Του Γ. Λακόπουλου
Η ΝΔ και άλλα κόμματα ζητούν επισήμως άμεσες εκλογές και ανεπισήμως υποστηρίζουν κινητοποιήσεις, σαν αυτές των “Παραιτηθείτε”, που ενισχύουν το αίτημα. Ξεχνώντας ότι η ίδια έβρισκε “οχλοκρατικές” ανάλογες εκδηλώσεις εναντίον της στο παρελθόν. Προφανώς ο “όχλος” είναι καλός όταν δουλεύει γι εμάς.
Η κυβέρνηση ξεχνά το κομματικό παρελθόν της με τους “Αγανακτισμένους”, τους “Δεν πληρώνω” και τους ποικίλους τραμπουκισμούς που κάλυπτε. Και βρίσκει αντισυνταγματικές τις διαδηλώσεις εναντίον της και γελοίους όσους διαδηλώνουν εναντίον της. Προφανώς οι διαδηλώσεις είναι καλές όταν τις κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι διαδηλωτές καλύτεροι όταν κρατούν ικριώματα και φωνάζουν “προδότες” τους αντιπάλους τους .
Βέβαια θα πει κανείς ότι αυτό είναι το παιχνίδι της εξουσίας. Έτσι γίνεται η πολιτική. Μπορεί. Αλλά ανάμεσα σ’ αυτές τις αντιλήψεις αναδύεται ένα πραγματικό ερώτημα: να μείνει ή να φύγει η σημερινή κυβέρνηση;
Κατά προέκταση, όποιος λέει να μείνει είναι υπέρ του Τσίπρα και είναι εναντίον του μόνο όποιος λέει να φύγει; Και, εν πάση περιπτώσει, ποιος σκοπός -που συνδέεται με το συμφέρον της χώρας -εξυπηρετείται στη μια ή στην άλλη περίπτωση;
Οι απαντήσεις στο αρχικό ερώτημα είναι απλές.
Πρώτο. Εφόσον η κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής δικαιούται να κυβερνήσει ως το τέλος της τετραετίας και να κριθεί για το έργο της από τους αρμόδιους. Δεν μπορεί η ΝΔ να λέει από τη μια ότι στη συνταγματική αναθεώρηση θα ζητήσει να μην διακόπτονται οι κυβερνητικές θητείες και από την άλλη να ζητεί να διακοπεί η θητεία της σημερινής, οκτώ μήνες από τη εκλογή της.
Δεύτερο. Εφόσον η κυβέρνηση αποδέχεται και εφαρμόζει τη μόνη δυνατή πολιτική που μπορεί να βγάλει τη χώρα από τη κρίση και να εξασφαλίσει τη υποστήριξη των εταιριών, δηλαδή το Μνημόνιο, υπάρχει ένας επιπλέον λόγος να μείνει. Αυτός ο λόγος γίνεται ισχυρότερος όταν είναι προφανές ότι η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να περάσει μέτρα που καμιά άλλη δεν θα μπορούσε.
Μπορεί να νομίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης – ή οποιοσδήποτε άλλος- ότι θα μπορούσε να ψηφίσει όσα χρειάστηκαν για την πρώτη αξιολόγηση ή όσα θα χρειαστούν το Σεπτέμβριο για τη δεύτερη. Αλλά ας ανάβει ένα κερί στον Τσίπρα που δεν του παραχώρησε τη θέση του.
Υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους μια κοινοβουλευτική κυβέρνηση πρέπει να ολοκληρώνει τη θητεία της. Αλλά από αυτές τις απαντήσεις, και μόνο, προκύπτει ότι δεν υπάρχει λόγος να διακοπεί η κυβερνητική θητεία. Συντρέχουν οι συνταγματικές προϋποθέσεις, αλλά και επιπλέον λόγοι να συνεχιστεί.
Ότι η κυβέρνηση κατά την εφαρμογή του Μνημονίου επιβαρύνει περισσότερο την κοινωνία με φόρους -ενώ θα μπορούσε να περικόψει δαπάνες, σύμφωνα με μια άποψη-, είναι μια πολιτική επιλογή για την οποία θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Αν κριθεί αρνητικά τόσο το καλύτερο για την αντιπολίτευση στις επόμενες εκλογές.
Αν η κυβερνητική πολιτική μάλιστα φέρνει αποτέλεσμα στους αριθμούς – τα οποία θα προκύψουν αργότερα- και ταυτόχρονα πληρώσει το κόστος στην κοινωνία, τόσο το καλύτερο για τη ΝΔ που θα βρει λυμένα προβλήματα.
Άσχημα θα ήταν αν ο αθεράπευτος Γ. Παπανδρέου στήριζε το 2009 τον Κ. Καραμανλή να αλλάξει το ασφαλιστικό για το βρει λυμένο; Έστω κι αν θα έπαιρνε την εξουσία δυο χρόνια αργότερα. Θα κακόπεφτε το 2014 στον κυνικό Τσίπρα να αφήνει τον Σαμαρά να κυβερνήσει για ένα χρόνο ακόμη;
Ας μην βλέπουμε τα πράγματα λοιπόν μέσα από τους κομματικούς παραμορφωτικούς φακούς του ενός ή του άλλου. Αυτό κάνουν όσοι έχουν συμφέροντα στο κράτος ή θέλουν να καλύψουν ανομίες τους.
Δεδομένου του Μνημονίου, δεν υπάρχουν από τη μια πλευρά οι δαίμονες που κυβερνούν και από τη άλλη οι άγγελοι που πρέπει να λυθούν αμέσως.
Το δίλημμα με τον Τσίπρα ή εναντίον του είναι πλαστό. Το δόγμα “ή μεθ’ ημών ή καθ ημών” δεν ισχύει στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα. Το προβάλλουν μόνο κομματικές γραφειοκρατίες και κενόδοξοι πολιτικοί.
Αυτό που ενδιαφέρει είναι η ανάγκη τη χώρας ως το 2018 να θεμελιώσει προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση. Περί αυτού μιλάμε. Αν δεν το καταφέρει, όποιος και να κερδίσει τις εκλογές, δεν θα υπάρχει τίποτε να κυβερνήσει. Και οι εκλογές τώρα, είναι ένας λόγος να μην το καταφέρει.
