Ο Αλέξης και η ταξική πάλη

Σύντομα λοιπόν, θα διαπιστώσουμε ότι, ο μεγάλος πήδος της ανάπτυξης για το 2017 ήταν επιτόπου πήδος, αν όχι προς τα πίσω. Ούτε μεγέθυνση, ούτε ανάπτυξη προφανώς.

Του Νίκου Λακόπουλου

ΝΙΚΟΣ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ«Με τι ασχολείσθε;»

«Kουράζομαι πολύ. Ετοιμάζω το επόμενο λάθος μου»

Μπ. Μπρεχτ- Ιστορίες του κ. Κόυνερ

Με την ομιλία του στο Φάληρο ο Αλέξης Τσίπρας -πρωθυπουργός πλέον- επέλεξε να μιλήσει ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – για να μη πω ως επικεφαλής συνιστώσας. Λογικό αφού επρόκειτο για τα γενέθλιά της κυβέρνησής του. Υπερασπίστηκε το Κόμμα και  ιδιαίτερα τα στελέχη του. Για το έργο της κυβέρνησης δεν είχε πολλά να πει πέρα από τη γνωστή «περηφάνια» που έδωσε στην χώρα. Ελάχιστη πολιτική και πολύ ηθικολογία. Μην περιμένετε από τον Αλέξη βαθιές αναλύσεις. Ανήκει στους ‘αριστερούς” που από όλα τα έργα του Μαρξ εντυπωσιάστηκαν από το μεγαλειώδες ‘Πως να μπείτε στο δημόσιο”.

Η επίθεση που έκανε στην Δεξιά –με λίγη από τη βραχνάδα της φωνής του Ανδρέα Παπανδρέου- με αναφορές στη «δημοκρατική παράταξη» έδειξε πως σκέφτεται ήδη τις επόμενες εκλογές. Η αναφορά του στην απλή αναλογική- ένα σύστημα- το επιβεβαίωσε. Η ταχτική της πόλωσης –που επέλεξε- πάσχει όμως από  ένα πρόβλημα. Η σύγκρουση αντιμνημονιακών –μνημονιακών δεν ισχύει πια. Κι η αντίθεση των οπαδών του Ναι και του Όχι ξεπεράστηκε από τον ίδιο.  Με το παρανοϊκό, αλλά ηρωικό δημοψήφισμα-  το Όχι έγινε ένα χειρότερο Ναι. Κι ο Αλέξης δεν κατάλαβε- ή δεν θέλει να αποδεχτεί- ότι εκείνο το βράδυ ο ίδιος πέρασε στο μπλοκ των οπαδών του Ναι.

Η φράση προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη “δεν μπορείτε να είστε και με τα μπλόκα και με τα ΔΝΤ”είναι ένα ερώτημα που αφορά πρώτα τον ίδιο. Γιατί δεν ήταν ο Κυριάκος ποτέ στα μπλόκα. Και δεν ήταν αυτός που υπέγραψε το “ξεπούλημα” του Λιμανιού του Πειραιά ή τον αεροδρομίων. Αν είναι ο Μητσοτάκης νεοφιλελεύθερος, η πολιτική που ακολουθεί ο Τσίπρας τι είναι;

To πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι – ο ίσως εύκολος στόχος- Κυριάκος Μητσοτάκης- που απειλεί με την απλή αναλογική. Το πρόβλημα είναι η συσπείρωση στη ΝΔ με εντολή στροφής στο “Κέντρο”. Είναι η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τους αγρότες και τους επαγγελματίες. Και είναι ακόμα πως οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν τον Κυριάκο πρώτο, τον ….Λεβέντη δεύτερο και τον Αλέξη έκτο.

Η αντιδεξιά συσπείρωση θα είχε ένα ενδιαφέρον, αν ο Τσίπρας δεν είχε ξεχάσει στο γήπεδο Τάε Κβο Ντο ότι συνεργάζεται με ένα δεξιό κόμμα στο οποίο ο ίδιος έδωσε ένα ρόλο επιτηρητή. Η ταξική ανάλυση του πρωθυπουργού που ξέχασε την Ολιγαρχία -ίσως γιατί διαπίστωσε πως βαίνει μειούμενη- οδηγεί σε μια “βασική σύγκρουση”- κυρίαρχη αντίθεση, όπως θάλεγε ένας μαρξιστής-ανάμεσα στους νέους με μπλοκάκι και τους μεγαλοδικηγόρους- μεγαλογιατρούς. “Αυτοί κατεβαίνουν με γραβάτες στις διαδηλώσεις». Η  πάλη των τάξεων ανατρέπεται. Ο εχθρός δεν είναι το μεγάλο κεφάλαιο ή οι ιμπεριαλιστές. Είναι η μικροαστική τάξη. Ως την επόμενη ομιλία του ή ώσπου να αλλάξει λογογράφο.

Η ιδέα να παίζουν πριν την ομιλία αποσπάσματα από δελτία ειδήσεων –με γνωστούς δημοσιογράφους- δεν ήταν καλή. Φταίνε τα κανάλια για τα μπλόκα; Oι δημοσιογράφοι δεν παρουσιάζουν τα πράγματα όπως “πρέπει”; Η κυβέρνηση με το νόμο της εναντίον των “νταβατζήδων” σχεδιάζει να κλείσει κανάλια; Tι μοντέλο ενημέρωσης επιδιώκει; Στα μπλόκα των αγροτών και στο διαδίκτυο πάντως δεν προβάλλουν  βίντεο με την Όλγα Τρέμη και τον Πρετεντέρη. Παίζουν παλιά βίντεο με ομιλίες του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα.

