Ψήφος και σταυροφόροι

Του Παύλου Αλέπη

– Και ποιους επιλέγετε να σταυρώσετε;

Το ερώτημα σε φίλους προκαλεί χαμόγελα και οι απαντήσεις. Αυτές τελικά, είναι ενίοτε κωμικές ή εξοργιστικά αφελείς. Έτσι κι αλλιώς είναι βέβαιο πως δεν μπορείς ανεύθυνα να στέλνεις τυχάρπαστους εκλεκτούς σου και να νομίζεις πως έτσι είναι στην Δημοκρατία…

Κι όταν μου αντιστρέφουν το ερώτημα και περιμένουν σοβαρή απάντηση το πράγμα τότε μόλις σοβαρεύει.

– Μα, απαντώ, σταυρώνω αυτούς που παράγουν πολιτική….

Αν υπάρχει κέφι αρχίζει η ακατάσχετη κουβέντα και οι απανωτές απορίες.

-Πώς δηλαδή την ορίζεις την παραγωγή πολιτικής; Πώς αυτή ορίζεται ;;

-Μα με τις προτάσεις για διαδικασία επίλυσης προβλημάτων. Με την συγκροτημένη και αιτιολογημένη σκέψη του πως αυτά θα επιλυθούν. Την ουσία δηλαδή της Πολιτικής.

Η συνέχεια -όταν επαναλαμβάνω είναι σοβαρή- και δεν περιλαμβάνει ευφυολογήματα,έχει ενδιαφέρον και αν δεν με πιστεύετε, κάντε το πείραμα με τους δικούς σας φίλους και γνωστούς.(Άλλωστε, εύκολο είναι, αφού όλη η χώρα πολιτικολογεί..)

Σε τι θα χρησιμεύσει; Πρώτον βοηθά αφάνταστα να καταγράψετε, ποιους αποκλείεται από τις επιλογές σας. Τους απλά αναγνωρίσιμους, τους δήθεν δημοφιλείς, τους κατ εξοχήν λαϊκιστές, τους κλασσικά ανεπάγγελτους, τους δήθεν επιτυχημένους, τους αντιπαθείς εξ ορισμού κτλ κτλ. Και θα με θυμηθείτε πως σ’ αυτό το σημείο,θα προκύψει απρόσμενα,το βασικό κενό στην κρίση των πολλών συνομιλητών.

-Μα τελικά,δεν καταλαβαίνουμε τι στ’ αλήθεια περιέχει ο όρος Παραγωγή Πολιτικής.

Ναι αλλά, αν κάποιον δεν μπορείτε να τον κρίνετε με βάση τις πράξεις και τις παραλείψεις του, τις προτάσεις του, πώς τον…σταυρώνετε και τον προκρίνετε έναντι άλλων να εκπροσωπήσει εσάς και την οικογένειά σας;;

Σχεδόν είναι βέβαιο πως κάπου εδώ θα προκύψει, με ή χωρίς περίσκεψη,το στερεότυπο του τύπου.

– Έλα καημένε, ο καθένας ψηφίζει με γνώμονα την τσέπη του. Το συμφέρον ή το συμφεροντάκι του…

Έκτακτα. Οπλιστείτε λοιπόν με την προκάτ αντεπίθεση.

– Ώστε λοιπόν να δεχθούμε ότι ψηφίζετε αγνοώντας το κοινό συμφέρον, αδιαφορώντας παντελώς για το …κοινό συμφέρον;;

Περίσκεψη και δυσαρέσκεια…

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Πάμε λοιπόν πίσω στην παραγωγή πολιτικής. Πάμε πίσω για να βρούμε την ρίζα τόσων αδιεξόδων μας. Το κυκλικό αδιέξοδο. Η κότα έκανε το αυγό η το αυγό την κότα;; Αφού δεν αναζητούμε καν το ποιος παράγει λύσεις πως περιμένουμε καρτερικά τις λύσεις; Γιατί δεν επιλύονται τα προβλήματα της κοινωνίας μας;; Υπεύθυνη η τύχη η, η κακούργα, κοινωνία;

Δεκαετίες τώρα, με πραγματικά χρονίζοντα προβλήματα ασυνείδητα η συνειδητά, δεν έχει αξία, ανακυκλώνουμε όχι απλά πρόσωπα μα φθαρμένες πολιτικές. Ακολουθούμε μια άτολμη πεπατημένη οδό… Ουτοπικά ελπίζουμε. Και σωπαίνουμε….

