Του Γιάννη Πανούση
Αυτό που έχει ανάγκη η πατρίδα είναι η ΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ στη συνολική λειτουργία του πολιτικού συστήματος και κατ’επέκταση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Que faire de la dignité blessée de tant de catégories de citoyens? [τί να κάνουμε με την τραυματισμένη αξιοπρέπεια τόσων πολιτών;]
Anastase-Jean D.Metaxas,De l’Europe…
Πέραν του τυχοδιωκτισμού, του κυνισμού και του ναρκισσισμού, πέραν του αντισυστημισμού και της γενικευμένης υποσχεσιολογίας, στις εθνικές εκλογές υπάρχει και μία παράμετρος που λέγεται υπεύθυνο πολιτικό και κοινωνικό διακύβευμα. Ακόμα κι αν έχουν θολώσει οι διαχωριστικές γραμμές κι έχουν σβηστεί τα ίχνη του διχαστικού παρελθόντος, ακόμα κι αν οι ιδεολογίες τρεκλίζουν, στο βάθος-βάθος υπάρχει κάτι που δεν είναι πόζα, θέαμα και ρητορική αλλά ουσία της Δημοκρατίας.
Δυστυχώς όσο περισσότερο φοβούνται οι ηγέτες [κυρίως για το προσωπικό τους μέλλον και λιγότερο γι’αυτό του κόμματός τους],τόσο περισσότερο γίνεται το κλίμα τοξικό, τόσο δηλητηριάζονται οι σχέσεις των ανθρώπων και τόσο απαξιώνεται η πολιτική.
Κατ’ εμέ το κρίσιμο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η επίτευξη της όποιας αυτοδυναμίας, της όποιας συνεργασίας ή της όποιας δια-κυβερνησιμότητας.Ούτε καν η όποια Αλλαγή.
Για την «όλη Αριστερά» το διακύβευμα δεν είναι άλλο από ένα time out, που σημαίνει μία Ενδο-κομματική και Δια-κομματική ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ, δηλαδή ένα διάστημα αναστοχασμού και ηρεμίας, ψυχραιμίας και σύγκλισης πραγματικών και όχι ιδεοληπτικών προσεγγίσεων[για το κράτος δικαίου, για το κοινωνικό κράτος, για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών,για τα όρια της καταστολής και τον έλεγχο της αστυνομικής βίας, για την εύρυθμη κι ανεπηρέαστη λειτουργία των θεσμών, για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης με την επιλογή της ηγεσίας από εκλεκτορικό σώμα, για το δημοκρατικό έλεγχο της ΕΥΠ, για την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία, για τη διαπλοκή και τη διαφθορά, για την ποιότητα της Δημοκρατίας].
Και κάτι ακόμα: ο πικρόχολος,ο ζηλόφθονος και ο φανατικός λόγος ποτέ δεν ήσαν χαρακτηριστικά γνωρίσματα των αριστερών πολιτών. Το ίδιο ισχύει για την εκτεταμένη και γενικευμένη εχθροπάθεια κατά παντός μη-συμφωνούντος,για τις ανόητες καταγγελίες και τη δολοφονία χαρακτήρων. Η Αριστερά πάντοτε πίστευε στη Δημοκρατία της ειρηνικής συνύπαρξης και απεχθανόταν τις πολεμοχαρείς δια-ρήξεις του κοινωνικού ιστού. Τώρα που οι μουγγοί μίλησαν και οι φωνακλάδες σιώπησαν μήπως τα Αριστερά κόμματα, αντί να συνεχίσουν να ψάχνουν οπουδήποτε και με οποιονδήποτε ψηφαλάκια, θα έπρεπε να επωφεληθούν από το time out για ν’ ανασυγκροτήσουν ιδεολογία, θεωρία,αντιλήψεις, πρακτικές , στρατηγική, τακτική και κυρίως να κάνουν κάποια στιγμή αυτοκριτική και αυτοκάθαρση;
ΥΓ. Τι να σημαίνει άραγε «έχασα [σ]τις εκλογές;» ..ηττήθηκε η άποψη, το κόμμα, η πρόταση, η ιδεολογία, η προσωπικότητα του αρχηγού;…Τί να σημαίνει «έπεσα έξω στις προβλέψεις;»..φταίνε οι δημοσκοπήσεις, οι μυστικοσύμβουλοι, ο λαός;…Τί να σημαίνει «αναλαμβάνω την ευθύνη;»…παραιτούμαι, ανανεώνω την εντολή, αλλάζω το κόμμα;…Τί να σημαίνει «ψάχνω συμμάχους;»…χρήσιμους ηλίθιους μίας χρήσης, διάφορους ΟΦΑ, ανέντιμους γενίτσαρους;…κι εντέλει ..Τί να σημαίνει «εκλογές: η μεγάλη γιορτή της Δημοκρατίας;»..συναλλαγές, συμψηφισμοί, συγχωροχάρτια, τερατο-επιμειξίες, όνειρα θερινής νυκτός, αυταπάτες, στείρες μονομαχίες, κυβερνήσεις εκδίκησης, εξουσιομανία μερικών;
Τις πρώτες απαντήσεις τις ψελλίζουν μερικοί…οι οριστικές βρίσκονται σε αναμονή ή σ’επεξεργασία. .όσο όμως αργούνε τόσο το time out θα χάνει την επικαιρότητα κι αναγκαιότητά του.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
