Του Νίκου Γαλάτη
Μετά από δεκαεφτά χρόνια ένας Αμερικάνος Πρόεδρος στην Αθήνα -με πρόθεση αρχικά να απαγγείλει τον Επιτάφιο του Περικλή στην Πνύκα, όπως έχει γραφεί. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και οι συν αυτώ, με την Λαϊκή Ενότητα και το Κομμουνιστικό Κόμμα υποδέχθηκαν τον “αρχιφονιά” και “αρχιδολοφόνο”, <όπως του αρμόζει>. Μπορεί ο Ομπάμα να μιλάει για δημοκρατία;
H κυβέρνηση έσπευσε να πει δια του εκπροσώπου της πως “το ζήτημα του χρέους αποτελεί για εκείνον σημαντικό ζήτημα και πως θέλει να κλείσει την προεδρία του με λύσεις”. Αυτό τον έφερε στην Αθήνα καθώς “δεν μπορεί να επιλυθεί από τη μια στιγμή στην άλλη”. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ήρθε στην Αθήνα για να λύσει τα προβλήματα της Ελλάδας -και να στηρίξει την κυβέρνηση, αν και είναι ο απερχόμενος πρόεδρος.
Η επίσκεψη αφορά την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης θα γράψει στο Mignatiou. Com o Βασίλης Κοψαχείλης, διεθνολόγος, γεωστρατηγικός αναλυτής, όταν στο ίδιο site o καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης -ο πατέρας της ελληνικής ΑΟΖ- θα παρατηρήσει πως μόλις μία ημέρα μετά τις αμερικανικές εκλογές, ο απόστρατος αντιστράτηγος του αμερικανικού στρατού Μάικλ Φλιν και εκ των κορυφαίων συμβούλων του Ντόναλντ Τραμπ, έγραψε άρθρο (εφημερίδα Hill) με το οποίο ζητεί από τους αναγνώστες να καταλάβουν την «οπτική γωνία» της Τουρκίας.
“Ξεκαθάρισε, επίσης, ότι η Τουρκία πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα της νέας Αμερικανικής ηγεσίας, τονίζοντας πως η γεωπολιτική θέση της Άγκυρας είναι σημαντική για τα αμερικανικά συμφέροντα, και χαρακτηρίζει την Τουρκία “πηγή σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή”.
Η Συνθήκη της Λωζάνης- σύμφωνα με τον Β. Κοψαχείλη εξέφραζε τα συμφέροντα των Αγγλογάλλων και δεν εξυπηρετεί τα αμερικάνικα τάξη και την νέα τάξη. “Με την «Αραβική Άνοιξη» του 2010-2012 οι ΗΠΑ επιχείρησαν ανεπιτυχώς να δημιουργήσουν μια νέα, δική τους αυτή τη φορά, τάξη πραγμάτων στην περιοχή, πριν αποχωρήσουν από εκεί ως φυσική παρουσία αλλά όχι ως συμφέροντα.
Σήμερα, με αφορμή το ενεργειακό ενδιαφέρον της Ανατολικής Μεσογείου και την αποδοχή ενός κάκιστου ξαναζεσταμένου Σχεδίου Ανάν ως βάση συζήτησης για την επίλυση του Κυπριακού, ο κ. Ομπάμα έρχεται στην Αθήνα να στείλει το μήνυμα ότι χωρίς την ικανοποίηση των συμφερόντων της Τουρκίας στην περιοχή, ειρήνη και σταθερότητα δεν θα υπάρξει, και προς τούτο κοιτάξτε τι έγινε στη Μεσοποταμία”.
“Με την δημιουργία Αυτόνομης Κουρδικής Περιοχής στο Ιράκ το 2005, οι ΗΠΑ πρώτες έβαλαν το πρώτο καρφί στο φέρετρο της Συνθήκης της Λωζάνης. Τελικά η Αμερικανική πολιτική έχει συνέχεια! Ο απερχόμενος Αμερικανός Πρόεδρος έρχεται φιλικά να μας προειδοποιήσει. Μετά θα μεταβεί στο Βερολίνο να προειδοποιήσει την Άγκελα Μέρκελ, η οποία πολύ καθυστερημένα κατάλαβε τι ακριβώς συμβαίνει και πόσα τραγικά λάθη έκανε. Μένει να δούμε τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια…”
Με την συνέντευξή του στην Καθημερινή και τον Αλέξη Παπαχελά ο ίδιος ο Ομπάμα είναι πιο σαφής κι αποκαλυπτικός για το λόγο που έρχεται στην Αθήνα. Εκτός από την Ακρόπολη τον ενδιαφέρει πρωτίστως …η βάση της Σούδας. “Η επίσκεψή μου έρχεται σε μια στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται, πράγματι, στην πρώτη γραμμή πιεστικών προκλήσεων που αφορούν τη συλλογική μας ασφάλεια και ευημερία. Η τρομοκρατική απειλή από ομάδες σαν το ISIS αποτελεί κίνδυνο για όλους μας. Η βαρβαρότητα του καθεστώτος Ασάντ στη Συρία και το ISIS έχουν προκαλέσει κύματα μεταναστών και προσφύγων που έχουν αναζητήσει καταφύγιο στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα”.
