Του Γ. Λακόπουλου
Αν τραβήξει κανείς την κουρτίνα της πανδημίας θα δει ότι ο απολογισμός έργου της σημερινής κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν έχει σχέση με την σκηνοθετημένη προβολή των « επιτυχιών» της και τη μιντιακή προπαγάνδα που τις συνοδεύει.
Σ’ αυτά τα δυο χρόνια το «σύστημα Μητσοτάκη», με τις επιλογές του ιδίου και τις τυπικές υπογραφές υπουργών χωρίς πολιτικό ανάστημα σαν «μεταρρυθμίσεις», έχουν δημιουργήσει όρους μεταμόρφωσης της Ελλάδας σε «κοινωνία του ενός τρίτου».
Αν όσα νομοθετεί υλοποιηθούν ο ένας στους τρεις πολίτες θα ευημερεί και οι υπόλοιποι θα προσπαθούν απλώς να επιβιώσουν.
Οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι, η ανεργία θα παγιωθεί σε όρια άνω του 20%, οι εργαζόμενοι θα μετατραπούν σε συγχρόνους είλωτες, η μεσαία τάξη θα συρρικνωθεί στο ένα τρίτο, τα δημόσια συστήματα Πρόνοιας, Ασφάλισης, Παιδείας και Υγείας θα καταρρεύσουν, καθώς η ιδιωτική πρωτοβουλία θα γιγαντωθεί σε βάρος τους.
Η δημόσια περιουσία και οι εθνικές πλουτοπαραγωγικές πηγές θα περιέλθουν σε εγχώρια και αλλοδαπά συμφέροντα, οι θεσμοί θα εκπέσουν, ο αυταρχισμός θα παγιωθεί ως τρόπος διακυβέρνησης, η διαφθορά και η αδιαφάνεια θα επεκτείνουν διαρκώς τη σήψη στο κράτος και την κοινωνία, η Διαπλοκή θα χειραγωγεί το πολιτική σύστημα και η χώρα θα αποδυναμώνεται στην περιοχή.
Η εξουσία θα περιέλθει σε μια οικογένεια και έναν κύκλο συμφερόντων που τη στηρίζει- ενώ δικαιώματα, θεσμοί και κατακτήσεις δεκαετιών θα εξαφανισθούν.
Υπερβολές; Καθόλου, αν δει κανείς μια προς μια τις επιλογές και τις «μεταρρυθμίσεις”.
Αν δεν ακυρωθούν εγκαίρως και δεν αναπρογραμματιστεί η χώρα με κριτήριο το γενικό συμφέρον και την ανάπτυξη για όλους μέσω του Ταμείου Ανάπτυξης, το μέλλον θα είναι δυσάρεστο για τους πολλούς…. ..
Εθνικές υποχωρήσεις
Το πρώτο που πρέπει να αλλάξει είναι η εξωτερική πολιτική και να επιστρέψει στις ράγες που την έβαλαν οι δυο Καραμανλήδες και ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Όπως προκύπτει και μέσα από τη κυβέρνηση – και ακριβέστερα από το υπουργείο Εξωτερικών,- ο Μητσοτάκης μεταβάλλει αυθαίρετα βασικούς άξονες της πολιτικής έναντι της Τουρκίας.
Ασκώντας προσωπική -και μυστική- διπλωματία, ολοκληρώνει το έργο Σημίτη και ανοίγει θέματα με την Άγκυρα που θα οδηγήσουν σε εθνικές υποχωρήσεις στο Αιγαίο, το Κυπριακό, τη Θράκη και αλλού.
Το τέλος των δικαιωμάτων
Στο πεδίο της θεσμικής οργάνωσης, της οικονομίας και της κοινωνικής προστασίας η κυβέρνηση δρα σαν οδοστρωτήρας επικαλούμενη τον… εκσυγχρονισμό. Η πολιτική αλλαγή είναι πλέον επιτακτική για να αναστραφούν οι νόμοι της σε πολλά πεδία.
– Εργασιακή νομοθεσία- κοινωνικά δικαιώματα. Ο νόμος Μητσοτάκη, που υπέγραψε ο Χατζηδάκης, επιχειρεί να μεταφέρει τις εργασιακές αποφάσεις αποκλειστικά στους εργοδότες και να στερήσει από τους εργαζομένους βασικά εργαλεία διεκδίκησης και όρων εργασίας – στο όνομα της… ανάπτυξης.
Στην πράξη θα φρενάρει την ανάπτυξη, γιατί οι ρυθμίσεις είναι μονομερείς και θα φέρουν κοινωνική αναταραχή- από την οποία καμία αναπτυξιακή προοπτική δεν μπορεί να υπάρξει.
Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση: Οι νομοθετικές παρεμβάσεις του συστήματος Μητσοτάκη είναι «ομοιόμορφες» και στους τρεις τομείς του κοινωνικού κράτους. Έχουν αμιγώς ταξική στόχευση: να ενισχύουν τις αντίστοιχες δραστηριότητες στον ιδιωτικό τομέα, με… κρατικό χρήμα, και να δημιουργήσουν αντίστοιχα συστήματα δυο ταχυτήτων.
