Του Γ. Λακόπουλου
Το πρώτο εξάμηνο του 1996 υπουργός Υγείας τοποθετήθηκε ο ευπατρίδης της πολιτικής Ανάστασης Πεπονής. Μελετώντας τις προμήθειες των νοσοκομείων ανακάλυψε ότι υπήρχαν υλικά τα οποία το ελληνικό δημόσιο αγόραζε μέχρι και… σαράντα φορές (αριθμός: 40) ακριβότερα από όσο οι ιδιώτες. Με την ακεραιότητα τον μεθοδικό τρόπο τον διέκρινε ξεκίνησε τη διαδικασία εξυγίανσης του συστήματος.
Το Σεπτέμβριο του 1996 του τηλεφώνησε η …γραμματέας του Τάσου Μαντέλη –ήταν τότε γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου- και του ανακοίνωσε ότι δεν θα συμπεριλαμβάνεται στη νέα κυβέρνηση του Κ. Σημίτη. “Το άκουσα στο ραδιόφωνο” της είπε και το έκλεισε.
Έτσι τα “πιράνχας” που είπε αργότερα ο Αλέκος Παπαδόπουλος απαλλάχθηκαν από έναν επικίνδυνο αντίπαλο. Ο Πεπονής για όσους τον ήξεραν δεν ήταν απλώς έντιμος. Ήταν επίμονος και αποτελεσματικός.
Το είχε αποδείξει άλλωστε δυο χρόνια νωρίτερα όταν επέβαλε τον περίφημο νόμο για τις προσλήψεις που φέρει το όνομα του κόντρα σε θεούς και δαίμονες. Για να υπερασπιστεί το πρώτο αντικειμενικό και αδιάβλητο σύστημα προσλήψεων στην ιστορία του ελληνικού κράτους – το οποίο πολλοί μίσησαν- υπέβαλε ακόμη και την παραίτηση του, όταν μια… εφημερίδα έγραψε ότι έγιναν προσλήψεις εκτός νόμου.
“Τι κάνεις Σάκη, δεν τη δέχομαι” του είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου. “Δεν γίνεται πρόεδρε, αν δεν παραιτηθώ δεν στέκεται ο νόμος” του απάντησε. Έμεινε εκτός κυβέρνησης και εν συνέχεια το “σύστημα Σημίτη” τον άφησε και εκτός Βουλής.
Και μόνο η ιδέα ότι θα επιχειρούσε κάποιος να βάλει το χέρι του στην τρύπα με τα φίδια των προμηθειών στο υπουργείο Υγείας τον έθετε υπό διωγμό. Ένας πανίσχυρος μηχανισμός από φαρμακευτικές εταιρίες, μεσάζοντες, μεγαλοκαθηγητάδες, κομματικά στελέχη, συνδικαλιστές και μέσα ενημέρωσης είχε δημιουργήσει έναν απροσπέλαστο βάλτο ρεμούλας, μίζας, υπερκέρδους, διαφθοράς συνειδήσεων, αλλά και κίνδυνων για την υγεία των πολιτών. Κανείς δεν το άγγιζε. Η μεταχείριση του Πεπονή από τον Σημίτη ήταν η απόδειξη.
Έκτοτε πέρασαν μια ντουζίνα υπουργοί από την Αριστοτέλους. Άλλοι προσπάθησαν να κάνουν τη δουλειά τους , άλλοι απλώς ακολούθησαν την πεπατημένη και έκλεισαν τα ματιά ενώ δεν έλειψαν και αυτοί που τα … άνοιξαν για λογαριασμό τους, όπως και τα σούργελα. Όπως και παλιότερα άλλωστε…
Η κατάσταση της απόλυσης σήψης, διαφθοράς, κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος και υπονόμευσης της δημόσιας υγείας έμεινε ανέγγιχτη ως σήμερα. Δε υπάρχει Έλληνας που να μην γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει σ αυτόν τον χώρο στον οποίο έχουν κράτος και βασίλειο οι φαρμακοβιομηχανίες, οι πάσης φύσεως προμηθευτές και τα βαποράκια -που τοποθετούνται σε κρίσιμα πολιτικά και διοικητικά αξιώματα: από υπουργοί μέχρι διοικητές νοσοκομείων και από μέλη επιτροπών προμηθειών μέχρι κοστολογητές της φαρμακευτική δαπάνης- ενώ οι “ιατρικοί επισκέπτες” διαφθείρουν τον ιατρικό κόσμο.
