Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Μητσοτάκης δεν σώζει την ψυχή του επειδή του άνοιξε την πόρτα της ελληνικής Βουλής. Είναι όμως ένα σωσίβιο που σώζει, όσο γίνεται, το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του.
Το αρνητικό αποτύπωμα του Κυριάκου Μητσοτάκη στον δημόσιο βίο, υπάρχει και στη διαχείριση του πολιτικού προσωπικού – στη ΝΔ και στην κυβέρνηση.
Μετέτρεψε τους υπουργούς σε άβουλα όργανα με δουλική συμπεριφορά μπροστά στους μετακλητούς υπάλληλους του μεγάρου Μάξιμου, – όταν δεν τους παρακολουθούσε δια της ΕΥΠ.
Έβαλε στην πολιτική τυχοδιωκτικά στοιχεία με ευτέλεια λόγου και φόρτωσε τη ΝΔ με αποσυνάγωγους και αποτυχημένους άλλων κομμάτων.
Εκπαιδευθέντες στην πολιτική από τον Καρατζαφέρη στον ακροδεξιό ΛΑΟΣ, βρέθηκαν πρώτο τραπέζι πίστα.
Αντιπρόεδρος της ΝΔ και υπουργός κάποιος που αναδείχθηκε κραυγάζοντας σε μεταμεσονύκτιες εκπομπές περιθωριακών καναλιών – με ακέραιες πολιτικές τοποθετήσεις και αμφιλεγόμενη πραμάτεια.
Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και πρωτοκλασάτος υπουργός, ο εκλεκτός του Παπαδόπουλου, συνοδοιπόρος του φασίστα Κώστα Πλεύρη και του νεοναζί Μιχαλολιάκου, κουμπάρος των Λεπέν και συνομιλητής του ευρωπαϊκού νεοφασισμού.
Με την προτίμησή του σε μια γενική γραμματέα, που σταδιοδρόμησε ως τρολ χυδαιολογίας κατά του Τσίπρα, διέσυρε την έννοια του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Σ’ αυτό το ψηφοδέλτιο -κολλητών και οικογενειακών επίλεκτων- υπάρχει μόνο ένα όνομα που τιμά την πολιτική και δικαιολογεί τον ρόλο αριστίνδην βουλευτή.
Ο Χρήστος Στυλιανίδης, εισέρχεται στη Βουλή των Ελλήνων με προφίλ αξιοζήλευτο για κάθε κόμμα.
Το βιογραφικό του τον τοποθετεί στην κορυφή της λίστας, αλλά παραδόξως βρέθηκε τρίτος – και ως εκπρόσωπος της… ομογένειας.
Δεν είναι «ομογενής» – ήτοι κάποιος που ζει σε ξένη χώρα. Είναι Έλληνας της Κύπρου, προτού πάρει τον τύπο της ελληνικής υπηκοότητας, για τις ανάγκες στην ορκωμοσίας του ως υπουργού.
Οι πολιτικές διαφωνίες που μπορεί να έχει κάποιος με τις απόψεις του, είναι άλλη υπόθεση.
Η αναγνωρισμένη διεθνώς επιτυχία του ως Επίτροπος την περίοδο 2014-19, τον δρομολογούσε για το αξίωμα του επομένου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Άλλαξε την πορεία του αρνούμενος να προσφέρει κάλυψη στον Αναστασιάδη στο σκάνδαλο με τις «χρυσές βίζες», που αναστάτωσαν τον άξονα Βρυξέλλες-Λευκωσίας.
Ότι βρέθηκε υπουργός του Μητσοτάκη, είναι μια υπόθεση ανάμεσα στην προσωπική φιλοτιμία του να μεταφέρει στην «ελλαδική» πολιτική, όσα αποκόμισε στο ευρωπαϊκό κέντρο και σε μια υπερβολικά καλοπροαίρετη αντίληψη που έχει για πολιτικά πρόσωπα και πράγματα στην Αθήνα, επί Μητσοτάκη.
Ο γιος καταστηματάρχη από τη Λευκωσία -που σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και μπήκε στην πολιτική με μέντορα τον Γλαύκο Κληρίδη- είναι πρόσωπο με ήθος, φυσική ευγένεια τρόπων, χαμηλούς τόνους – αλλά με ισχυρή βούληση και καθαρές κουβέντες.
Ευρωπαΐστής, επικοινωνιακός και εξωστρεφής είναι πολιτικός με σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων, χωρίς «κολλήματα» και δισταγμούς εκεί που απαιτείται δράση.
Ο Μητσοτάκης δεν σώζει την ψυχή του επειδή του άνοιξε την πόρτα της ελληνικής Βουλής.
Είναι όμως ένα σωσίβιο που σώζει, όσο γίνεται, το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