Στα προνομιούχα ιδιωτικά σχολεία και νοσοκομεία θα αγοράζουν υπηρεσίες ποιότητας οι έχοντες. Στα κρατικά θα υπο-εξυπηρετούνται οι υπόλοιποι, που θα χάνουν διαρκώς ασφαλιστική κάλυψη και ευχέρεια εκπαίδευσης, περίθαλψης και προνοιακής υποστήριξης.
Θεσμοί- Κοινοβούλιο- Δικαιοσύνη: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδείχθηκε μηχανισμός υπονόμευσης των θεσμών.
Υποβαθμίζει τις ανεξάρτητες Αρχές,- όσες δεν διέλυσε -και μεταφέρει το σύνολο της εκτελεστικής εξουσίας στο υδροκεφαλικό Μέγαρο Μαξίμου, με αποκλειστικό «άρχοντα» τον ίδιο τον Μητσοτάκη και μια κάστα προσωπικών συνεργατών του.
Αποδυνάμωσε Βουλή, την Προεδρία της Δημοκρατίας, την Τράπεζα της Ελλάδας, τοποθετώντας επικεφαλής πρόσωπα κατώτερα των απαιτήσεων . Διαλύει τη ΓΣΕΕ και τα τριτοβάθμια όργανα εκπροσώπησης.
Θέτει στην προσωπική υπηρεσία του Πρωθυπουργού το ΑΠΕ, την ΕΡΤ και την ΕΥΠ. Η Δικαιοσύνη ελέγχεται από την κυβέρνηση και θεμελιώδεις αξίες του Δικαίου εξοβελίζονται.
Ενημέρωση, ΜΜΕ, Διαπλοκή: Τα περίφημα «διαπλεκόμενα συμφέροντα» – που ως όρο εισήγαγε ο πατέρας του Πρωθυπουργού, όταν δεν τα βρήκε μαζί τους και τον ανέτρεψαν δια του Σαμαρά- ύστερα από τις συγκρούσεις τους με τον Κ. Καραμανλή, και τον Αλέξη Τσίπρα-που δεν υποτάχθηκαν στις υποδείξεις τους και το πλήρωσαν- επανάφεραν τα πράγματα σε κατάσταση προνομιακότερη και από την περίοδο Σημίτη για τους ισχυρούς.
Σήμερα «οι νταβατζήδες» ελέγχουν τα ΜΜΕ, την κυβέρνηση, ένα τμήμα της Βουλής και με την ισχύ του χρήματος και την μιντιακή επικυριαρχία επιβάλλουν τις επιλογές του, που στο τέλος της ημέρας ισούνται με την απομύζηση του κρατικού, του τραπεζικού και του κοινοτικού χρήματος.
Η χώρα αποθεσμοποιείται, ο κοινοβουλευτισμός αλλοιώνεται, η βούληση των πολιτών υπαγορεύεται από τη μιντιακή προπαγάνδα, οι δημοκρατικές αρχές περιθωριοποιούνται. Στη χώρα εδραιώνεται ένα σύστημα ολιγαρχών που κυβερνούν κατ’ ουσίαν με κόμματα και κυβερνήσεις του χεριού τους.
Η κοινωνία του ενός τρίτου
Σ’ αυτό το πλαίσιο αποδυναμώνεται και ο ευρωπαϊκός ρόλος της Ελλάδας, καθώς κατατάσσεται στην κατηγορία των πολιτικών συστημάτων στα οποία οι βασικές κοινοτικές αξίες παραβιάζονται και οι πραγματικοί συνομιλητές του κοινοτικού κέντρου είναι οι επιχειρηματίες και όχι οι πολιτικοί.
Όταν πανδημία καταλαγιάσει,- κάτι που μάλλον δεν θα γίνει σύντομα και πάντως μετά και νέο κύμα που αναμένεται- και εκτονωθεί ο φόβος που καλλιεργείται, θα αναδειχθεί το σκαρίφημα διακυβέρνησης που παίρνει τη θέση της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.
Αν οι πολίτες δεν αφυπνισθούν εγκαίρως και επιτρέψουν να ολοκληρωθούν αυτοί οι σχεδιασμοί θα είναι αργά.
Η Ελλάδα θα ξαναγίνει μια βαλκάνια περιφέρεια, ημι-φεουδαρχικής διακυβέρνησης, με διερευνόμενα ταξικά χάσματα και κοινωνική υστέρηση. Αρα με διαρκείς εντάσεις που θα ανακυκλώνουν την κρίση.
Η ανάπτυξη και η απόλαυση των προνομίων της τεχνολογίας και της εξέλιξης θα είναι υπόθεση του ενός τρίτου, ενώ η φτώχεια στα υπόλοιπα δυο τρίτα διευρύνεται.
Είναι εθνικό στοίχημα και συνεπώς αφορά όλους τους πολίτες και τα κόμματα, που είναι ανώτερες μορφές οργάνωσης του λαού, να σταματήσει στις επικείμενες εκλογές αυτή η πορεία.
Για να προοδεύει η Ελλάδα πρέπει να κυβερνάται από έντιμους πολιτικούς, χειραφετημένα και ανεξάρτητα κόμματα, εναλλασσόμενα κατά τη λαϊκή ετυμηγορία, και όχι από μια οικογένεια και τους εταίρους της.
