Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Όλα μαζί συνθέτουν τον ορισμό «αρπαχτές», που περιγράφει επακριβώς τη Μητσοτακική διακυβέρνηση – και στις δυο περιόδους της.
Ένας ακόμη βουλευτής της ΝΔ πιάστηκε να κάνει μπίζνες με το κράτος. Γιούργια στο νταβά με τα κουλούρια.
Κάτι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για συμβάσεις, είναι ψιλοπράγματα μπροστά στον Πάτση και τον Μαραβέγια.
Αλλά η δικαιολογία μοιάζει βγαλμένη από τα σεμινάρια που τους έκαναν στο Μοσχάτο, όταν τους εκπαίδευαν για το Μητρώο Στελεχών.
«Δεν ήξερα», δικαιολογήθηκε ο Θεμιστοκλής Χειμάρας. Τι δεν ήξερε; Το Σύνταγμα στο οποίο ορκίστηκε;
Απλώς κουτοπονηριά: αφού «δεν ήξερε ο Μητσοτάκης, γιατί να ξέρω εγώ;». Σωστό κι αυτό.
Ακόμη πιο σωστό ότι κακώς το συζητάμε. Το κέρδος του, μετά τους φόρους, ήταν μόλις 31.000 ευρώ – εξήγησε. Χώρια που δίνει και δουλειά σε εννιά ανθρώπους.
Η αποκάλυψη Χειμάρα έχει και λίγο από τοπικό θρίλερ. Στη Φθιώτιδα η ΝΔ από τέσσερις βουλευτές πάει για έναν. Σφάζονται ήδη ο Οικονόμου με τους δυο κληρονόμους Σταϊκούρα και Χειμάρα, οπότε κάποιος πρέπει να καεί…
Αλλά αυτό ποσώς ενδιαφέρει. Η ουσία είναι ότι βουλευτές της ΝΔ, όταν δεν ψηφίζουν στα τυφλά τη βιομηχανία νόμων και τροπολογιών Γεραπετρίτη, κοιτάζουν πώς να βγάλουν μεροκάματο.
Από ό,τι ξέρουμε, ο νέος συνεταίρος του δημοσίου, δεν είχε καμία κομματική συνέπεια. Ούτε καν αποδοκιμάσθηκε από το μέγαρο Μάξιμου.
Λογικό. Με τις διαγραφές και τις αποδοκιμασίες στο τέλος θα τους μείνει μόνο ο Σκέρτσος.
Κανείς από τους ιστορικούς του μέλλοντος δεν πρόκειται να κολλήσει στη λεπτομέρεια ότι ένας Χειμάρας δούλευε σαν προμηθευτής του δημοσίου, ενώ έχει ασυμβίβαστο ως βουλευτής.
Ούτε ο ίδιος φρόντισε να δώσει ιστορική διάσταση στη δραστηριότητά του, επιστρέφοντας τα «ψίχουλα» που κέρδισε .
Σίγουρα όμως οι ιστορικοί όμως – και ενδεχομένως πριν από αυτούς οι εισαγγελείς – θα ασχοληθούν με την αναβίωση του φαινόμενου της μετατροπής του δημοσίου σε Πρυτανείο για λίγους.
Οι υπουργοί υπογράφουν αβέρτα απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους. Οι βουλευτές κλείνουν δουλειές για τις επιχειρήσεις τους, αξιοποιώντας του νόμους που ψηφίζουν.
Ο Πρωθυπουργός αγοράζει οπλικά συστήματα, χωρίς να το γνωρίζουν τα Επιτελεία και ο αρμόδιος υπουργός.
Οι χορηγοί του σχεδίου αναγόρευσης του υιού Μητσοτάκη σε διαχειριστή του δημοσίου, κοινοτικού και τραπεζικού χρήματος δεν προλαβαίνουν να αθροίζουν υπερκέρδη.
Το φαινόμενο είναι ξένο προς τους κανόνες της Δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής έννομης τάξης, αλλά συμβατό με την μακρά ελληνική παράδοση που καταγράφεται στο λεξικό ως «πλιάτσικο».
Υπάρχουν καμιά δεκαριά αποδόσεις του όρου στα… αγγλικά. Καμία δεν έχει το περιεχόμενο που απέκτησε επί Μητσοτάκη: είτε είναι νόμιμο, είτε οφείλεται σε «άγνοια» του νόμου.
Το δεύτερο αποτελεί προσωπική παρακαταθήκη του Πρωθυπουργού στο δημόσιο βίο.
Όλα μαζί συνθέτουν τον ορισμό «αρπαχτές», που περιγράφει επακριβώς τη Μητσοτακική διακυβέρνηση – και στις δυο περιόδους της.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
