Το νέο ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ

Του Νίκου Λακόπουλου

ΝΙΚΟΣ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣΠενήντα χρόνια από την Μεταπολίτευση η Ελλάδα αναζητά τον εαυτό της σε ένα σπασμένο -παραμορφωτικό- καθρέφτη. Είναι η εποχή που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής- “ψυχικώς είμαι σοσιαλιστής είχε πει”- και στην οποία κυριάρχησε ο πιο ελπιδοφόρος πολιτικός μετά τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο κινηματίας με το μπουφάν πριν φορέσει παρδαλές γραβάτες, ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Από το “Οι Λάτσηδες και οι Μποδοσάκηδες θα λογοδοτήσουν” φτάσαμε στα κότερα και την Παναγία Σουμελά, τα πακέτα της ΕΟΚ- από το “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο”. Τα πάρτυ της άλλοτε αντιιμπεριαλιστικής ΠΑΣΠ με την Τζούλια Αλεξανδράτου, τα λακόστ από τα επαναστατικά μπουφάν, το νεοπλουτισμό- έξω φτώχεια, την αναμενόμενη χρεοκοπία και τους Αγανακτισμένους που έφεραν αφενός την Χρυσή Αυγή και αφετέρου τον ελπιδοφόρο νεαρό, με την ολίγο ροκ- αλά Έλβις- φαβορίτα, Αλέξη Τσίπρα που εξέφρασε την Γενιά των Απέξω, όπως έλεγε, αλλά είχε αυταπάτες.

Τον περασμένο μήνα ο σαραντάρης Αλέξης- με το “ηλεκτρικό χαμόγελο” ανακοίνωσε πως αγόρασε “για τα παιδιά” ένα εξοχικό στο Σούνιο. Η Ελπίδα έσπασε, το νέο πολιτικό σκηνικό δεν είναι ανατροπή, αλλά η συνέχεια, η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, η μετατροπή του “αριστερού” συνασπισμού στο νέο ΠΑΣΟΚ – με άθλιους όρους.

Το ΠΑΣΟΚ συγκρούστηκε, συμβιβάστηκε, εξαγόρασε κι εξαγοράστηκε -με βαλίτσες της Siemens- μιας εταιρείας που ήταν εδώ από πάντα. Τον Ζήμενς τον αναφέρει ο Λένιν ως έξυπνο ιμπεριαλιστή στις αρχές του περασμένου αιώνα. Τον Λένιν τον αναφέρει ο …Τσίπρας ως μαιτρ του συμβιβασμού με τα λίγα μαρξιστικά του. Το ερώτημα είναι αν ο Αλέξης ήξερε από την αρχή, όπως κάθε νεαρός κομμουνιστής ξέρει πως στα τριάντα ή τα σαράντα θάχει ένα εξοχικό στο Σούνιο. Ή αν αυτοεξαπατήθηκε τρέχοντας σε διαδηλώσεις κατά της “παγκοσμιοποίησης”- από τις οποίες έχει ωραίες αναμνηστικές φωτογραφίες -με φαβορίτα και λίγα κιλά λιγότερα.

Δεν ήξερε ότι θα παχύνει;

O Kυριάκος επέστρεψε κάτι καρέκλες που του είχε δώσει η Siemens, αλλά δεν τραβάει στην ανηφόρα. Οι νέοι πολιτικοί, σαν την Ζωή και τον Σταύρο, ξέρουν πως αν χτυπάς το σύστημα κερδίζεις μια καλή θέση σ’ αυτό. Ο Αλέξης δεν ήξερε;

To συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι για όλους η ιδρυτική πράξη του νέου ΠΑΣΟΚ- αλλά του εκφυλισμένου, καθεστωτικού ΠΑΣΟΚ- που είχε σαν στόχο όχι τον σοσιαλισμό -ως διαφημιστικο προϊόν- αλλά την εξουσία. Μόνο που το ΠΑΣΟΚ εκφυλίστηκε αφού πήρε την εξουσία, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ- χωρίς πια τις συνιστώσες- πολύ πριν την πάρει. Με μια αυταρέσκεια και πολύ ναρκισσισμό. Σε ένα παιχνίδι όπου η εξουσία είναι αυτοσκοπός και η Αριστερά αξιοποιήσιμη περιουσία – κληροδότημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το νέο ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική ζωή έχει πολλές εκρεμμότητες. Μία από αυτές είναι η ανασύσταση ή η εφεύρεση ενός ριζοσπαστικού αριστερού χώρου, αφότου τα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι. Όπως πάντα θάχουμε εκπλήξεις. Δυσάρεστες, όπως η είσοδος στην πολιτική ανθρώπων του υποκόσμου ή νέα σχήματα αντάξια της θλιβερής εποχής μας.

Το νέο ΠΑΣΟΚ δεν είναι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο Σταύρος με το άδειο σακίδιό του. Μέσα στη φαινομενική νηνεμία γεννιέται υποτίθεται ένας νέος δικομματισμός ή διπολισμός. Η εποχή Τσίπρα με το εξοχικό στο Σούνιο πλέον, που δεν μένει πια Εξάρχεια. Στα ανοιχτά παραμονεύει ως θαλάσσια ρουφήχτρα το γεγονός ότι όλα τα κόμματα ανήκουν στο παρελθόν, δεν έχουν κανένα πλάνο για το μέλλον.

Πάντα πριν την μπόρα επικρατεί ησυχία. Εξ ορισμού η καταιγίδα έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το νέο ΠΑΣΟΚ -που εκκρεμεί, όχι βέβαια σαν αναβίωση εν είδει λαογραφικού ομίλου με “ηγέτη” την Φώφη. Κάθε εποχή απαντά στις ανάγκες που δημιουργεί, τα δύο μεγάλα κόμματα- άλλοτε- έχουν ξοφλήσει, όχι όμως και οι παρατάξεις τους.

Η Φώφη πρώτα σηκώνει το χέρι κι ύστερα πετά το σύνθημα. Ο Σταύρος μιλάει αργά με διακοπές- ίσως γιατί περιμένει να πέσουν οι …διαφημίσεις. Ο Αλέξης δεν είναι βέβαια ο νέος Ανδρέας. Μοιάζει πιο πολύ με νέο ηγέτη- της Δεξιάς, αλλά -μέσω του Αριστερού Μεγαλοιδεατισμού- με την Εκκλησία στο πλάι για “εθνάρχης” το πάει. 

Οι πολιτικές παράγκες- ή τα πολιτικά κάμπιγκ- σαν αυτό του Σταύρου- δεν θα αντέξουν στην καταιγίδα. Το μέλλον έρχεται. Η Γη κινείται. Θα βρέξει. Πάρτε ομπρέλα.