Του Νίκου Ξυδάκη
Τα βάουτσερ της ντροπής ράγισαν εντέλει την επικοινωνιακή κερδοσκοπία της κυβέρνησης. Η απόσυρση της κατάπτυστης διαδικασίας των ΚΕΚ, με «εντολή πρωθυπουργού» είναι μεγάλη ήττα του Κυριάκου Μητσοτάκη, για τον οποίο εφιλοτεχνούντο πορτρέτα Μωϋσή σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Το φιάσκο των βάουτσερ δείχνει ότι η πολιτική διαχείριση της κρίσης διεξάγεται με όρους επικοινωνίας και, ακόμη χειρότερα, με αδιαφανή διοχέτευση πόρων υπό το πρόσχημα της έκτακτης ανάγκης.
Η άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης γίνεται ύστερα από πολυήμερη θύελλα αντιδράσεων στα σόσιαλ μήντια, και με προαναγγελθείσα σύγκρουση του Κ. Μητσοτάκη με τον Αλ. Τσίπρα στη Βουλή.
Προηγήθηκαν ορισμένες δημοσιογραφικές αποκαλύψεις: Στις 9 Απριλίου, οι πρώην γεν. γραμματείς του υπουργείου Ανάπτυξης, Παν. Κορκολής και Ηλ. Ξανθάκος, αποκάλυψαν, με βάση έγγραφα της Κομισιόν, ότι οι επιστήμονες επαγγελματίες μπορούσαν να λάβουν απευθείας βοήθημα, όσο και οι μισθωτοί, χωρίς τη μεσολάβηση της «κατάρτισης», και ότι έτσι αφενός οι δικαιούχοι θα ελάμβαναν περισσότερα (800 αντί 600 ευρώ), αφετέρου το κράτος θα εξοικονομούσε το κόστος για τις περίφημες πλατφόρμες και τα ΚΕΚ, περίπου 90 εκατομμύρια ευρώ. Αυτή η τεκμηριωμένη αποκάλυψη ουδέποτε απαντήθηκε από την κυβέρνηση. Η διαδικασία συνεχίστηκε κανονικά.
Εν συνεχεία, μια εφημερίδα του συντηρητικού χώρου, η Δημοκρατία, αποκάλυψε εν μέρει ποιοι είναι οι καλοκρυμμένοι στα δημόσια έγγραφα ιδιοκτήτες των περίφημων επτά πλατφορμών, που θα εισέπρατταν τη μερίδα του λέοντος. Ακολούθησε το Documento. Και σήμερα η ΕΦΣΥΝ ολοκλήρωσε την αποκάλυψη όχι μόνο των ιδιοκτητών αλλά και των αθέατων διασυνδέσεων μεταξύ τους και των φιλικότατων σχέσεων τους με στελέχη της ΝΔ.
Η δεύτερη ήττα
Πρόκειται για τη δεύτερη μεγάλη ήττα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η πρώτη ήττα ήταν το φιάσκο της απόβασης των ΜΑΤ στα νησια του Ανατ. Αιγαίου και η άτακτη απόσυρσή τους. Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις, η μηντιακή υπερμηχανή που έχει στήσει το επιτελείο Μητσοτάκη δεν κατόρθωσε να αποσβέσει τους ισχυρούς κραδασμούς, πόσο μάλλον να αποσιωπήσει τη λαϊκή οργή. Και αυτό δείχνει τα όρια του επικοινωνιασμού: όταν η πολιτική ασκείται προς άγραν εντυπώσεων και δημοσκοπήσεων, τότε η ίδια η πολιτική τιμωρεί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όλη την ημέρα, από όρθρου βαθέος, οι υπουργοί υποστήριζαν στα κανάλια την πολιτική των βάουτσερ, ιδίως οι κυνικότεροι εξ αυτών, Γεωργιάδης και Βορίδης, και το απόγευμα ο πρωθυπουργός τους άδειασε όλους. Είχε προσμετρηθεί η αντίδραση, αυτή που σνομπάρισε ο Μ. Βορίδης.
Το φιάσκο της Λέσβου και της Χίου εξαγρίωσε τους νησιώτες αλλά και τους τοπικούς Νεοδημοκράτες. Ο Κ. Μητσοτάκης προτίμησε να θυσιάσει πολιτικά-εκλογικά τα δύο νησιά, προκειμένου να μην έχει αντίστοιχες απώλεεις στην ηπειρωτική χώρα εξαιτίας των μεταφορών προσφύγων.
Παράπλευρες ζημιές
Το φιάσκο του #Σκόιλ_Ελικικού εξαγριώνει τη δυναμική και επιδραστική τάξη των επιστημόνων επαγγελματιών, προς τους οποίους είχε στραφεί προεκλογικά ο Κ. Μητσοτάκης. Και στις δύο περιπτώσεις, με διαφορετικό τρόπο, πληρώνεται το πολιτικό κόστος της αλοζονείας, του αυταρχισμού, της περιφρόνησης των υλικών αναγκών των πολιτών.
Παράλληλο κόστος θα έχει ο Κ. Μητσοτάκης και από τη βίαιη απογύμνωση του εκτενούς και βαθέος κυκλώματος διανομής πολιτικού χρήματος: σε αυτό δεν μπορεί να τον βοηθήσει το μιντιακό υπερσύστημα με τους embedded δημοσιογράφους. Ιδίως επειδή το φιάσκο #Σκόιλ_Ελικικού συμβαίνει στην περίοδο της πανδημίας, με τον πληθυσμό ακραία συμπιεσμένο, σχεδόν ενοχοποιημένο, φοβισμένο και ευάλωτο οικονομικά, και ως εκ τούτου ευερέθιστο, έτοιμο να υπεραντιδράσει και να επιτεθεί στον Μωϋσή που διαψεύδει τις επενδυμένες προσδοκίες με τόσο ταπεινωτικό τρόπο.
Είναι βέβαιο ότι το επικοινωνιακό σύστημα θα επιχειρήσει αποσιώπηση ή τουλάχιστον απομείωση του φιάσκου. Δεν θα πετύχει.
Το τούνελ της πανδημίας είναι σκοτεινό και δύσβατο: στην άκρη του βρίσκεται ήδη μια τεράστια οικονομική κρίση. Και παραμονεύει η εσωκομματική αμφισβήτηση του Μωϋσή, οκτώ μήνες μετά την εκλογική του κατίσχυση.
ΑΠΟ ΤΟ TVXS