Μάλιστα -μερικές φορές -περιχαρείς ακούμε πως σχεδόν ανά 4ετία ανανεώνεται με νεοεισελθόντες το πολιτικό μας προσωπικό σε κάθε του σύνθεση. Και τότε πώς ακριβώς γίνεται να μην εντοπίζουμε καν, ποια προβλήματα ΔΕΝ έλυσε το 100% του πολιτικού μας προσωπικού και πού οφείλεται;;

Πως γίνεται να μην εξετάζουμε τις νέες προτάσεις και τις νέες διαδικασίες που υποτίθεται πως κομίζουν οι νεοεισέλθοντες;; Μήπως απλά θέλουν να…τρουπώσουν και βλέπουμε-που έλεγε και Βουτσάς στην ταινία;

– Ψιλά γραμματάκια…

– Πώς λοιπόν τους σταυρώνουμε και τους προκρίνουμε παλαιούς και νέους;; Τους φασίστες εθνικιστές, τους λαϊκιστές, τους καιροσκόπους, τα ευκαιριακά κόμματα ,τους εισπηδήσαντες άνευ ιδεολογίας, τους τρομολάγνους, τους…δημοφιλείς των πάνελ και τους απλά φωνασκούντες ποιος τους εκλεγεί;; Όλοι λάθρα τρυπώνουν;;;

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία μας ,σε τοπικό,περιφερειακό,Ευρωπαϊκό επίπεδο, έχει πανομοιότυπη…κατασκευαστική ατέλεια. Το σύστημα εκπροσώπησης,ήταν πάντα ελεύθερο αλλά ατελές. Η ίδια η Δημοκρατία ορίζεται ως το …χειρότερο υπάρχον σύστημα,ομως γνωρίζετε κανένα καλύτερο;; Δημοκρατία -λένε- είναι εκείνο το πολίτευμα, όπου ο καθένας ατιμώρητα, φωνάζει “Ρε εσείς δεν υπάρχει Δημοκρατία”.

Σας μοιάζει ξενέρωτα κοινοτοπία,το ξέρω.

ΚΑΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ

Πολλοί μιλούν για ώρα ευθύνης. Προσωπικής ευθύνης. Μπροστά στην κάλπη, στην κάθε επιλογή. Σε πρόσωπα,σε ιδέες ,σε οργανωμένους πυλώνες-ομαδες που θα συγκροτήσουν θα επεξεργασθούν, θα επιβάλλουν λύσεις σε ολα όσα μας ταλαιπωρούν. Που θα εκφέρουν δημόσια λόγια για να επιτευχθούν κοινοί στόχοι ζωής.

Η σύγχρονη κοινωνία μας όμως-αν κρίνω εκ του αποτελέσματος- αποφεύγει να προσδιορίσει τι ακριβώς σημαίνει και πως..μεταφράζεται στην πράξη για τον πολίτη, η παραγωγή πολιτικής. Ατέλεια ; Μήπως μεγαλείο;….

Το αφήνει σε μας ,στην δική μας ευχέρεια.

Όπως το ακροτελεύτιο -κάποτε -άρθρο του καταστατικού χάρτη. Στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Στο όνομα της ευθύνης… Μένει σε μας και να το εκτιμήσουμε.

Σκεφθείτε το σοβαρά και ενδεχομένως να με δικαιώσετε. Αν και θα μου αρκούσε να το σκεφθείτε απλώς.

ΥΓ. Πολύ πρόσφατα, με κάποιο έλεγχο των εκλογικών καταλόγων, έμαθα, πως διαπιστώθηκε πως την τελευταία 10ετία-ναι της Κρίσης- έχουμε 1,5 εκατομμύρια εν δυνάμει ψηφοφόρους, που αδιαφορούν παντελώς για την διαδικασία των εκλογών και της ψήφου. Απλώς άφαντοι. Φυσικά αυτό, δεν αναλύθηκε ποτέ…