Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Δεν αποτελούν πρόβλημα οι δεξιοί ψηφοφόροι, που στο κάτω της γραφής εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και καλώς πράττουν. Είναι ένα κομμάτι του ελληνικού λαού, της ελληνικής κοινωνίας, που για πολλούς και διαφόρους λόγους, κατασκεύασε επί έτη πολλά τις συνθήκες να κυβερνά όπως. Προφανώς μη βρίσκοντας αντιπάλους, ικανούς μάλιστα, να αποτρέψουν αυτή την κυριαρχία. Αποκτώντας θρασύτατα, αισθανόμενη την ανάγκη τόσο για εδραίωση όσο και για επιβίωση, προσθήκη ακροδεξιών προσωπικοτήτων, οδηγούμενη σε ακραίες πολιτικές άμεσης διαπλοκής και διαφθοράς. Γνωστά όλα αυτά, που οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν σε πλήρη ευτελισμό του πολιτικού συστήματος και διασυρμό της δημοκρατίας. Αυτοί ήταν, αυτοί είναι και προφανώς αυτοί θα παραμείνουν, προστρέχοντας πάντα στην βοήθεια του καθαρόαιμου φασισμού.
Το πρόβλημα όμως δεν προκύπτει από τα γνωστά και αναμενόμενα ποτέ. Το πρόβλημα παρουσιάζεται και γιγαντώνεται, από τον άγνωστο παράγοντα πάντα, τον μη προβλέψιμο. Σ’ αυτόν που προσβλέπει η σκληρή δεξιά, που γαλουχεί και προετοιμάζει, έτοιμο προς χρήση ανά πάσα χρήσιμη στιγμή. Και που το “σύστημα” έχει δουλέψει αθόρυβα και συστηματικά, διαβρώνοντας συνειδήσεις. Είναι η φυλή των περιοδικά “αριστερών”, των ευκαιριακά “προοδευτικών” και των “από Δευτέρα αγωνιστών”. Αυτοί που γενικά διέπονται από … δημοκρατικές αρχές, αλλά όταν βρεθούν ατομικά σε ειδικές καταστάσεις διατηρούν και προβάλουν τις επιφυλάξεις τους. Διαφωνούν κατά μόνας και κρυφίως, εμφανίζοντας συντηρητικές απόψεις. Παίρνει καιρό σε κάποιον να αντιληφθεί τον διττό του χαρακτήρα, που όμως στο τέλος αποκαλύπτεται. Στο μεσοδιάστημα όμως, έχει κάνει την ζημιά του και αίφνης προβάλει και εχθρικές διαθέσεις, που καταλήγουν σε φανατικό μίσος.
Είναι χριστιανοί, οπότε υποχωρούν σε προστριβές με την εκκλησία, είναι ρατσιστές που συμπαθούν τους μαύρους, αλλά μη τους πάει κάποιον η κόρη τους, είναι πατριώτες που επαίρονται με χασάπικα νέων στο Σύνταγμα και νοιώθουν δέος στην στρατιωτική παρέλαση. Αυτοί οι χαμαιλέοντες της πολιτικής κουρελούς, είναι οι υπαίτιοι, δυστυχώς, των δεινών που επικρατούν, στον τόπο μας. Που με φανφάρες και ανούσιους λόγους, διεκδικούν θέσεις και οφέλη αυτοπροβαλλόμενοι ως ικανοί, οι κενοί. Κίβδηλοι και κρυψίνους, παρασύρουν αδαείς, ακόλουθους και αποκτούν επιρροή. έως την στιγμή που όταν τους δοθεί η παραμικρή ευκαιρία, εμφανίζουν τον μικρό και εκτρεφόμενο φασιστάκο από μέσα τους. Αυτοί είναι το πρόβλημα, αυτοί είναι η Αχίλλειος Πτέρνα και ο Δούρειος Ίππος μαζί.
Για να μην απορούν κάποιοι για το πώς. Για να μην τρέφουν αυταπάτες, πως η κοινωνία μας στρέφεται στην ακροδεξιά αγκάλη! Το πρόβλημα λοιπόν προσδιορίζεται κυρίως σ’ αυτούς που είναι ακροδεξιοί και δεν το ξέρουν! Πως με μια απόφαση περνούν στο εντελώς αντίθετο ρεύμα, εκδικητικά κιόλας. Σαν έτοιμοι από καιρό. Κι ας το παραδεχτούμε επιτέλους, πως όλα αυτά τ’ ανείπωτα, συμβαίνουν ανεχτικά γιατί η πλειοψηφία αυτού του όχλου ήταν πάντα ακροδεξιά σε λανθάνουσα κατά καιρούς κατάσταση. Είναι πρέπον να γνωρίζεις με ποιους έχεις να κάνεις, για να έχεις και τον τρόπο, αποφεύγοντας τις δυσάρεστες εκπλήξεις.