Ο Μπαράκ Ομπάμα στη συνέντευξη τύπου έδειξε ότι εκτός από τον “Αλέξη”- ο οποίος του μιλούσε στον ενικό- γνωρίζει πολύ καλά ότι η Ελλάδα είναι ένας από τους πέντε συμμάχους-μέλη του ΝΑΤΟ που δαπανά το 2% του ΑΕΠ της στην άμυνα.
“Ευχαριστούμε τους Ελληνες συμμάχους μας για τη στενή συνεργασία στη Σούδα. Είμαστε στενοί εταίροι στην πάταξη της τρομοκρατίας και πρέπει να συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε πληροφορίες και στοιχεία από υπηρεσίες ασφαλείας, προκειμένου να ανακόψουμε τη ροή ξένων τρομοκρατών και να αποτρέψουμε τρομοκρατικές επιθέσεις”.
Οι ΗΠΑ είναι η δύναμη που στήριξε την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Ο Μπάρακ Ομπάμα γνωρίζει τα πάντα για τις “μεταρρυθμίσεις” και το προσφυγικό και το χρέος -που πιέζει να μειωθεί μιλώντας για “ελάφρυνση χρέους” -ως προϋπόθεση ανάκαμψης.
“Εχω καταστήσει σαφές, καθ’ όλη τη διάρκεια της προεδρίας μου, ότι όσο η Ελλάδα συνεχίζει να κάνει τα επώδυνα βήματα στις μεταρρυθμίσεις και εργάζεται για να διασφαλίσει ότι οι μετανάστες αντιμετωπίζονται με τάξη και ανθρώπινο τρόπο, οι Ελληνες πολίτες θα έχουν έναν φίλο και σύμμαχο στις ΗΠΑ”.
Με απλά λόγια ο απερχόμενος πρόεδρος μας είπε πως όσο βοηθάτε στην λύση του προσφυγικού και την τρομοκρατία, όσο εφαρμόζετε τα μέτρα- που πρέπει να γίνουν περισσότερα- είμαστε φίλοι και θα βοηθήσουμε στην ελάφρυνση του χρέους. Αλλά φροντίστε με την Τουρκία νάστε καλοί γείτονες και φίλοι και ίσως κάποτε λυθεί και το Κυπριακό- που έχει “καλύτερες προοπτικές επίλυσης από ποτέ”. “Η επίλυσή του θα αναβάθμιζε την ενεργειακή ασφάλεια στην περιοχή της Μεσογείου και θα δημιουργούσε ευκαιρίες για αμερικανικές και ευρωπαϊκές επιχειρήσεις – μία συμμαχία συμφερόντων που θα μπορούσε να είναι μια μηχανή οικονομικής ανάπτυξης στην περιοχή’.
Η αδημονία του να δει την Ακρόπολη, τα συγκινητικά λόγια για τα παιδιά των Ελλήνων -τους Ελληνοαμερικάνους-, οι γνώσεις του για την Αρχαία Ελλάδα -και την γραμματεία της- αλλά και για την Ελληνική Επανάσταση που όπως είπε εμπνεύστηκε από την Αμερικάνικη έδειξαν πως ο 55χρονος λέκτορας και δικηγόρος- απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ είναι φιλέλληνας που είχε ως όνειρό του να έρθει στην Αθήνα.
Οι τριάντα ώρες στην Αθήνα έχουν συμβολική και ιστορική σημασία -πέρα από ότι έφερε μαζί του το …αμερικάνικο κεφάλαιο με πολλούς επιχειρηματίες, την υπόσχεση να πιέσει για ελάφρυνση χρέους και μια πιθανότητα να λυθεί επιτέλους το Κυπριακό.
Ο πρώτος αφροαμερικάνος πρόεδρος- που έζησε ως τα έξι στην Τζακάρτα με την μητέρα του και τον Ινδονήσιο πατριό του- Κενυάτης είχε αναπτύξει πριν γίνει πρόεδρος δράση για τα δικαιώματα του ανθρώπου, την κλιματική αλλαγή και είχε δηλώσει πως θα τερματίσει τον πόλεμο στο Ιράκ.
Το όραμά του για έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά του έδωσε το Βραβείο Νομπέλ κι ο πρώτος που χειροκρότησε ήταν ο Γκορματσόφ. Προσπάθησε να κλείσει τις Φυλακές Γκουαντανάμο, τερμάτισε τον πόλεμο στο Ιράκ νίκησε την κρίση και την ανεργία και βελτίωσε το σύστημα υγείας και παιδείας, αλλά όπως είπε στην Αθήνα ήταν δύσκολο να πείθει το Κογκρέσο. Είναι ο συγγραφέας δύο βιβλίων. Το ένα από αυτά είναι απομνημονεύματα της παιδικής του ηλικίας και τιτλοφορείται Dreams from My Father («Όνειρα Του Πατέρα Μου») και το άλλο λέγεται The Audacity of Hope («Τολμώ Να Ελπίζω»).
