Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Το παρθένο δάσος στην Γορτυνία καίγεται για έκτη ημέρα και η ΕΡΤ δείχνει το “Το μικρό σπίτι στο λιβάδι”! Ναι, η δημόσια τηλεόραση δυστυχώς παραπλανά και μάλιστα ειρωνικά, εμπαίζει την μισή καμένη Ελλάδα. Την αγνοεί γιατί…έτσι, γούστο της και καπέλο της και λογαριασμό δεν δίνει, μόνο εισπράττει, από τον καημένο και τον καμένο.
Για την δημόσια τηλεόραση η καταστροφή τελείωσε και πολύ κράτησε μάλιστα, η Αρκαδία σε δεύτερη, για να μη σου πω σε καμία θέση, αφού προηγείται η Λώρα, που βολτάρει χαρούμενη με το σκυλάκι της, στο….. άλλο δάσος. Έτσι, για να την βλέπουν τα μαυρισμένα από την κάπνα παιδάκια, της Εύβοιας, της Ηλείας, της Μεσσηνίας και της Αρκαδίας, που δεν έχουν φαγητό, νερό και αύριο και να ζηλεύουν..
Ψέμα στο ψέμα, απάτη στην απάτη, πρόκληση στην πρόκληση. Ο ένας, να δείχνει παραπλανητικά σχέδια για ανύπαρκτα μποφόρ, να διαψεύδεται από το Αστεροσκοπείο και να μην “τρέχει” τίποτα. Και να δακρύζει από τα γέλια (μέσα του), με την δημόσια τηλεόραση να αγωνιά για το δάκρυ της συγκίνησης (!!!), σε πρώτο πλάνο. Να σου μεταφέρει, με δυσκολία συγκράτησης του γέλιου του, πως δεν ακούς και δεν βλέπεις τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης, λόγω… αθόρυβης λειτουργίας από τα εξαιρετικά σέρβις και δεν γνωρίζεις από…. επιχειρησιακή δράση για να εκτιμήσεις το επιτυχές αποτέλεσμα της ρίψης νερού! Ο άλλος (που έχει “ξεφύγει” εντελώς), να δηλώνει πως γυρνά με την μάνικα στο χέρι, σαν φυσική προέκταση, από βουνοκορφή σε πρόποδες και αίφνης στην αίθουσα επιχειρήσεων, κατά δήλωση και επιτελικός, για να ξεμουδιάσει λίγο και να πάρει και μια πίτσα.
Η “φευγάτη”, που έχει τάμα με την αλήθεια, επέστρεψε για να μας δηλώσει, πως έχουν εκπονήσει καλύτερο σχέδιο, από αυτό του Γκόλνταμερ, γι’ αυτό και το απέρριψε. Ταυτόχρονα, κούνησε και κάποιο από τα δάκτυλά της, σε όσους τολμούν να αμφισβητούν τις πολλαπλά επιτυχείς ενέργειες του κουμανταδόρου του ιού αλλά και της φωτιάς.
Ο πρώην CEO και νυν σταβλάρχης, έχει βάλει κάτω τα αεροπλανάκια του, τα ελικοπτεράκια του και τα μετρά, τα ξαναμετρά, τα προσθέτει και του βγαίνουν ilyusin! Η “καμένα κεραμίδια”, στέλνει τους νεοδιορισμένους δασκάλους στους τόπους που θα διδάξουν, με χρονική διορία τηλεπαιχνιδιού, εν μέσω πυρκαγιών και πανδημίας, σαδιστικά. Ο μπασκετμπολίστας δέχεται συνεχόμενα τρίποντα από την επιθετική ομάδα Δέλτα και με ανύπαρκτη άμυνα, οδεύει σε τραγική ήττα.
Ο μόνιμα μεγάλος δημοτικός οραματιστής, ασχολείται με το δικό του ακριβό παιχνίδι και σχεδιάζει νέους χιουμοριστικούς δρόμους, με πανέξυπνα δένδρα για ηλίθιους δημότες. Μα πως επέλεξες όλους αυτούς τους εκπληκτικούς παπατζήδες, ήθελε τόλμη ένα τέτοιο εγχείρημα ομαδικής και ολικής αποτυχίας (για εσένα, αλλά και για εμάς), σε όλα, μα όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Εντάξει, αυτοί είναι σαδιστές και κερδίζουν από τις ήττες σου, εσύ τι ακριβώς είσαι; Τι περίπου σκέπτεσαι, τι προσδοκάς και σε τι ελπίζεις, αν ελπίζεις; Θέλεις να με πείσεις πως είσαι το εθελοντικό κορόιδο; Κερδίζεις κάτι και τι;
Πόσο αντέχεις να βλέπεις το μικρό σπίτι στο λιβάδι, πόσα χρόνια θα το παρακολουθείς, σαν ειρωνεία, σαν τιμωρία, παρέμεινες αιώνιος θεατής του όλα καλά, όλα τίμια και όλα μαγευτικά. Τώρα που κάηκαν τα μικρά σπιτάκια στα λιβάδια και μαύρισε η ματιά μας μαζί με τα σωθικά μας, εσύ εκεί, χωμένος στο παραμύθι σου, ενώ έχουν αρπάξει φωτιά τα μπατζάκια σου, πιστεύεις την ξανθιά από την οθόνη σου; Που το δικό της, πολύ μεγάλο σπίτι, το φυλάνε πυροσβεστικά οχήματα, που έχουν εντολή να μείνουν εκεί και ας καίγονται τα άλλα μικρά σπιτάκια στο λιβάδι.
Και παρακολουθείς απαθής, τον διαγωνισμό αλητείας για την πιο αποκρουστική δήλωση επιτελικών, αυτών της δικής σου επιλογής. Παρακολουθείς σε ζωντανή σύνδεση, τα μικρά σπίτια στο λιβάδι να καίγονται και νομίζεις πως είναι τηλεοπτική σειρά. Όταν θα σε παρασύρει ο χείμαρρος, θα νιώσεις πως είσαι κασκαντέρ, σε αυτό το σκηνικό, πως δεν είναι τηλεοπτικό αλλά πραγματικό survivor και η ξανθιά θα μεταδίδει τις απέλπιδες προσπάθειές σου, με ευχολόγια και διαφημιστικά διαλλείματα. Και μόλις τελειώσει και αυτή η τραγωδία σου και μέχρι την επόμενη, η ΕΡΤ θα συνεχίσει να προβάλει το μικρό σπίτι στο λιβάδι, για τροφή του μικρού σου μυαλού, αυτού του προ πολλού καμένου.