Πανάκριβα μηχανήματα σαπίζουν στα υπόγεια, ενώ οι ασθενείς παραπέμπονται σε ιδιώτες, μεγαλογιατροί χρησιμοποιούν τις κλινικές του ΕΣΥ για να τροφοδοτούν τα ιατρεία τους και τα συνεργαζόμενα εργαστήρια. Ασυνείδητοι συνταγογράφοι μετέχουν στον ανταγωνισμό των εταιριών για την κατανάλωση ων φαρμάκων τους. Κοστολογήσεις κουρελιάζουν κάθε έννοια τιμολόγησης. Προμηθευτές ειδών σίτισης και εξοπλισμού που θησαυρίζουν μοιράζονται μίζες.
Υπουργοί υπογράφουν την ακόμη και την ώρα που φεύγουν από το υπουργείο … νέους τομογράφους που ήδη υπάρχουν και πανάκριβα ιατρικά μηχανήματα. Εξαγορασμένοι λειτουργοί σε όλα επίπεδα τροφοδοτούν τον ιδιωτικό τομέα. “Φακελάκηδες” εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο. Ενδιάμεσοι -από δημοσιογράφοι μέχρι εταιρίες δημοσίων σχέσεων, διαφημιστές και δημοσκόποι, μεσολαβητές και μιντιάρχες- κλείνουν χρυσά συμβόλαια -αλά ΚΕΕΛΠΝΟ. “Καλλιεργητές εδάφους.” που έλεγχαν και τη Ζήμενς- αλά NOVARTIS, εξαγοράζουν αβέρτα. Δεν έχει τέλος η λίστα την μπόχας…
Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι μετά το κόστος του Ασφαλιστικού ο δεύτερος τομέας του δημοσίου που φούντωσε την κρίση και οδήγησε στη χρεοκοπία -μαζί με τους εξοπλιστικές δαπάνες- είναι το Σύστημα Υγείας στο οποίο η διαφθορά η υπερκοστολόγηση, η ασυδοσία , η παραοικονομία είναι διαχρονικό καθεστώς που απομυζά τον κρατικό προϋπολογισμό.
Δεν υπάρχει πολίτης που δεν θα ευχηθεί να “αγιάσουν τα πεθαμένα”- στο οποίο υπάρχουν και δικοί του άνθρωποι- των μελών της Εξεταστικής Επιτροπής αν καταφέρει να φέρει στο φως το σάπιο καθεστώς σ’αυτό το χώρο. Να του δώσει ονοματεπώνυμο, να τυλίξει σε μια κολλά χαρτί όσους ευθύνονται και να βάλει τις βάσεις της εξυγίανσης- που δεν θα ωφελήσει μόνο το κρατικό ταμείο, αλλά θα εξυγιάνει το σύστημα, ώστε να προσφέρει σωστές υπηρεσίες.
Δεν υπάρχει πιο θλιβερό θέαμα από αυτό που εμφάνισαν κόμματα πολιτικοί, ΜΜΕ και έτεροι Καππαδόκες που προσπάθησαν να υπονομεύσουν η να συκοφαντήσουν την αξία της Εξεταστικής Επιτροπής. Η κυβέρνηση είναι αξιέπαινη ως προς την απόφαση να την εισηγηθεί στη Βουλή και απαράδεκτη γιατί δεν συμπεριέλαβε στην έρευνα και τη δική της περίοδο με το γελοίο επιχείρημα “δεν είμαστε ίδιοι” του υπουργού Υγείας, που είναι βούτυρο στο ψωμί της -ελεγχόμενης- αντιπολίτευσης.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που δεν μπήκε ακόμη στην εικόνα. Η υποχρέωση του κράτους να …πάρει πίσω τα λεφτά που πετάχτηκαν σε προμήθειας για τις οποίες μπορεί και τώρα να αποδειχθεί ότι ήταν ληστρικές για το κράτος. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται καμία εξεταστική, αρκεί η βούληση.
Π.χ. για ένα μηχάνημα είναι εύκολο να συγκριθεί σε μια διακεκριμένη χρονική περίοδο η τιμή στην αγορά με την τιμή που πλήρωσε το δημόσιο. Και να ζητηθούν εξηγήσεις από τον προμηθευτή και από αυτό που το υπέγραψε για λογαριασμού το κράτους.
Τότε “ε, ρε, γλέντια” που θα έλεγε και ο Καραγκιόζης. Ή για να τιμήσουμε την Γεωργία Βασιλειάδου που δεν αρέσει τον κύριο Δένδια “έχουν να γίνουν κάτι στράκες”..
