Του Νίκου Λακόπουλου
«Δηλώνω ξεκάθαρα, αναλαμβάνω την ευθύνη, ότι δεν θα έρθει για κύρωση η συμφωνία με τα Σκόπια στη Βουλή αν δεν αποφασίσει ο ελληνικός λαός, εκτός αν η συμφωνία έρθει με 180 βουλευτές. Όταν λέω να ερωτηθεί ο λαός, αυτό γίνεται με δημοψήφισμα ή εκλογές».
Τόσο καθαρά ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος με έκτακτη συνέντευξη τύπου έβαλε φωτιά στα τόπια και αν περάσει η συμφωνία θα πάει στον Πρόεδρο να πει πως αίρει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση. Βέβαια “η κύρωση που έγινε στα Σκόπια δεν είναι έγκυρη αφού δεν φέρει την υπογραφή του προέδρου», είπε και πρόσθεσε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει καμία δέσμευση της χώρας αν δεν τελειώσει το δημοψήφισμα στα Σκόπια».
Από άλλες δηλώσεις συνάγεται πως ο κ. Καμμένος δεν πιστεύει ότι θα κερδηθεί για τον Ζάεφ το δημοψήφισμα, ούτε θα μπορέσει να κάνει συνταγματική αναθεώρηση. Άρα, δεν θα φτάσει ποτέ στην ελληνική Βουλή. Κι αν φτάσει; Ο Πάνος Καμμένος δεν αποχωρεί από την κυβέρνηση, όπως θα ήταν λογικό για να έχει ήσυχη τη συνείδησή του, αλλά εκβιάζει κι απειλεί ότι θα ρίξει την κυβέρνηση -αν δεν δεχθεί τον όρο των 180 ψήφων.
Την ίδια ώρα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς θα πει ότι η συμφωνία “δεν παραχωρεί εθνική κυριαρχία για να τίθενται ως προϋπόθεση οι 180 ψήφοι στη Βουλή. Ο κ. Καμμένος τα ξέρει αυτά, κάνει τις πολιτικές του επιλογές”. Ποιές είναι αυτές οι επιλογές; Το είπε στις 3 Ιουλίου με τον πιο διαυγή τρόπο:
«Δεν έχουν κανένα μέλλον τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ αν δεν κυρωθεί η συμφωνία, και εγώ θα φροντίσω να μην κυρωθεί η συμφωνία. Εγώ δεν θα πήγαινα στο ΝΑΤΟ εάν δεν βρισκόμασταν σε κατάσταση Βουκουρεστίου, ούτε θα ήμουν υπουργός. Η συμφωνία είναι κακή, δεν την δέχομαι και θα προσπαθήσω να την μπλοκάρω».
Ποιος είναι αυτός που θα …μπλοκάρει απόφαση της κυβέρνησής του και πώς θα το κάνει; Eίναι υπουργός Άμυνας μιας συμμαχικής κυβέρνησης, αλλά συμπεριφέρεται ως ισότιμος συγκυβερνήτης και πολύ συχνά ως υπουργός Εξωτερικών. Είναι αυτός που με την ανάληψη του υπουργείου διαβεβαίωσε τον λαό ότι “οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο …εσωτερικό της χώρας”!
Ο πρωθυπουργός τότε – τρεις μέρες πριν το δημοψήφισμα- αρκέστηκε στο να επισκεφθεί το Πεντάγωνο σε μια κρίσιμη στιγμή κι αποδέχτηκε τον ρόλο του “εγγυητή” της δημοκρατίας στον υπουργό Άμυνας. Λίγο αργότερα άκουσε και είδε τον υπουργό του να λέει με λυγμούς στον Αρχιεπίσκοπο:
«Μακαριώτατε, εάν εσείς μου ζητήσετε να ρίξω την κυβέρνηση, να ξέρετε ότι θα το κάνω. Να ξέρετε, όμως, ότι αυτό δεν θα είναι υπέρ του έθνους. Ο μόνος που θα ωφεληθεί θα είναι η Τουρκία».
Τώρα πως θα ωφεληθεί η Τουρκία αν ρίξει την κυβέρνηση είναι άλλο θέμα, όπως άλλο θέμα είναι πως ένας υπουργός Άμυνας μιας αριστερής κυβέρνησης …θα προτείνει στον Αμερικανό ομόλογό του να κατασκευάσει το ΝΑΤΟ αεροπορική βάση σε ελληνικό νησί του Αιγαίου! Υπάρχει μελέτη στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας που συνυπολογίζει τη βάση της Σούδας και τις ανάγκες του ΝΑΤΟ είπε και πρόσθεσε:
«Δεν θέλω να πω το νησί -στο οποίο θα λειτουργήσει η βάση- τώρα. Όσο πιο ανατολικά και νότια, τόσο καλύτερη εικόνα θα υπάρχει και θα βοηθήσει στην επίλυση προβλημάτων – με την Τουρκία».
