Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Ήταν ένα πρωτοφανές, τεράστιο κοινωνικό γεγονός, μια στιγμή στην ιστορία παντελώς ιδιαίτερη και σημαντική που κράτησε τρεις μέρες, από Παρασκευή 15 έως Κυριακή 17 Αυγούστου του 1969. Αν σκεφτούμε πως πριν από την έναρξη του 65ωρου μουσικού μαραθώνιου προηγήθηκε ένα κήρυγμα αγάπης-προσευχή του Ινδού πνευματικού δασκάλου Σουάμι Σατσιντανάτα, μπορεί να θεωρήσει κανείς το γεγονός του Woodstock ως μία στιγμιαία παθητική αντίσταση τύπου Γκάντι σε ένα κόσμο που δεν άρεσε στους νέους. Ήταν μια μείζονα αυθόρμητη κοινωνική αντίδραση στον δυτικό παράδεισο.
ΉΘα μπορούσε να δει κανείς στο γεγονός του Woodstock και την έναρξη μιας άλλης παγκοσμιοποίησης που εξαγοράστηκε πολύ γρήγορα από το σύστημα, με αποτέλεσμα να πάψει να είναι επικίνδυνη. Αναμφισβήτητα, όμως, γονιμοποίησε για πάντα την ανθρωπότητα με μια εναλλακτική κουλτούρα, με την ιδέα ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής που πάντρευε τον δυτικό ορθολογισμό και τον μυστικισμό της Ανατολής.
Το μοναδικό αυτό κοινωνικό-πολιτικό και πολιτισμικό γεγονός έκλεισε μια δεκαετία που συγκλόνισε τον κόσμο: Βιετνάμ, δολοφονία Τζον Κένεντι, παραστρατιωτική εισβολή στην Κούβα, έναρξη της δεκαετούς πολιτιστικής επανάστασης στη μαοϊκή Κίνα, εισβολή των σοβιετικών τανκς στην Πράγα, “βόλτα” στη Σελήνη, εξέγερση στα αμερικάνικα πανεπιστήμια, γαλλικός Μάης και δολοφονία του Ρόμπερτ Κένεντι συναποτελούν το διεθνές σκηνικό που προκάλεσε το αντιπολεμικό γεγονός του Woodstock.
Τελικά «πήγαμε για ψώνια»
Υπήρξε βέβαια και η καταλυτική προσωπικότητα του 23χρονου παραγωγού Μάικλ Λανγκ που μαζί με τρεις άλλους μπόρεσε να συγκεντρώσει 450.000 κόσμο, χωρίς τις δυνατότητες της σημερινής επικοινωνίας, χωρίς Beatles, Stones, Doors, Dylan και Led Zeppelin για κράχτες. Μοίρασε μόνο φυλλάδια στα πανεπιστήμια της ευρύτερης Νέας Υόρκης, υποσχόμενος «τρεις μέρες μουσικής, αγάπης και ειρήνης».
* Η ταινία Woodstock προβλήθηκε στην Αθήνα το Νοέμβριο του 1970 στο Παλλάς με σοβαρά επεισόδια που οδήγησαν στην απαγόρευση της προβολής για δύο βδομάδες από τη χούντα. Στην προβολή του φιλμ επρόκειτο να μιλήσει ο σκηνοθέτης της ταινίας Michael Wadleigh που αποθεώθηκε έξω από το Παλλάς. Τελικά η ταινία προβλήθηκε σε πέντε κινηματογράφους αργότερα.
