Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου
Η 16η Αυγούστου είναι η γενέθλιος ημέρα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της. Μέσα από «συμπληγάδες πέτρες» και «λάκκους λεόντων» το Κυπριακό Κράτος, παρά τα κατάλοιπα του αποικισμού και τα επαχθή κηδεμονευτικά βάρη, αποτελεί και σήμερα θώρακα και ασπίδα του Κυπριακού λαού απέναντι σε ποικιλώνυμους βυσσοδομούντες για την κατάργηση του.
Αυτή η σημαντική επέτειος υπογραμμίζει τη μέγιστη ευθύνη για την προάσπιση, τη διαφύλαξη και τη συνέχεια του. Με αδιαπραγμάτευτη εμμονή στη θέση ότι η λύση του Κυπριακού πρέπει απαραίτητα να διασφαλίζει τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ιδιαίτερα με δεδομένη τη θέση της τουρκικής πλευράς για «νέες πραγματικότητες» και για δύο «οντότητες».
Η θέση αυτή καταδεικνύει ότι τόσο η Τουρκία, όσο δυστυχώς και η τουρκοκυπριακή ηγεσία, δεν έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα της αποδοχής μιας νομικής και πολιτικής διατύπωσης, που θα διασφαλίζει, πέραν πάσης αμφιβολίας εξ επόψεως διεθνούς δικαίου, τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και την απόρριψη της καινοφανούς θεωρίας της παρθενογένεσης.
Επειδή η ιστορία είναι αδιάψευστος μάρτυς της διαχρονικής επιδίωξης της Τουρκίας να αμφισβητήσει την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.καλό είναι να ανατρέξουμε στα γεγονότα του 1963-64.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, υιοθέτησε στις 4 Μαρτίου 1964 ένα σημαντικό ψήφισμα, το 186/1964, με το οποίο αναγνωριζόταν πλήρως η νόμιμη Κυπριακή Κυβέρνηση, παρά τις τουρκικές προσπάθειες να αναγνωριστεί διεθνής νομική οντότητα στους Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι είχαν αποχωρήσει από τις τρεις συντεταγμένες εξουσίες του Κυπριακού Κράτους. Το ψήφισμα «ζητεί από την Κυβέρνηση της Κύπρου, η οποία έχει την ευθύνη για τη διατήρηση και την αποκατάσταση της τάξης και του Νόμου, να λάβει όλα τα αναγκαία συμπληρωματικά μέτρα, για να θέσει τέρμα στη βία κ αι την αιματοχυσία στην Κύπρο».
Δηλαδή, αναγνωρίζοντας τη μόνη νόμιμη κυβέρνηση από άποψη Διεθνούς Δικαίου, την Κυβέρνηση του Προέδρου Μακαρίου, την καλεί να ενεργήσει, κατ’ αποκλειστικότητα, για την αποκατάσταση της τάξης που είχε διασαλευθεί από την υποκινηθείσα από την Τουρκία, απόπειρα κατάλυσης του Κυπριακού Κράτους. Παράλληλα, στο ίδιο ψήφισμα, στέλλοντας σαφές μήνυμα προς την Τουρκία «καλεί όλα τα κράτη – μέλη, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις τους, που απορρέουν από τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, να απόσχουν από κάθε ενέργεια ή απειλή ενέργειας, που θα μπορούσε να επιδεινώσει την κατάσταση στην κυρίαρχη Δημοκρατία της Κύπρου ή να θέσει σε κίνδυνο τη διεθνή ειρήνη».
Το ιστορικό αυτό ψήφισμα που ματαίωσε τη πρώτη απόπειρα κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, επαναβεβαιώθηκε, σε ακόμα πιο ισχυρούς τόνους, μετά την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983. Με τα ψηφίσματα 541 του 1983 και 550 του 1984 όχι μόνο καταδικάστηκε το παράνομο μόρφωμα των κατεχομένων αλλά καλούνται τα κράτη – μέλη να απόσχουν από οποιανδήποτε ενέργεια που θα μπορούσε να του προσδώσει νομιμότητα.
Με βάση τα ιστορικά αυτά γεγονότα αλλά και την επιμονή της τουρκικής πλευράς να απορρίπτει τη λογική της μετεξέλιξης, δεν είναι αρκετό να δηλώνεται ότι η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας θα διασφαλίζεται από το ότι δεν θα υποβληθεί νέα αίτηση για ένταξη στον ΟΗΕ και την Ε.Ε.
Θα πρέπει στο Σύνταγμα που θα συμφωνηθεί με τη λύση να αποτυπώνεται με σαφήνεια η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω μετεξέλιξης της από ενιαίο σε ομοσπονδιακό κράτος.
Αυτό το κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα δεν πρέπει να παροράται. Αντίθετα πρέπει να είναι η ασπίδα και το πιο ισχυρό εφόδιο στη φαρέτρα της επιχειρηματολογίας μας.
Σημ: Σε αυτή τη σημαντική επέτειο κάποιοι οφείλουν να προβούν σε πικρές παραδοχές. Οι «υπερπατριώτες» και «υπερέλληνες» οι οποίοι με απίστευτη μανία προσπάθησαν να καταστρέψουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Με την εσωτερική συνωμοσία, με την υπονόμευση του νόμιμου κράτους, με την ένοπλη βία και το αποκορύφωμα του εγκληματικού πραξικοπήματος που οδήγησε στην τουρκική εισβολή.
*Τέως Προέδρου Βουλής των Αντιπροσώπων