Προφανώς δεν είναι ο ρόλος του υπουργού Άμυνας αυτός, ούτε να φοράει -παραβιάζοντας τον στρατιωτικό κανονισμό- στρατιωτικές στολές- μαζί με …μπλου τζιν, πότε …ακομβίωτος και πότε με …φανέλα και να επισκέπτεται τα στρατόπεδα. Η μικρή λεπτομέρεια που πέρασε απαρατήρητη ήταν πως στη διάρκεια της άσκησης Ηνίοχος, οι Aμερικάνοι ζήτησαν να κάνουν μια βόλτα- εκτός άσκησης- και κείνος αποδέσμευσε μερικά F16 για να τους …δείξει την Ακρόπολη.
Αυτά συμβαίνουν σε αποικίες και χώρες που αντί για υπουργούς και πρωθυπουργούς- έχουν βεζύρηδες και σουλτάνους. Δεν είναι ο ρόλος του υπουργού Άμυνας να υπερβαίνει τον υπουργό Εξωτερικών, να καταργεί τον πρωθυπουργό και να συμπεριφέρεται όχι ως πολιτική ηγεσία του υπουργείου, αλλά ως ….στρατάρχης. Ούτε ανήκει στην αποστολή του υπουργείου του να περιφέρει ιερά λείψανα στις εκκλησίες, να υποδέχεται το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους και να χαράζει εξωτερική πολιτική.
H απαράμιλλη «εθνικολαϊκή» γιορτή της 25ης Μαρτίου, όταν ο Καμμένος έλεγε πως δεν θα καταργηθούν ποτέ οι παρελάσεις- όπως ήθελε -μαζί με τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους- ο τότε ΣΥΡΙΖΑ- ήταν ένα ακόμα κρούσμα όπου ο υπουργός Άμυνας για δεύτερη φορά υποκαθιστά τον υπουργό Παιδείας. Οι συμπεριφορές αυτές βρίσκονται έξω από την δεοντολογία, αλλά και το πλαίσιο νομοθεσίας, χωρίς να παραβλέψουμε πως ο στρατός δεν ενδείκνυται για να εμπλουτίσουμε με σέλφι το προφίλ μας στο facebook.
Οι υπουργοί δεν είναι εγγυητές του πολιτεύματος και δεν παίρνουν εντολές από τον …Αρχιεπίσκοπο. Ο Πάνος Καμμένος αποτελεί τρία χρόνια πηγή πολιτικής ανωμαλίας και δημιουργώντας πολύ συχνά την αίσθηση μιας πολιτικής διαρχίας στην κυβέρνηση -που δεν είναι ούτε του “Πάνου”, ούτε του “Αλέξη”.
Τι είναι τελικά αυτή η κυβέρνηση και ποιος είναι ο ρόλος του πρωθυπουργού και του υπουργού Άμυνας; Η κυβερνητική συμπόρευση άρχισε ως ένα είδος εταιρείας, σφυρηλατήθηκε στον «αντιμνημονιακό αγώνα», σε ένα νέο “Γοργοπόταμο”, αλλά τελικά το μνημόνιο υπεγράφη. Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πιο σοβαρά και ξεπέρασαν κάθε όριο όταν ο υπουργός υπαγορεύει στον πρωθυπουργό τι να κάνει κι επιχειρεί να μπλοκάρει αποφάσεις της κυβέρνησης που βέβαια θα κριθούν στη Βουλή και τελικά από το λαό.
Η εξωτερική πολιτική δεν προσφέρεται για κουτοπονηριές. Η κυβέρνηση μπορεί να έχει κάνει λάθος χειρισμούς σε μια συμφωνία που ήταν κοινή γραμμή όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών, αλλά οι δημοσκοπήσεις και τα συλλαλητήρια κάνουν ορισμένα κόμματα να αλλάξουν θέση για να πάρουν ψήφους ή να σωθούν στις εκλογές. Οι θεσμοί, οι διαδικασίες, οι κυβερνητικοί ρόλοι διασύρονται για (μικρο)κομματικές θέσεις. Ο Πάνος Καμμένος χρησιμοποιεί το Μακεδονικό για να σώσει το κόμμα του.
Μια κυβέρνηση -προφανώς κομματική- θα πρέπει να είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων κι όχι μια πολιτική εταιρεία -όπου οι συμβαλλόμενοι προσφέρουν τις έδρες τους ως κεφάλαιο που μπορούν να αποσύρουν -καταγγέλλοντας την εταιρεία. Ούτε μπορεί σε ένα συνασπισμό δύο κομμάτων από τα οποία το ένα εκφράζει το 4% ως προνομιακός εταίρος να θέτει εκβιαστικούς όρους στη “συμφωνία” -που όπως φαίνεται δεν υπήρξε ποτέ ως προγραμματική διακήρυξη.
