Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η εκλογή διαδόχου του Τσίπρα πρέπει να είναι υπόθεση ευρύτερη των 170.000 μελών που επικύρωσαν την προεδρία Τσίπρα.
«Τσίπρας θα λέτε και θα κλαίτε». Πολλοί προβλέπουν ότι αργά ή γρήγορα θα ακουστεί στην Κουμουνδούρου και ήδη δικαιώνονται: οι πρώτες διεργασίες στο «Δελφινάριο» για τη διαδοχή του δείχνουν ότι τα πράγματα οδηγούνται σε φαρσοκωμωδία.
Ορισμένοι πολλαπλασιάζουν το μπόι τους, ορισμένες επιδιώκουν να αναβιώσουν τη διαμάχη Καρέζη-Βουγιουκλάκη και στο βάθος εμφανίζονται ακόμη και αρρωστημένες ιδέες για υποψηφιότητες.
Για να αξιολογηθεί η κατάσταση στην μετά Τσίπρα εποχή του ΣΥΡΙΖΑ και οι νέες κομματικές προτεραιότητες, πρέπει να ληφθεί υπόψη αυτό που μάλλον παραβλέπουν κάποιοι από όσους ενδιαφέρονται να τον διαδεχθούν: ότι είναι το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης και ο επικεφαλής του τέταρτος στην πολιτειακή ιεραρχία. Χρειάζεται ηγεσία με κύρος.
Συνεπώς οι εσωτερικές διεργασίες του για την σημαντικότερη εξέλιξη σε ένα κόμμα – που είναι η ανάδειξη ηγεσίας και η μεταφορά της σκυτάλης – πρέπει να υπόκειται σε κανόνες σοβαρότητας για να είναι αξιόπιστη.
Δεν είναι πεδίο για μωροφιλοδοξίες, διαγκωνισμούς ιδεολογημάτων και φραξιονισμούς. Ούτε κερκόπορτα για να μπει η διαπλοκή στο κόμμα με το «σπονσάρισμα» υποψήφιων από επιχειρηματίες. Πολύ περισσότερο δεν είναι πλάκα για να κάνει το κομμάτι του ο κάθε «σαλεμένος».
Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε επειδή είναι …ΣΥΡΙΖΑ , με προβληματική στελέχωση. Αν παραμείνει, τώρα που δεν υπάρχει Τσίπρας να τον διασώσει , δεν θα επιστρέψει απλώς στο φυσικό του μέγεθος του 3%. Θα εξαερωθεί. Είναι πολλοί όσοι το θέλουν. Για αυτό πρέπει να σταματήσουν τα καλαμπούρια και οι μικρομεγαλισμοί.
Συνιστά έκπτωση της πολιτικής να φημολογείται ότι μπορεί να είναι υποψήφια αρχηγός μια κυρία που ήθελε να παραμείνει περιφερειάρχης μετά το Μάτι με τους εκατόν εκρούς στη «βάρδια της» – και με τη συντριβή της άνοιξε το δρόμο για τις διαδοχικές ήττες του ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα ακολουθήσει ένα κόμμα στο οποίο προαλείφεται για διάδοχος του Τσίπρα, μια άλλη κυρία, με πενιχρό βιογραφικό και μηδενική διεθνή παρουσία; Με ποια προσόντα μπορεί να σηκώσει το βάρος ενός πρώην κυβερνώντος κόμματος και το θεσμικό ρόλο της αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης- με μόνο εφόδιο την προβληματική φράξια των «προεδρικών»;
Για να μην μιλήσουμε για την αποθέωση της παλαβομάρας: Poulakis for president- όπως γράφεται. Αν ισχύει , εξηγεί γιατί ο, εκ των πρωταίτιων της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ ,στην πρώτη μετεκλογική δήλωση του δεν έκανε αναφορά στον Αλέξη Τσίπρα και ζητούσε «σοβαρές αλλαγές στην πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ταυτόχρονα με βαθιές αλλαγές στην οργανωτική μας δομή και στα συλλογικά μας ηγετικά όργανα!»
Αν οι Συριζαίοι δεν θέλουν να αυτοαπαξιωθούν, ή και να γελοιοποιηθούν – και να εξαφανιστούν ως τα Χριστούγεννα -και να κάνουν τον Ανδρουλάκη αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τις επαπειλούμενες διασπάσεις τους- πρέπει να σοβαρευτούν και να λειτουργήσουν ως κόμμα με ευθύνη.
Να συνάψουν εσωτερικό σύμφωνο τιμής ότι θα παραμείνουν ενιαίος πολιτικός φορέας, με έγκυρες διαδικασίες και ανάδειξη ηγεσίας ανάμεσα σε στελέχη που έχουν βασικές προϋποθέσεις για το αξίωμα, και την άσκησή του στη Βουλή, στον δημόσιο χώρο και στη διεθνή σκηνή.
Στην κατάσταση που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσφέρεται για «καταγραφές επιρροής», ούτε για υποψηφιότητες. Δεν χρειάζεται υποψηφιότητες τύπου Σκανδαλίδη, ή ακόμη περισσότερο Ψωμιάδη, ή Πολύδωρα. Στην κούρσα πρέπει να πάρουν μέρος πρόσωπα με ευρύτερη αποδοχή και στέρεο προφίλ.
