Του Γ. Λακόπουλου
Από το ρεπορτάζ του έγκυρου Άρη Ραβανού στο “Βήμα της Κυριακής”, μαθαίνουμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς πλέει σε πελάγη ευτυχίας αυτές τις ημέρες. Διακινεί παντού ότι “δικαιώνεται” με όσα είπε ο Βαρουφάκης για την “απόφαση του Σόιμπλε να τον ρίξει”. Ήταν να το δούμε κι αυτό…
Ο Βαρουφάκης “αποκάλυψε” το τρομερό μυστικό και ο Σαμαράς πήρε αμπάριζα και προτάσσει ένα απίστευτο σενάριο. Ότι “ήταν έτοιμος να βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο”, αλλά ο Σόιμπλε που την ήθελε μονίμως με Μνημόνιο “του τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια”, ώστε να αναλάβει ο… ΣΥΡΙΖΑ!.
Με λίγη φαντασία μπορεί να καταλήξει κανείς σε συνωμοσία Τσίπρα –Σόιμπλε “εναντίον του ελληνικού λαού” και κυρίως εναντίον ενός επιτυχημένου πρωθυπουργού. Από αυτή την άποψη ο σημερινός Πρωθυπουργός είναι ενεργούμενο του Γερμανού υπουργού Οικονομικών -ποιος ξέρει από πότε.
Όλα μπορεί να τα σκεφθεί κανείς, αν πάρει τοις μετρητοίς τον Βαρουφάκη και την πάσα του στον Σαμαρά. Και δεν μπήκε ακόμη σ’ αυτό το έργο και ο Β. Βενιζέλος. Η πραγματικότητα βέβαια είναι κάπως διαφορετική.
Πρώτον, αν έφερε κάποιος τον Τσίπρα αυτός δεν είναι Σόιμπλε αλλά ο ίδιος ο Σαμαράς. Αυτός δημιούργησε το αντιμνημονιακό πλαίσιο και πλασάρισε τη γραμμή της “άλλης πολιτικής” με τα Ζάππεια, που εκμεταλλεύτηκε ο Τσίπρας όταν ο Σαμαράς έγινε μνημονιακός. Και βέβαια αυτός και όχι ο Σόιμπλε έριξε πρόωρα την κυβέρνηση Παπαδήμου, προτού ολοκληρώσει έναν κύκλο που θα αφαιρούσε επιχειρήματα από τον επελαύνοντα ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον, αν έριξε κάποιος την κυβέρνηση Σαμαρά είναι ο ίδιος ο Σαμαράς. Έφερε τα πράγματα σε σημείο να λένε όλοι “ να φύγει και ας έλθει όποιος θέλει”. Μόνος του οργάνωσε την πτώση του, όπως προκύπτει από τα γεγονότα.
Πρώτα με το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ οδήγησε το Κουβέλη εκτός κυβερνητικού συνασπισμού. Μετά σχημάτισε μια κυβέρνηση από ακραίους δεξιούς, λαϊκιστές και κυρίως ανίκανους. Στη συνέχεια άρχισε τους αντιμνημονιακούς θεατρινισμούς πότε σκίζοντας το μνημόνιο “σελίδα- σελίδα” και πότε διώχνοντας την τρόικα στο …Παρίσι.
Τον Δεκέμβριο του 2014 αρνήθηκε να κλείσει τη 5η αξιολόγηση του 2ου Μνημονίου -για μια διαφορά μόλις 500 εκατ. Όπως λέει σήμερα -και ζήτησε παράταξη…. δυο μηνών.
Τέλος, για να μην αφήσει στον Τσίπρα κανένα περιθώριο να επανεξετάσει τη στάση του στο θέμα της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας και συμφωνημένης διεξαγωγής των εκλογών σε μεταγενέστερο χρόνο, κατέβασε υποψήφιο πρόεδρο τον …αντιπρόεδρο του κόμματος του, αντί για πρόσωπο ευρείας αποδοχής.
Αυτός ο παράλογος σχεδιασμός έγινε ήδη γίνει γνωστός ως “αριστερή παρένθεση”. Υπολόγιζε ότι αν αφήσει εκκρεμότητες ο Τσίπρας θα καταρρεύσει σε δυο μήνες και θα επιστρέψει θριαμβευτής και χωρίς αντίπαλο. Αν μόνος κατέστρωσε το σχέδιο, ή σε συνεργασία με τον Βενιζέλο είναι χωρίς αξία. Το σχέδιο υπήρχε και δεν προήλθε από τον Σόιμπλε.
Ότι στον παραλογισμό του προστέθηκε και η γελοιοποίηση με την “αποκάλυψη” Βαρουφάκη για εμπλοκή του Σόιμπλε στην ανατροπή Σαμαρά και την… έλευση Τσίπρα – και του ίδιου αφού ήταν υπουργός του- είναι μια προσθετή απόδειξη: ανάμεσα στον άνθρωπο που έριξε την κυβέρνηση του κόμματός του –υπό συνθήκες και για λόγους που όλοι γνωρίζουν -και στον άνθρωπο που πήγε να ρίξει μια ολόκληρη χώρα, οι αποστάσεις είναι ελάχιστες.
Υ.Γ. Οι εμμονές του Σαμαρά με τις “παρενθέσεις” είναι στοιχεία της διαδρομής του -ενδεχομένως και του χαρακτήρα του. Κατέστησε παρένθεση τον Κ. Μητσοτάκη. Μετά πήγε να καταστήσει παρένθεση τον Τσίπρα. Εν συνεχεία πρότεινε προσωρινό πρόεδρο τον αντίπαλο του Βαγγ. Μεϊμαράκη γιατί τον θεωρούσε παρένθεση. Και στο τέλος έριξε τον βάρος του υπέρ της εκλογής του Κυριάκου, επίσης με τη λογική της παρένθεσης που θα αφήνει ανοιχτό δρόμο της επιστροφής του, όπως είναι ο μεγάλος καημός του πλέον.
Ότι έσπευσε προς επικουρία του η …παρένθεση Βαρουφάκη, μπορεί να μην είναι και τόσο αθώο τελικά…
