Το Μακεδονικό, οι δημοσκοπήσεις και η παγίδα που έστησε στον εαυτό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Του Νίκου Λακόπουλου

Φαίνεται πως η επίλυση του Μακεδονικού μπήκε στην τελική του ευθεία με ένα τρόπο που αναστατώνει το πολιτικό σκηνικό: εντάχθηκε στον προεκλογικό αγώνα με την κυβέρνηση να έχει λόγους να πανηγυρίζει και τη Νέα Δημοκρατία να κοιτάζει πρώτα τις δημοσκοπήσεις -χωρίς να αντιλαμβάνεται πως αντί να δημιουργήσει πρόβλημα στην κυβερνητική συνοχή, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη δική της συνοχή.

Τους επόμενους μήνες περιμένοντας το δημοψήφισμα στη γείτονα χώρα θα συζητάμε πολύ αν η Μακεδονική είναι σλαβική γλώσσα, αν υπάρχει μακεδονικό έθνος κι αν η συμφωνία είναι εθνικά συμφέρουσα ή προδοσία, όπως θα λένε κάποιοι στα συλλαλητήρια. Η κατάσταση στη Νέα Δημοκρατία είναι από αμήχανη έως δραματική. Υπάρχουν έγγραφα ότι το κόμμα της είχε συζητήσεις για χειρότερες λύσεις, λέει ο Νίκος Κοτζιάς -που απειλεί να τα κάνει φέιγ βολάν.

“Ήταν μπλόφα” θα πει ο Άδωνις Γεωργιάδης – ο ίδιος άνθωπος που είχε κατηγορήσει -το 2007- τον Κώστα Καραμανλή ως πρωθυπουργό και την Ντόρα Μπακογιάννη -ως υπουργό Εξωτερικών” για …εθνική προδοσία: «Αυτή η απίστευτη υποχώρηση, για να μη χρησιμοποιήσω μια πιο βαριά έκφραση, αυτή η απίστευτη κωλοτούμπα του Μακεδόνος -τρομάρα του- πρωθυπουργού, του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος μπαίνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός που ξεπούλησε τη Μακεδονία. Αυτή είναι η πραγματικότητα».

Η Νέα Δημοκρατία αλλάζοντας θέση και βάζοντας τον πήχη ψηλά βλέπει σαν σωσίβιο τον Πάνο Καμμένο- που διάλεξε μέρα να ανακοινώσει ότι αλλάζει …εκπρόσωπο- αλλά μάλλον όταν έρθει το θέμα στη Βουλή θα πρέπει να εξηγήσει τη θέση της και πώς δεν θα ψηφίσει όσα έλεγε το 2008 ή τι ακριβώς θέλει.

Στο παρασκήνιο υπάρχει η υποψία ότι αν το Μακεδονικό χρησίμευσε στον Αντώνη Σαμαρά να ρίξει έναν Μητσοτάκη, σήμερα χρησιμοποιείται και πάλι για να ρίξει έναν ακόμα από την ηγεσία του κόμματος. Η περίεργη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη για «λύση σε καταλληλότερη  συγκυρία» τον φέρνει κοντά στα συλλαλητήρια, αλλά σε σύγκρουση με το κόμμα του.

Η Ντόρα Μπακογιάννη έσπευσε με την δικαιολογία ότι δεν πρότεινε ποτέ την ονομασία “Μακεδονία-Σκόπια” να διευκρινίσει ότι η θέση του κόμματος ήταν σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes. Δεν τόπε στον Άδωνι, αλλά στον Κυριάκο.

H αμηχανία των στελεχών της  Νέας Δημοκρατίας είναι εμφανής όταν καλούνται να απαντήσουν για τη θέση του κόμματος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να απομονώσει τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά απομονώνεται ο ίδιος στην Ευρώπη και το κόμμα του. Η ελπίδα ότι ο Πάνος Καμμένος θα έριχνε την κυβέρνηση μπορεί να είναι η ελπίδα του Αλέξη Τσίπρα για ένα νέο πολιτικό συσχετισμό που δημιουργεί στη Βουλή το Μακεδονικό.

Σε κάθε περίπτωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπροστά σε ένα εθνικό θέμα αποδείχθηκε ανεπαρκής γιατί το αντιμετωπίζει με μικροπολιτική και α-δεξιότητα, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να επιδείξει ότι αν ακόμα κι αν δεν λυθεί, το έφτασε ως τη λύση του- με μια εθνική γραμμή που διαμόρφωσαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι- αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο Πάνος Καμμένος διευκρίνισε ότι δεν θα ψηφίσει μεν, αλλά δεν θα ρίξει και την κυβέρνηση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητά να δει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός είναι πιθανόν να μιλήσει με διάγγελμα. Το μόνο βέβαιο είναι πώς το Μακεδονικό μετατρέπεται σε θέμα εσωτερικής πολιτικής- με βάση το οποίο όλοι κρίνονται.

Προφανώς δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία, όχι μόνο για την λύση του Σκοπιανού, αλλά και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αν επιμείνει με την γραμμή της μη λύσης θα βρεθεί απέναντι από τους μετριοπαθείς της Νέας Δημοκρατίας -που δεν βλέπουν θετικά το να σύρεται το κόμμα του σε ακροδεξιές θέσεις. Αν “στρίψει”- όπως φημολογείται στην Ευρώπη- θα βρεθεί απέναντι στον Άδωνι που έλεγε το 2007:

«Πρόκειται για μία πρόστυχη πράξη της Νέας Δημοκρατίας, η οποία είναι ακόμα χειρότερη από την ίδια την πράξη της υποχωρήσεως. Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η κυβέρνηση υποχώρησε, γιατί έχει ξεπουλήσει το θέμα του ονόματος στους Αμερικάνους και πλέον δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Αλλά αυτή η κυβέρνηση δεν είχε την ανδρεία και το θάρρος να πει στον ελληνικό λαό την αλήθεια, να πει την άποψή της, και προσπάθησε να κλέψει τις ψήφους των Ελλήνων πατριωτών με αυτό το απίστευτο ψεύδος».

Έτσι είναι στην πολιτική και πάντα αυτό συμβαίνει με τους ηγέτες. Πρέπει να πουν στη ζωή- όπως λέει και ο Νίκος Κοτζιάς- δηλαδή ο Καβάφης- το Μεγάλο Ναι ή το Μεγάλο Όχι. Πολύ συχνά όλοι οι μεγάλοι ηγέτες έχουν έρθει σε ρήξη με την ίδια τη βάση του κόμματός τους- κι αυτό είναι που τους έκανε μεγάλους ηγέτες.

Αλλιώς θα κοίταζαν τις δημοσκοπήσεις και θα αποφάσιζαν ανάλογα τι …πιστεύουν. Θα ήταν πρόεδροι, επικεφαλής, “αρχηγοί”, αλλά όχι ηγέτες.