Του Νίκου Ξυδάκη
Στο τέλος του μήνα ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης θα έχει πλήθος επαφών με τους Ευρωπαίους ηγέτες. Λέγεται ότι θα ζητήσει μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων. Άγνωστη παραμένει η ανταπόκριση, παρότι κάθε εχέφρων Έλληνας εύχεται να υπάρξει. Προς το παρόν, αυτό που έχουμε δει είναι μια ξερή απόρριψη του κυβερνητικού αιτήματος για κατάργηση των τεκμηρίων για τη φορολόγηση, ένα μέτρο οριζόντιο και προληπτικά κατασταλτικό, χωρίς διαφοροποιήσεις, που συλλαμβάνει όμως περισσότερο τους πλούσιους φοροδιαφεύγοντες, και βέβαια αποφέρει περί τα 6 δισ. έσοδα.
Η πρώτη στεγνή απόρριψη δίνει ένα μέτρο για το κλίμα της επικείμενης διαπραγμάτευσης. Η φιλοκυβερνητική αρθρογραφία σπεύδει ήδη να προετοιμάσει το έδαφος μιας ενδεχόμενης αποτυχίας, ισχυριζόμενη ότι ο στόχος είναι δυσπρόσιτος, και για να προλάβει τις άσχημες εντυπώσεις, προτείνει η διαπραγμάτευση να αντιμετωπιστεί ως εθνικό εγχείρημα, και όχι ως μια ακόμη αφορμή για μίζερη αντιπολίτευση. Πράγματι η μείωση των πλεονασμάτων είναι εθνικός στόχος, αλλά δεν θυμόμαστε τους νυν φιλοκυβερνητικούς αναλυτές να υποστήριζαν τα ανάλογα κατά τις πολλές και ποικίλες διαπραγματεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης. Μάλλον, θυμόμαστε: η προτροπή της οργισμένης, όχι «μίζερης», αντιπολίτευσης ήταν «υπογράψτε ό,τι να ‘ναι», «βάστα Σόιμπλε», «Γερούν, γερά», και η ψύχραιμη πολιτική ανάλυση ήταν ότι πρόκειται περί κυβέρνησης σφετεριστών, επικίνδυνων και ανίκανων, τουλάχιστον, που είναι γαντζωμένοι στις καρέκλες και δεν παραιτούνται. Αργότερα επί Συμφωνίας των Πρεσπών, προστέθηκε και ο διόλου μίζερος, εθνοπρεπέστατος και νηφάλιος χαρακτηρισμός «προδότες».
Η ιστορία έχει γυρίσματα. Ολες τις δημαγωγικές μοχλεύσεις που χρησιμοποίησε ο κ. Μητσοτάκης κατά τον λυσσαλέο ανένδοτο του «παραιτηθείτε», τώρα τις βρίσκει μπροστά του. Το Μακεδονικό ήταν η πρώτη του θεαματική, καίτοι αναμενόμενη, υπαναχώρηση, για την οποία ήδη δέχεται δηλητηριώδη βέλη από τη μακεδονομαχική «σαμαρική» πτέρυγα του κόμματός του. Βέλη δέχεται και για τις επιλογές δικών του προσώπων σε κυβερνητικές θέσεις-κλειδιά. Η άτυπη εσωτερική αντιπολίτευση, που άρχισε προτού κλείσει ο πρώτος μήνας διακυβέρνησης, θα κλιμακώνεται όσο η νομή της εξουσίας δεν θα ικανοποιεί όλες τις φυλές και τις φατρίες της διψαλέας δεξιάς. Πόσω μάλλον αν αρχίσουν να εκδηλώνονται ανησυχίες υπερχρεωμένων ομίλων μήντια για αποκατάσταση πιστωτικών γραμμών, και έριδες μεταξύ αλληλοσυγκρουόμενων επιχειρηματικών συμφερόντων.
Για να καλύψει τις εγγενείς αδυναμίες της δεξιάς κυβέρνησης, ως συγκερασμό ποικίλων συμφερόντων, το επιτελείο Μητσοτάκη φαίνεται ότι έχει επιλέξει αφενός έναν λόγο υπερσυντηρητικό και «φιλοεπενδυτικό», με επίμονη προβολή ευλαβικών προσκυνημάτων και λιτανειών, και γρήγορα ντηλ για προειλημμένες υποχρεώσεις. Αφετέρου, προωθεί μια κατασκευή εικόνας για τον νεωτεριστή-κεντροδεξιό ηγέτη, ένα image making αμερικανικών προδιαγραφών, με έντονη, διαρκή προβολή των ιδιωτικών ανθρώπινων στιγμών, ακόμη και στυλιστικών φαιδροτήτων όπως η αξυρισιά quatre jours.
Είναι προφανές ότι η πολιτική ενεργητικότητα θα διοχετευθεί πρωτίστως και διαρκώς σε επικοινωνιακή – μηντιακή καταιγίδα· είναι προφανές και από τον άμεσο πρωθυπουργικό έλεγχο στην ΕΡΤ και το ΑΠΕ, από τα πρόσωπα που διορίστηκαν εκεί, αλλά και από τον πληθωρισμό διευθυντών και αναπληρωτών διευθυντών Τύπου στο Μαξίμου. Διότι επί της ουσίας, η κυβέρνηση έχει να αναμετρηθεί με πολλά και δυσεπίλυτα πολιτικά προβλήματα, για τα οποία δεν έχει στρατηγική και σχέδιο, ούτε βέβαια εύκολη συναίνεση, ιδίως στα ακανθώδη και απρόβλεπτα της εξωτερικής πολιτικής, αλλά και της αναγκαίας παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Και βέβαια μετά τις 29 του μηνός, της προαναγγελθείσας ναυαγισμένης διαπραγματεύσης, τελειώνει και ο Αύγουστος. Τελειώνει η περίοδος χάριτος και η περίοδος του καλοκαιρινού σοκ.
ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