Η στοιχειώδης αξιολόγηση του στελεχιακού δυναμικού δείχνει ότι συγκρότηση και δημόσια παρουσία, για επικεφαλής κόμματος με αυξημένες ευθύνες, έχουν αυτή τη στιγμή τρία στελέχη- με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά με επάρκεια.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, έχει εντυπωσιακό βιογραφικό και άνεση διεθνούς κυκλοφορίας. Αλλά πρέπει να αποφασίσει ότι δεν είναι χομπίστας της πολιτικής και να μιλήσει τα καλά ελληνικά που γνωρίζει και όχι τα κατ επιτήδευση σπασμένα για να προκαλεί την προσοχή.
Κυρίως να δεχθεί ότι η αποστολή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι να ανατρέψει τον καπιταλισμό, αλλά να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των πολιτών απέναντι στην κυβερνητική πολιτική και να διαμορφώσει προϋποθέσεις επιστροφής στην κυβέρνηση.
Η απόδειξη ότι μπορεί να λειτουργήσει σ’ αυτό το πλαίσιο θα είναι να διαλύσει τη φράξια των «53+» στην οποία έχουν ενταχθεί κάποιοι σοβαροί άνθρωποι και συγκροτημένα στελέχη , αλλά δεν λείπουν τα σούργελα και οι ιδεοληπτικοί.
Ο Αλέξης Χαρίτσης, τρία χρόνια νεότερος από τον Αλέξη Τσίπρα και 17 από τον Τσακαλώτο, έχει δείξει πολιτικές αρετές. Υπήρξε αποτελεσματικό κυβερνητικό στέλεχος , του αναγνωρίσθηκαν ικανότητες στον ευρωπαϊκό χώρο και διαθέτει προσωπική συγκρότηση και καλή σκηνική παρουσία. Θα χρειαστεί να αποβάλει κάποιες ιδεολογικές παιδικές ασθένειες και επήρειες από τον φραξιονισμό.
Ο Διονύσης Τεμπονέρας, μόλις 32 ετών, αποτελεί αποκάλυψη για την πολιτική ζωή, αντίστοιχη με αυτή του Αλέξη Τσίπρα το 2006. Με μόλις ενός μήνα παρουσία, στο κέντρο της πολιτικής σκηνής-ως επικεφαλής της μετά την 21η Μαΐου εκλογικής επιτροπής του σακατεμένου ΣΥΡΙΖΑ-έδειξε σπουδαίο ταπεραμέντο. Κάνει «γκελ» στην κοινωνία, με προσωπική σοβαρότατη κατάρτιση και συνεκτικό λόγο.
Αν μπόρεσε να πάρει στην πλάτη του το κόμμα στην πιο δύσκολη στιγμή του ως εκπρόσωπος, γιατί δεν μπορεί ως αρχηγός του-με κάποιο συμβατό εκπρόσωπο στη Βουλή, ως τις επόμενες εκλογές;
Αν ληφθεί υπόψη ότι μιλάμε για ένα «κλειστό» κόμμα, που δεν κατάφερε ούτε στην κυβερνητική φάση του να επικοινωνήσει με την κοινωνία και να κατανοήσει τις αλλαγές της , αποτελεί ευκαιρία επιβίωσης για τον ΣΥΡΙΖΖΑ να προκριθεί κάποιος από αυτούς τους τρεις.
Για να είναι φερέγγυα η διαδικασία – και να φορά και πολίτες πέρα από τον «παλαιό ΣΥΡΙΖΑ» των 30.000 μελών-πρέπει να βγουν από τη μεγάλη εικόνα οι φράξιες και μειοψηφικές συσπειρώσει τους .
Κυρίως να μην εμπλακούν– όπως κάνουν ηδη αναίσχυντα- παράγοντες που κατακρεούργησαν τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ για να πάρουν τις πρώτες θέσεις οι ίδιοι –συρρικνώνοντας τη επιρροή του κόμματος σε μόλις 48 βουλευτές..
Η εκλογή διαδόχου του Τσίπρα πρέπει να είναι υπόθεση ευρύτερη των 170.000 μελών που επικύρωσαν την προεδρία Τσίπρα.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Σ΄ αυτή τη διαδικασία ο ρόλος του Αλέξη Τσίπρα είναι ρόλος εγγυητή της ενότητας και τίποτε άλλο.
Αν κάποιοι επιχειρήσουν να τον εμπλέξουν υπέρ συγκεκριμένης υποψηφιότητας, όπως φημολογείται, θα του προσφέρουν χείριστη υπηρεσία και θα καταστρέψουν το προφίλ του. Περισσότερο από όσο κατέστρεψαν την κυβερνητική προοπτική του.
Αλλά -όπως συμβαίνει πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις -αρμόδιος να περιφρουρεί την εικόνα του εφεξής είναι αποκλειστικά ο ίδιος. Οι χειρότεροι είναι όσοι «εκφράζουν τη λύπη» τους που έφυγε -εμφανιζόμενοι, ως εκπρόσωποί του.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
