Του Μελέτη Ρεντούμη
Η ώρα της αλήθειας για την κυβέρνηση πλησιάζει σιγά σιγά με την έναρξη της αξιολόγησης από τους θεσμούς τον Σεπτέμβριο, γεγονός που θα κρίνει εν πολλοίς και την τύχη της ελληνικής οικονομίας για τα επόμενα έτη, τουλάχιστον μέχρι το 2018 που διαρκεί το τρέχον πρόγραμμα προσαρμογής.
Η κυβέρνηση βέβαια, έχει ήδη εξοπλιστεί όχι με τήρηση δεσμεύσεων και προσπάθεια ουσιαστικής ανάταξης της ελληνικής οικονομίας, αλλά επιδίδεται σε πάσης φύσεως τακτικισμούς ώστε ν’αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη, να μεταφέρει σε άλλο πεδίο την συζήτηση και την προτεραιότητα των θεμάτων, προσπαθώντας έτσι ν΄αγοράσει πολιτικό χρόνο για να δει τί ακριβώς την συμφέρει να πράξει ώστε να παραμείνει στην εξουσία.
Αρχικά είχαμε την εξαγγελία του εκλογικού νόμου και την προσπάθεια να περάσει από την Βουλή η απλή αναλογική με στόχο να μπλοκάρει η κυβέρνηση ενδεχόμενη νίκη του πρώτου κόμματος, γνωρίζοντας φυσικά ότι υπολείπεται στις δημοσκοπήσεις 8 μονάδες στην καλύτερη περίπτωση.
Αφού τελικά δεν ψηφίστηκε από την Βουλή ο νόμος, η κυβέρνηση άνοιξε ταυτόχρονα την ατζέντα της αναθεώρησης του Συντάγματος, οραματιζόμενη την Ελλάδα του επόμενου αιώνα και φλερτάροντας με την αύξηση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η αναθεώρηση συνεχίζει να βρίσκεται κατά καιρούς στο προσκήνιο μέχρι να οριστικοποιηθούν όλες οι προτάσεις, με την κυβέρνηση να επιτείνει τον διάλογο ώστε να μην αναλύονται σε βάθος τα οικονομικά ζητήματα και να μην συζητείται η τραγική κατάσταση της οικονομίας και της αγοράς.
Εκτός από αυτό, ο πρωθυπουργός στο διεθνές πεδίο, ανασύρει ξανά την περιβόητη συμμαχία του Νότου, με την Ευρωμεσογειακή Σύνοδο, προσπαθώντας να επαναφέρει συνθήματα περί αλληλεγγύης, κοινωνικής ευαισθησίας, αντιμετώπισης του δημοσίου χρέους, προσπαθώντας να δείξει ότι μπορεί ν’αλλάξει τα δεδομένα.
Παράλληλα προετοιμάζεται για την ετήσια ΔΕΘ όπου θέλει να περάσει το μήνυμα της δίκαιης ανάπτυξης και της αντιμετώπισης της διαπλοκής, ενώ η ανεργία καλπάζει, χωρίς κανένα ορατό φως στο τούνελ για την ελληνική οικονομία.
Επίσης η κυβέρνηση επιδίδεται σε μία μάχη εντυπώσεων με την δίωξη του Α.Γεωργίου πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, με στόχο αφενός να πλήξει τη ΝΔ και να την διχάσει, με την υποστήριξη των Καραμανλικών και αφετέρου να περάσει την λογική ότι το παλαιό καθεστώς συνολικά διόγκωνε τα ελλείμματα και έτσι φτάσαμε στα απεχθή μνημόνια που αναγκάζεται ο Σύριζα να εφαρμόσει χωρίς να το επιθυμεί.
Μάλιστα η συγκεκριμένη δίωξη πυροδότησε την έντονη αντίδραση και δυσαρέσκεια της Κομισιόν, δίνοντας άλλη μία λαβή στη κυβέρνηση να θυμηθεί το αντιευρωπαϊκό της προφίλ και να μιλήσει για ωμές και απαράδεκτες παρεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας.
Τέλος δεν πρέπει να παραλείψουμε την ναυαρχίδα του τακτικισμού που δεν είναι άλλη από την διαγωνιστική διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η κυβέρνηση, σχεδιάζοντας έναν διαγωνισμό παρωδία με συγκεκριμένο αριθμό αδειών, με την σημαία καταπολέμησης της διαπλοκής επιχειρεί συνολικά να ελέγξει το πεδίο της ενημέρωσης για να επικοινωνεί με τον πιο αποτελεσματικό για εκείνη τρόπο, την εφαρμογή της όποιας οικονομικής και φοροεισπρακτικής πολιτικής.
Με βάση όλα τα παραπάνω, απορεί κανείς πώς είναι δυνατόν να παραχθεί πολιτική, να δημιουργηθεί αξιόπιστο επενδυτικό περιβάλλον, να υπάρχει σοβαρή δημόσια διοίκηση και ν’ανοίξουν θέσεις εργασίας. Η συνεχής τακτική του αποπροσανατολισμού έχει αποδειχθεί παρελθόν, προσωρινών ωφελειών και συνήθως είναι μάντης κακών για την πορεία μιας κυβέρνησης.
Αν δεν αλλάξει σύντομα η πορεία και δεν αποφασίσει ενεργά η κυβέρνηση να προβεί στις μεγάλες τομές που χρειάζεται η χώρα, τότε είναι βέβαιο πως σχετικά σύντομα ο λαός θα μιλήσει με την ψήφο του.
