένο. Αντίθετα προφανώς θεωρεί ότι ο ΥΠΕΞ Κοτζιάς είναι αναλώσιμος. Ίσως μεταξύ των άλλων, όπως ακούω από αξιόπιστες πηγές, γιατί είχε τάση να γίνεται όλο και πιο αυτοδυναμος στο ΥΠΕΞ, να συγκρούεται συνέχεια με το διπλωματικό σώμα, να αυτονομείται. Σε ένα σύστημα σφιχτά πρωθυπουργοκεντρικό τέτοιες στάσεις δεν έχουν θέση. Ο Τσίπρας έδειξε χθες και σήμερα ότι όποιος τον αμφισβητεί στο κόμμα του, δεν έχει καλό μέλλον.
Θα μου πείτε γιατί αυτό δεν συνέβη με τον Καμμένο; Για ένα πολύ απλό λόγο: Ο Καμμένος δεν ανήκει στο ίδιο κόμμα με τον πρωθυπουργό. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ( ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ) ΕΤΑΙΡΟΣ του. Και γι αυτό έχει άλλο ειδικό βάρος από τον Κοτζιά. Οσοι δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά, δεν χαμπαριάζουν από Realpolitik.
Βέβαια όλα αυτά δε σημαίνουν ότι ο Πάνος Καμμένος έχει λόγο να θριαμβολογεί. Αντίθετα: Όπως και χθες έτσι και σήμερα με πιο ξεκάθαρο τρόπο ο Τσίπρας του είπε σταράτα: Η συμφωνία είναι δική μου προτεραιότητα. Από εδώ και πέρα τη χειρίζομαι εγώ. Όποιαδήποτε κριτική είναι κριτική σε μένα. Να δούμε αν ο Πάνος Καμμένος πάρει αυτό το ουσιαστικό μήνυμα.
*Από το FB