Oι δύο ηγέτες που αξίζουν το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης δεν συναντήθηκαν αυτή τη βδομάδα στη Σιγκαπούρη. Αντ’ αυτού, θα συναντηθούν την Κυριακή στις όχθες μιας λίμνης στα σύνορα Ελλάδας, Μακεδονίας και Αλβανίας. Οι πρωθυπουργοί, ο Αλέξης Τσίπρας από την Ελλάδα και ο Ζόραν Ζάεφ από τη χώρα που θα είναι γνωστή επισήμως ως Βόρεια Μακεδονία, θα υπογράψουν συμφωνία για την επίλυση της επίπονης και πολύχρονης σύγκρουσης για το όνομα της πΓΔΜ». Με αυτές τις φράσεις ξεκινά το άρθρο της πολιτικής επιθεώρησης Foreign Polilcy που έχει τίτλο «Ο Αλέξης Τσίπρας αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα «η συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων προσφέρει κάτι πολύ πιο σημαντικό (από το ονοματολογικό), καθώς δημιουργεί ένα μοντέλο για την επίλυση κρίσεων που σχετίζονται με την ταυτότητα και έχουν ως επακόλουθο συγκρούσεις όχι μόνο στα Βαλκάνια αλλά και σε όλο τον κόσμο. Είναι μια συμφωνία που δίνει ώθηση εμπιστοσύνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Βαλκάνια».
Το Foreign Policy επιχειρεί να εξηγήσει γιατί το θέμα της εθνικής ταυτότητας έχει τόσο μεγάλη βαρύτητα και εξακολουθεί μέχρι τις μέρες μας να αποτελεί σημείο τριβής στα Βαλκάνια.
Σύμφωνα με το άρθρο «αυτό που κάνει την υπόθεση της Μακεδονίας τόσο ενοχλητική είναι η επίμονη πρόκληση για την ίδια την ύπαρξη μιας μακεδονικής ταυτότητας από τους τρεις μεγαλύτερους, ισχυρότερους γείτονές της, την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Σερβία. (Οι άλλοι λαοί της περιοχής αναγνωρίζουν τουλάχιστον την ύπαρξη του άλλου.) Μολονότι αναγνωρίζει ονομαστικά το μακεδονικό κράτος, κάθε μία από αυτές τις χώρες έχει προωθήσει μια αφήγηση που την έχει υπονομεύσει. Η Βουλγαρία αμφισβητεί τη μακεδονική γλώσσα, τη Σερβία την ανεξάρτητη Ορθόδοξη Εκκλησία της πΓΔΜ και μια κυρίαρχη αφήγηση στην Ελλάδα υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κάτι τέτοιο όπως μια μη ελληνική Μακεδονία. Η πΓΔΜ δεν είναι μόνο “ελληνική”, αλλά η “Ελλάδα” υπό αυτή την έννοια αποκλειστικότητας έχει τις ρίζες της στον φαύλο Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο».
