Του Γ. Λακόπουλου.
Δεν υπάρχει χρεία άλλων αποδείξεων. Η τρίτη κατά σειρά συνάντηση του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με την Καγκελάριο Μέρκελ μέσα σε λίγες εβδομάδες – με παρατηρητή τον Πρόεδρο Ολαντ αυτή τη φορά- δείχνει που πάνε τα πράγματα: η συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές έρχεται.
Προκύπτει άλλωστε και από άλλες ενδείξεις και πληροφορίες. Πχ συζητήθηκε σε μια ειδική συνάντηση Ελλήνων , Ευρωπαίων και Αμερικανών προσωπικοτήτων που οργανώθηκε, χωρίς να ανακοινωθει, στις αρχές της εβδομάδας στο Λονδίνο ,με την παρουσία κυβερνητικών εκπροσώπων της κυβέρνησης ,μεταξύ των οποίων και έμπιστης συνεργάτριας του Πρωθυπουργού-δίκην προσωπικής απεσταλμένης του.
Ότι συνεχίζονται εκατέρωθεν οι δηλώσεις εμμονής σε <κόκκινες γραμμές> και άλλα διηγήματα , είναι κι αυτό ένα στοιχείο που δείχνει ότι η κατ αρχήν συμφωνία έχει κλείσει και απομένουν οι επιμέρους διευθετήσεις. Όλοι οι εμπλεκόμενοι λένε ψέματα πριν αποκαλύψουν τη μεγάλη αλήθεια: το δεύτερο Μνημόνιο φεύγει, το τρίτο έρχεται.
Δεν έχει σημασία πως θα ονομαστεί η συμφωνία. Θα είναι πρόγραμμα με όρους, στόχους , παρακολούθηση και εποπτεία.
Στην ουσία για πρόκειται για νέα χρηματοδότηση της Ελλάδας ,δηλαδή νέα δάνεια. Σε συνδυασμό με την συνέχιση της προσπάθειας δημοσιονομικής εξυγίανσης και μεταρρυθμίσεις- δηλαδή νέα μέτρα. Στην κορυφή αυτού πακέτου υπάρχουν νέοι φόροι.
Η επιμέρους διάρθρωση τους είναι πλέον τεχνικό ζήτημα. Στην πράξη θα πρέπει να βρεθούν χρήματα για να κλείσει με θετικό πρόσημο ο προϋπολογισμός του 2015 και να θεμελιωθεί η αντίστοιχη πρόβλεψη για το 2016.
Αν ήθελε κανείς να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση θα έλεγε ότι με τους χειρισμούς της ως τώρα απλώς έκανε χειρότερη τη θέση της και αύξησε το οικονομικό κόστος της συμφωνίας για τη χώρα, αρά και το πολιτικό κόστος για την ίδια.
Αν είχε σπεύσει από την πρώτη στιγμή να επιδιώξει μια αντίστοιχη συμφωνία θα έγινε λιγότερα κα θα έπαιρνε περισσότερα.
Εν πάση περιπτώσει ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Υστέρα από παλινωδίες, λανθασμένους χειρισμούς ,ανόητους πειραματισμούς και αχρείαστη φιλολογία- και επίσης πολλά ψέματα- η κυβέρνηση καταλήγει εκεί που θα κατέληγε ούτως η άλλως , αν δεν ήθελε να της μείνει η χώρα στα χέρια.
Στο εξής αυτό που θα προσπαθήσει για να διασώσει τα <αριστερά> της προσχήματα , είναι να εφαρμόσει τα νέα μέτρα με τη μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική δικαιοσύνη . Ταυτόχρονα θα χρειαστεί να επιταχύνει το πρόγραμμα εσωτερικής εξυγίανσης και αλλαγών .
Η επιδίωξη – καθυστερημένη επίσης – θα είναι να καταστεί η ελληνική διοίκηση λειτουργική και αξιόπιστη με την προσδοκία να κινηθεί η αναπτυξιακή διαδικασία με προσέλκυση επενδύσεων- την προοπτική των οποίων έχει δυσκολέψει η ρητορική των αρμοδίων υπουργών..
Η ουσία είναι οτι η κυβέρνηση έκανε το τέλος τη σωστή κίνηση. Για να ακριβολογούμε την έκανε ο Πρωθυπουργός-για την κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει όρκο κανείς, τουλάχιστον για όλα τα μέλη της. Και σίγουρα δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για όλους τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας- και πρωτίστως για την ιδία την πρόεδρο της Βουλής που εξελίσσεσαι σε κακό μέγα για την κυβέρνηση.
Ούτε για τον δεύτερο κυβερνητικό εταίρο που συναρτά τη στάση του με τη στάση της… ΝΔ!
