Του Γ. Λακόπουλου
Από όσα κείμενα γράφηκαν για την αποφυλάκιση -υπό όρους- του Άκη Τσοχατζόπουλου, αυτό που ξεχώρισε ήταν του Λάκη Λαζόπουλου- στο altsantiri.gr. Γιατί ήταν το πιο επώνυμο, το πιο σκληρό, to πιο μισαλλόδοξο και το πιο άδικο. Ενσωμάτωνε μίσος, λαϊκισμό , παραπληροφόρηση και παράνοια αυθεντίας.
Ο ηθοποιός θεωρεί “κλέφτες” ανθρώπους που δεν έχουν καν προσαχθεί σε δίκη. Απονέμει κατηγορίες και κόβει ποινές χωρίς να προσκομίσει το παραμικρό τεκμήριο. Έτσι θέλω ,έτσι λέω.
“Ο Τσοχατζόπουλος απευθυνόταν στον Παπανδρέου, στον Σημίτη, στον Παπαντωνίου, στον Τσουκάτο, στον Μαντέλη, σε όλους αυτούς που κάποτε θα γίνουν μεγάλες πλάκες μαρμάρινες που θα γραφτούν τα ονόματα τους. ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ”.
Για να το λέει ο αθώος και άσπιλος της Μεταπολίτευσης έτσι θα είναι. Μήπως να τους κρεμάσουμε και μια ταμπέλα σαν τους παλιούς “τεντιμπόηδες” κυρ-αστυνόμε; Ηθική μηδέν.
Ο καθένας μπορεί να κάνει κριτική, να επιτίθεται σκληρά, να χαρακτηρίζει, να αξιολογεί πολιτικούς και κυβερνήσεις, να διατυπώνει ακόμη και υπόνοιες ηθικού τύπου. Κανείς δεν πρέπει στη χώρα που χρεοκόπησε να απαλλάσσει κανέναν από όσους κυβέρνησαν.
Αλλά και κανείς δεν μπορεί να κατηγορεί τους πάντες αδιακρίτως και χωρίς την παραμικρή θεμελίωση των λόγων του. Αλλιώς θα γίνουμε ζούγκλα. Και αυτή τη φορά ο Λαζόπουλος δεν έκανε σάτιρα για να δικαιολογείται η υπερβολή. Έκανε πολιτικό σχόλιο.
Έγινε κατήγορος, κακοήθης, χωρίς όρια και τεκμήρια επί των προσώπων. Τζάμπα μάγκας αλλά με μπόλικη κατινιά – περιγράφοντας μια γυναίκα με “κατάμαυρο ψηλό κότσο στα μαλλιά, καλογυαλισμένη από κρέμες και περιποιήσεις ινστιτούτου ομορφιάς, με βλέμμα λογικό, καθόλου σαλεμένο”.
Πολύ ουμανιστικό. Θα την προτιμούσε προφανώς αλλιώς- σαν μάγισσα ή κάτι τέτοιο. Αλλά μάλλον δεν θα προτιμούσε να πάρουμε τοις μετρητοίς όσες κατηγορίες έχουν διατυπωθεί γι’ αυτόν κατά περιόδους.
Εκεί που ο Λαζόπουλος πέρασε κάθε όριο πολιτισμού -είναι και ηθοποιός- σεβασμού στη Δικαιοσύνη και κοινής λογικής ήταν σ’ αυτή καθ’ εαυτή την αποφυλάκιση του πρώην υπουργού, που ήταν από κάθε άποψη μια νόμιμη εξέλιξη και άσκηση δικαιώματός του. Εκτός αν τα δικαιώματα απονέμονται από τον ίδιο πλέον και α λα καρτ.
Δρυός πεσούσης… Πυροβολεί έναν ταλαιπωρημένο άνθρωπο 80 ετών που τιμωρήθηκε, όπως έκριναν οι αρμόδιοι θεσμοί και του αποδίδει ότι “εννοεί, δηλαδή, ότι κλέψαμε όλοι μαζί, γιατί αφήσατε μόνο εμένα μέσα;”. Πολύ γενναίο.