Η πολιτικά ανάρμοστη συμπόρευση ενός αριστερού κι ενός δεξιού κόμματος μετατρέπεται τελικά σε πολιτική ανωμαλία, όπου ο ένας στηρίζει την κυβέρνηση, αλλά δεν ψηφίζει τα νομοσχέδιά της -που ψηφίζει η αντιπολίτευση! Αυτές τις μέρες έχουμε το απίστευτο φαινόμενο ένας υπουργός να λέει ότι θα μπλοκάρει (!) αποφάσεις της κυβέρνησης παίζοντας με τους θεσμούς και τη Βουλή και θα φροντίσει μια συμφωνία να μην επικυρωθεί!
Φυσικά ο “συμβαλλόμενος”μπορεί να αποχωρήσει και να καταγγείλει την κυβέρνηση, αλλά δεν μπορεί να παίζει με εθνικά θέματα με το βλέμμα στην κάλπη. Ο πρωθυπουργός δεν έχει απλώς το δικαίωμα, αλλά τη θεσμική υποχρέωση να αλλάξει έναν υπουργό και να πάει στη Βουλή να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, αν χρειαστεί. Αν δεν την πάρει, τότε ας πάει σε εκλογές -όχι όμως επειδή τον θέτει υπό προθεσμία πρωθυπουργό, ο υπουργός του.
Ο πρωθυπουργός δεν έχει δικαίωμα να υποκύπτει σε εκβιασμούς ή απειλές κι αν κάποιος υπουργός θέλει να χαράξει ο ίδιος κυβερνητική πολιτική ως συμπρωθυπουργός-αντί να παραιτηθεί, αφού διαφωνεί, τίθεται εκτός κυβέρνησης. Δεν ισχύει το ότι “λειτουργεί συλλογικά” η “κυβέρνηση συνασπισμού δυο κομμάτων”-όπως λέει η κυβερνητική ανακοίνωση. Καλώς ή κακώς ως πρωθυπουργοκεντρική έχει διακριτούς ρόλους για τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του, ούτε προβλέπει το Σύνταγμα “συμπρωθυπουργία”.
Ο πρωθυπουργός δεν είναι πρώτος μεταξύ ίσων στο υπουργικό συμβούλιο, δεν προίσταται, αλλά διευθύνει την κυβέρνηση διασφαλίζοντας την ενότητά της -που εν προκειμένω δεν υπάρχει. Φαίνεται πως ο υπουργός Άμυνας δεν είναι απλώς πρώτος μεταξύ ίσων, αλλά κάτι περισσότερο και επιχειρεί να μπλοκάρει την κυβέρνηση επιβάλλοντας- όχι προτείνοντας- δυο τρόπους που δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα -όπως η αυξημένη πλειοψηφία και το δημοψήφισμα.
Αυτή η χυδαία εργαλειακή χρήση των θεσμών ήρθε αφότου ο Πάνος Καμμένος ανακοίνωσε με το πομπώδες ύφος του πως θα επιβάλλει κομματική πειθαρχία στους βουλευτές του κόμματός “του” μεταφέροντας ένα δικό του πρόβλημα στη Βουλή. Δυναμικό ίσως, μεγαλοφυές όχι.
Αργά ή γρήγορα θα γίνουν εκλογές. Αν θέλει να μαζέψει το κόμμα του, ας φύγει από την κυβέρνηση για να βροντοφωνάξει πως θα λέγεται ή δεν θα λέγεται μια γειτονική χώρα. Τίμιο. Αλλά η εντιμότητα- κατά τον Αλέξη Τσίπρα- του “Πάνου” -που “δεν θα ρίξει την κυβέρνηση” από χθες είναι παρελθόν.
Κι όμως ο Αίσωπος στον μύθο Γεωργός και Έχιδνα το …είχε προβλέψει. Ο σκορπιός ζητά από τον βάτραχο να τον μεταφέρει απέναντι στις πλάτες του κι όταν εκείνος φοβάται πώς θα τον δαγκώσει του απαντά “μα θα πνιγούμε, θα χάσουμε την κυβέρνηση -εν προκειμένω- και οι δύο”.
Όταν στη μέση της διαδρομής ο σκορπιός δαγκώνει τον βάτραχο εκείνος πεθαίνοντας ρωτά “γιατί τόκανες αυτό; Τώρα θα χαθούμε και οι δύο”. «Το ξέρω» απάντησε ο σκορπιός, «αλλά είναι στη φύση μου να κεντρίζω».