Στο υπουργικό συμβούλιο θα υπάρχουν οι αντιρρήσεις των γνωστών ύποπτων – με πρώτον τον υπουργό Ανάπτυξης Παν. Λαφαζάνη που συνεχίζει τον αιρετικό δρόμο του: παρ ότι είναι ο αρμόδιος υπουργός βιομηχανίας… δεν παρέστη στη γενικής συνέλευση του ΣΕΒ , ούτε καν την ώρα που μιλούσε ο Πρωθυπουργός.
Στο επίπεδο του υπουργικού συμβουλίου αρχίζει να αναδεικνύεται και το –αναπόδεικτο για πολλούς – προβλημα του Γιάννη Βαρουφάκη, που προετοιμάζει το έδαφος για να … καταψηφίσει τη συμφωνία.
Θα είναι μια ακόμη παγκόσμια πρωτοτυπία να μην ψηφίσει τη συμφωνία ο αρμόδιος υπουργός. Όπως είναι φυσικά και παγκόσμια πρωτοτυπία να μην έχει τον πρώτο λόγο γ αυτήν ο αρμόδιος υπουργός.
Όλοι είδαν ότι στη Ρίγα δίπλα στον Πρωθυπουργό ήταν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Και όλο ξέρουν ότι την διαδικασία τεχνικά κινεί ο παραγωγικός και αθόρυβος Γιώργος Χουλιαράκης -τον οποιο ο ίδιος είχε απομονώσει επί των ημερών δόξας του.
Στα άλλα προβλήματα της ανορθόδοξης και ανερμάτιστης λειτουργίας του ο αυτάρεσκος υπουργός προσέθεσε και την ομολογία ότι … μαγνητοφωνούσε τους συναδέλφους του σε επίσημη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ. Από μόνη της αυτή η ομολογία τον θέτει έκτος κυβέρνησης- καλομελέτα κι έρχεται. Και σε κάθε περίπτωση τον καθιστά αποσυνάγωγο ότι μόνο στο Γιούρογκρουπ, αλλά και σε κάθε άλλη συνεδρίαση κοινοτικού οργάνου..
Υπάρχουν λοιπόν βουλευτές , αλλά και υπουργοί που θα κηρύξουν αντάρτικο στη συμφωνία – και κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει στη Βουλή τις ψήφους άλλων κομμάτων- η μεμονωμένων βουλευτών τους. Πχ ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ήδη ότι θα την υπερψηφίσει ότι και αν λέει ο Σαμαράς, ενώ ο Σταύρος Θεοδωράκης προσπαθεί να προσφέρει τη ψήφο του ως αντάλλαγμα για συμμετοχή στην κυβέρνηση .
Από μόνες τους αυτές οι διαπιστώσεις φέρνουν επί θύραις τις πρόωρες κάλπες. Προκύπτει μάλιστα από πληροφορίες ότι ο Πρωθυπουργός ενέταξε και αυτό το θέμα στο πακέτο των συνομιλιών του με την Καγκελάριο και η κύρια δεν έχει αντιρρήσεις-πλέον.
Αντίθετα σε περίπτωση εκλογών οι εταίροι –που ως τώρα δεν ήθελαν να ακούσουν – θα συνδράμουν τον Αλέξη Τσίπρα απομονώσει τους ακραίους του κόμματος του , με όπλο φυσικά τη λίστα.
Με τη σειρά της μια τέτοια εξέλιξη να τροποποιεί βασικές παραμέτρους του πολιτικού σκηνικού: ο ΣΥΡΙΖΑ , χωρίς τους ακραίους που θολώνουν την εικόνα του, θα καλύψει ακόμη μεγαλύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς , θα βελτιώσει την εκλογική επιρροή του και ταυτόχρονα θα έλθει κοντά με τις αντίστοιχες δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό εξηγεί το ενδιαφέρον του Μάρτιν Σουλτς που θα ήθελε να σύμπραξη της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με την ομάδα των Σοσιαλιστών στο Στρασβούργο..
Εν κατακλείδι αυτό το καλοκαίρι θα είναι περισσότερο καυτό από όσο μπόρεσε να φανταστεί κανείς. Η κυβέρνηση ξεπερνάει τις παιδικές ασθένειες της, η νέα δανειακή σύμβαση και το νέο μνήμονα που θα τη συνοδεύει έρχεται και θα κλονίσει την κυβερνητική πλειοψηφία , φέρνοντας εκλογές.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι το φαβορί με προοπτική μια νέα και αμιγώς φιλοευρωπαϊκή κοινοβουλευτική Ομάδα και ενδεχομένως μια νέα κυβέρνηση με διαφορετική στήριξη στη Βουλή.
Αυτές οι εξελίξεις εξηγούν και την κινητικότητα που παρατηρείται εσχάτως από διάφορους παράγοντες για την σύμπτυξη νέων κομμάτων, και δίνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στην κλιμάκωση της εσωκομματικής κρίσης στη ΝΔ,οπου διαμορφώνονται συνθηκες αναστροφής του 2012 με τη Ντόρα Μπακογιάννη να παίρνει κεφάλι στην κούρσα για το κεφάλι του Αντώνη Σαμαρά.