Πρώτα αποφαίνεται ότι η γυναίκα του πρώην υπουργού έκανε την τρελή για να βγει για λίγο εκτός φυλακής και να υπογράψει … τραπεζικές αναλήψεις και μετά δεν παίρνει όρκο ότι είναι έτσι. Πολύ έντιμο. Είναι σίγουρος ότι ο Τύπος-που έκανε κιμά τον Τσοχατζόπουλο- εκτέλεσε ένα σχέδιο αποφυλάκισής του. Πολύ αποκαλυπτικό. Αν χρειαζόμαστε κάποιον που να μην είναι στα καλά του τον βρήκαμε.
Αυτό που συγκαλύπτει η φτηνιάρικη γραφή Λαζόπουλου είναι μια προφανής αλήθεια: η περίπτωση Τσοχατζόπουλου είναι η πιο υγιής περίπτωση λειτουργίας της πολιτικής και της Δικαιοσύνης.
Ένας πρώην υπουργός κάθισε στο εδώλιο με συγκεκριμένες κατηγορίες. Δεν έπεισε το φυσικό δικαστή του για την αθωότητά του και πήγε τη φυλακή, από τη οποία πήρε προσωρινό εξιτήριο- όπως προβλέπει ο νόμος μέχρι την ολοκλήρωση της ποινής του. Τι δεν έγινε καλά;
Έτσι γίνεται στις Δημοκρατίες. Πού είναι το πρόβλημα. Ξέρει αυτός κανέναν άλλο τρόπο; Πώς αρνείται κάθε δικαίωμα σε κάποιον; Από πότε κάποιος που καταδικάστηκε για κάτι συγκεκριμένο είναι ανυπεράσπιστος σε οποιαδήποτε άλλη κατηγορία;
Όταν μετά από ένα διάστημα ο Τσοχατζόπουλος θα έχει ολοκληρώσει τη έκτιση της ποινής του -ή στην περίπτωση που δεν θα ειχε καν καταδικαστεί- δικαιούται ή όχι να κινηθεί ως ελεύθερος πολίτης στην κοινωνία με τακτοποιημένους του λογαριασμούς του με τη Πολιτεία;
Θα έχει μήπως κάποιον Λαζόπουλο να τον θεωρεί ισοβίως κρατούμενο και να ζητάει “τα κλεμμένα” από όσους υπήρξαν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ -πλην ενδεχομένως όσων υπήρξαν φίλοι και φίλες του Λαζόπουλου- ή και να καλεί εμμέσως σε αυτοδικία;
Το κείμενο υποβάλλει την ιδέα: πας Πασόκος κλέφτης. “Το ΠΑΣΟΚ κατάκλεψε σύσσωμο“- λέει, προφανώς ακόμη και την εποχή που ήταν ο ίδιος συνομιλητής της Λιάνη. Χρησιμοποιεί την πιο σάπια νοοτροπία για να καταγγείλει τη .. σαπίλα. Τι ακριβώς ήταν το ΠΑΣΟΚ και ποιός “κατάκλεψε”; Οι αρχηγοί; Οι υπουργοί και τα στελέχη; Τα απλά μέλη και οι ψηφοφόροι; Μωρέ, μπράβο αντίληψη της πολιτικής και της ιστορίας.
Αυτή η πρακτική μετατρέπει την κοινωνία σε κόλαση: οποιασδήποτε προσάπτει οτιδήποτε σε κάποιους και διασύρει συλλήβδην. Όλοι γνωρίζουν σε ποια ιδεολογία αρμόζει η συλλογική ευθύνη. Στη Δημοκρατία πάντως ο καθένας απολογείται προσωπικά στον δικαστή, για συγκεκριμένες πράξεις και με διακεκριμένες αποδείξεις.
Όταν αθωώνεται είναι αθώος. Χωρίς τελεσίδικη καταδίκη κανείς δεν είναι ένοχος. Όταν εκτίει την ποινή του, επιστρέφει με πλήρη δικαιώματα. Και όλοι έχουν δικαίωμα αυτοϋπεράσπισής τους. Η Δικαιοσύνη απονέμεται με συγκεκριμένο τρόπο. Ακόμη, δεν οδηγείται κανείς ενώπιον του Λαζόπουλου -ή του Κασιδιάρη- για να τον δικάσει.
