Με χονδροειδή τρόπο ο Πάνος Καμμένος εισάγει νέα ήθη στο δημόσιο βίο: δεν συμφωνεί με την κυβερνητική πολιτική στο Μακεδονικό, αλλά δεν παραιτείται από την κυβέρνηση. Μέχρι να τη …ρίξει ο ίδιος!
Γιατί το κάνει; Δεν είναι καθαρό. Μπορεί να είναι απελπισμένη προσπάθεια παραμονής του στην επόμενη Βουλή. Μπορεί να είναι στοχευμένη κίνηση αγνώστων επιρροών.
Σε κάθε περίπτωση η θορυβώδης αντικυβερνητική συμπεριφορά του φέρνει σε δύσκολη θέση τον Αλέξη Τσίπρα. Υπουργός που διαφωνεί με τον Πρωθυπουργό δεν νοείται. Όπως δεν νοείται υπουργός να θέτει υπό προθεσμία την κυβέρνηση.
Συνεπώς, το αφεντικό του Μεγάρου Μάξιμου έπρεπε ήδη να τον έχει αποκεφαλίσει. Πού ακούστηκε να αποφασίζει ο Καμμένος για πόσο καιρό ακόμη θα είναι υπουργός; Ωστόσο για τον Τσίπρα αυτό φαινόμενο διαμορφώνει ένα δραματικό δίλημμα:
Μια λύση είναι να εκδιώξει αμέσως τον εν λόγω υπουργό και να ζητήσει νέα ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, με πολλές πιθανότητες να την πάρει – από μια νέα αμιγώς δημοκρατική πλειοψηφία.
Μια άλλη είναι να κάνει την ανάγκη φιλοτιμία μέχρι να ολοκληρωθεί το κεντρικό στοίχημα: η έξοδος από το Μνημόνιο.
Είναι προφανές ότι ο Πρωθυπουργός επιλέγει το δεύτερο και καλά κάνει. Αυτό που προέχει είναι να κλείσει ο μνημονιακός κύκλος, να τεθεί σε εφαρμογή η απόφαση για το χρέος, να επιστρέψει η χώρα στις αγορές και να εδραιωθεί η πορεία εξόδου από την κρίση.
Με τον Καμμένο θα λογαριαστεί αργότερα. Θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα αν ασκούσε τώρα τα αναφαίρετα δικαιώματα του ως φορέας της λαϊκής εντολής. Ίσως θα πατούσε πεπονόφλουδες που ρίχνουν κάποιοι…
Από μια άποψη ο Τσίπρας θα είχε κάθε συμφέρον να ωθήσει τα πράγματα σε εκλογές, επικαλούμενος τη συμπεριφορά Καμμένου που οδηγεί στην ανατροπή της κυβέρνησης. Ιδίως αν τη συνδυάσει με την τυφλή επιδίωξη Μητσοτάκη για εξουσία και τους επιχειρηματικούς κύκλους που προσπαθούν να μην έλθει η ώρα του καταλογισμού ευθυνών από τη Δικαιοσύνη.
Θα έκανε την πιο άνετη προεκλογική καμπάνια. Και ο αντίπαλος του θα έπρεπε να απολογηθεί για θέματα των οποίων τις απαντήσεις δεν μπορεί να βρει.
Οι εκλογές όμως θα ήταν ολέθριες για τη χώρα αυτή τη στιγμή. Όποιο αποτέλεσμα και αν έχουν η ζημιά θα γίνει αν ανακοπεί η πορεία- για να εκκαθαριστούν πολιτικές διαφορές.
Ο Τσίπρας, λοιπόν, είναι υποχρεωμένος να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και να υπερασπιστεί τα επιτεύγματα που όλοι του αναγνωρίζουν – ολοκληρώνοντας και τυπικά την έξοδο από το Μνημόνιο.
Αυτός είναι ο βαρύς οπλισμός του και η απρεπής – και αντικοινοτική – συμπεριφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη προς το επίτροπο Μοσχοβισί μαρτυράει πόσο φοβάται η Δεξιά την εκλογική χρήση αυτού του οπλισμού.
Όχι λοιπόν και να πέσει η κυβέρνηση για το Καμμένο. Όχι να χαθεί η έξοδος από το Μνημόνιο για τα καμώματά του… Θα ήταν αψυχολόγητο εκ μέρους του Πρωθυπουργού να διακινδυνεύει για οποιονδήποτε λόγο την πορεία προς το ορόσημο της 21ης Αυγούστου.
Μετά θα έλθουν τα σπουδαία. Μετά τον Αύγουστο ο καθένας θα αναλάβει τις ευθύνες του στις νέες συνθήκες. Και θα δούμε αν υπάρχει προοδευτική πλειοψηφία στη Βουλή.
Ανοιχτό Παράθυρο