Είναι πια σαφές ότι η κυβέρνηση πέταξε στο τραπέζι ένα νόμο που ζητά το  80% των εσόδων αγροτών-επαγγελματιών, ώστε να υποχωρήσει.  Ο Λένιν, όπως έχει πει ένα στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ο μετρ του συμβιβασμού. Ο Τσίπρας θα τον ξεπέρασε, αν και η ταχτική αυτή είναι η γνωστή πρακτική του Χότζα με την κατσίκα. Το θέμα δεν είναι πόσα θα πληρώνουν οι αγρότες και οι επαγγελματίες- σύμφωνα με την κυβέρνηση- αλλά πόσα δηλώνουν. Πόσοι δηλώνουν εισόδημα πάνω από 5.000 ευρώ; Στην αγροτική αγορά κινούνται 10 δισεκ. –είπε ο υπουργός- και  δηλώνουν τα μισά. Και λέει την αλήθεια. Μόνο που κάθε προσπάθεια πάταξης της φοροαποφυγής χωρίς μείωση φόρων θα οδηγήσει απλώς σε μεγαλύτερη φοροαποφυγή. Ή σε αρχαία ελληνικά: ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος, μηδέ παρά του κατέχοντος.

Η κυβέρνηση παγιδεύτηκε στις απλοϊκές αναλύσεις της. Η πάταξη της φοροδιαφυγής ήταν πολιτικό πρόβλημα που οι «άλλοι» δεν είχαν την βούληση να την πατάξουν όπως μια κυβέρνηση Αριστεράς. Οι λίστες είναι η μόνη λύση, αλλά τι θα αποδώσουν; Το πρόγραμμα της στηρίζεται στην πάταξη του λαθρεμπορίου, της φοροδιαφυγής, της εισφοροαποφυγής, της φοροαποφυγής, αλλά τι γίνεται αν αυτή δ ε ν αποδώσει; Ποιο είναι το Plan X για την Οικονομία;

H  κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι μάχεται να μην υπάρξει νέα μείωση συντάξεων, αλλά δεν κρίνεται από αυτό. Κρίνεται από τις παχυλές υποσχέσεις της άλλοτε για …1300 ευρώ και άλλοτε για 700 ευρώ. Η μόνη της λύση είναι περισσότερη φορολογία. Oι παροξυσμοί να συλλαμβάνει γριούλες στη λαϊκή που πουλάνε μαϊντανό και “πονηρούς” φοροφυγάδες καστανάδες ακυρώνουν τα δάκρυα υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων. Μπορεί ένας “άλλος κόσμος” να μην είναι εφικτός κι η πολιτική να μη μπορεί να αλλάξει, αλλά μόνο να καταστρέψει- την Οικονομία.

Δυστυχώς η Οικονομία δεν αντέχει ηθικολογίες και παιδιάστικα παραμύθια. Δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας- και σοσιαλδημοκρατία- χωρίς ισχυρή Οικονομία. Το θαύμα του “κράτους πρόνοιας” -που ονειρεύεται ο Αλέξης- δεν έγινε επειδή αυξήθηκε η φορολογία και πήγε καλύτερα η Οικονομία, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Πρώτα αυξάνεται η παραγωγή και μετά οι φόροι. Γιατί μεγαλύτερη φορολογία σημαίνει πτώση της κατανάλωσης- περισσότερη φοροδιαφυγή- περισσότερη ανεργία και λιγότερα κρατικά  έσοδα, άρα περισσότερη φορολογία, νέα πτώση της οικονομίας, περισσότερη φοροδιαφυγή, περισσότερη  ανεργία…

Το μίσος της Αριστεράς για τις επιχειρήσεις και τον ιδιωτικό τομέα δεν συγκροτεί ένα άλλο οικονομικό μοντέλο -ανύπαρκτου σοσιαλισμού έστω. Ήδη σ΄αυτή τη χώρα όποιος ανοίγει ένα μαγαζάκι είναι αυτομάτως υπόδικος. Και δεν αναπτύσσεται η οικονομία αν δημιουργήσουμε οικονομική αστυνομία. Η απλοϊκή σκέψη να τα πάρουμε από το κεφάλαιο –και τους κατέχοντες- δεν παίρνει υπόψη της ότι σε μια χώρα που αυξάνεται η ανεργία μειώνεται το κεφάλαιο. Κι η απλή αναλογική μπορεί να βοηθήσει την καλύτερη πολιτική εκπροσώπηση, αλλά δεν μπορεί να σώσει την Οικονομία.

“Τι κάνετε όταν αγαπάτε έναν άνθρωπο;” ρώτησαν τον κύριο Κ.”Του φτιάχνω ένα σκίτσο” είπε ο κύριος Κ. “και φροντίζω να του μοιάζει”. “Ποιο; Το σκίτσο;”. “Όχι, ο άνθρωπος”, είπε ο κύριος Κ.