Του Γ. Λακόπουλου
Όταν στα 26 χρόνια σου, εν έτει 1985, μια από τις σπάνιες συνέργειες των ισχυρών της εποχής Αντώνη Λιβάνη, Μένιου Κουτσόγιωργα, Μαργαρίτας Παπανδρέου σε κάνει νομάρχη -και σου βαράνε προσοχές στρατηγοί, μητροπολίτες και οι τοπικές αρχές- επόμενο είναι να σου ανεβεί ο δείκτης φιλοδοξίας.
Το έπαθε η Άννα Διαμαντόπουλου, μια κοπέλα από την Κοζάνη με έντονη παρουσία στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης, όπου σπούδασε και ταυτόχρονα συνδέθηκε με το ΠΑΣΟΚ.
Τα υπόλοιπα διαβάζονται με μια ανάσα: η οικογένεια Παπανδρέου διεκδίκησε την Άννα από τους υπόλοιπους, την έκανε γενική γραμματέα στο υπουργείο Νέα Γενιάς από το οποίο άρχιζε ο Γιώργος τη σταδιοδρομία του ως διάδοχος. Μετά έμπλεξε με τον “εκσυγχρονισμό”, κουβάλησε τον Παπακωνσταντίνου στο Σημιτέικο για να πάρει τις ψήφους του μπάρμπα του στην Κοζάνη. Πήρε μαθήματα πολιτικής από τον Αναστάση Πεπονή, ως γραμματέας του και επιβίωσε υπό την Βάσω Παπανδρέου, ως υφυπουργός της.
Ψιλοφλερτάρισε με την ομάδα Γεννηματά και τον Πάγκαλο, κατέληξε στον Σημίτη, που την διόρισε επίτροπο. Έκανε ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικής για να τα καταφέρει, αλλά και μεταπτυχιακό στο Πάντειο. Πήγε στις Βρυξέλλες με ένα χαρτοφυλάκιο που είχε απογειώσει η Βάσω και δεν την έπαιρνε για πολλά. Μετέτρεψε την παραμονή της στο Μπέρλεμοντ σε μεταπτυχιακά στην ευρωπαϊκή πολιτική, διέκοψε πρόωρα τη θητείας της χάρη στον Γ. Παπανδρέου -τον οποίο έλπιζε και να διαδεχθεί, αλλά την πρόλαβε ο Βενιζέλος στη στροφή της κοινής διαπλοκής τους.
Έφτιαξε το πρόγραμμα παροχών του 2009 βάσει του “λεφτά υπάρχουν “, έγινε υπουργός Παιδείας και έδωσε το όνομά της σε ένα νόμο τον οποίο ψήφισαν τα πέντε έκτα της Βουλής και διαφημίσθηκε περισσότερο από όσο άξιζε. Την άφησε έξω από τη Βουλή ο Σκανδαλίδης στην Α΄ Αθήνας, το 2012, είδε ότι στο ΠΑΣΟΚ δεν είχε μέλλον και το εγκατέλειψε. Κινήθηκε για μια τετραετία οριζοντίως και καθέτως στον πλανήτη κάνοντας μπίζνες και πολιτική. Επένδυσε τα λεφτά που έβγαλε σε ένα υβρίδιο κόμματος το οποίο ονόμασε ” Δίκτυο” κ.λ.π., έκανε μια προσωπική βίζιτα στον Κυριάκο, για να δει αν την παίρνει για μετακόμιση.
Έριξε κι άλλο κάρβουνο στις πυκνές σχέσεις της με τα ΜΜΕ και τελικά αποφάσισε να παίξει το τελευταίο της χαρτί κινητοποιώντας όσους μπορεί για να συμπτυχτούν οι δυνάμεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με την προσδοκία να αναλάβει την ηγεσία τους, καθώς θεωρεί -ευλόγως- ότι “είναι η καλύτερη” και το πιο μεγάλο όνομα. Ακόμη πιο μεγάλο και από τη Φώφη που είναι γόνος, ενώ η ίδια είναι αυτοδημιούργητη, α λα Τσίπρα.
Αυτή είναι συνοπτικά η ιστορία της Άννας Διαμαντόπουλου, της πιο Ευρωπαίας πολιτικού στο ΠΑΣΟΚ της γενιάς της. Συγκροτημένη και ενήμερη, με την ταχύτερη κυκλοφορία από κάθε άλλο δημόσιο πρόσωπο σήμερα στον ευρωπαϊκό χώρο. Μια γυναίκα ικανή, καλοντυμένη, επίμονη, αυτοεπιμορφούμενη. Ψυχρή εκτελέστρια των σχεδιασμών της -για τους οποίους ξέρει να γοητεύει και να χρησιμοποιεί τους ανθρώπους, με το τεχνητό χαμόγελο της μονίμως στα χείλη.
Μπορεί να έχασε το στοίχημα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να μην κατάφερε να παραμείνει στη Βουλή, αλλά δε τα παρατάει. Θέλει να επιστρέψει με κάθε τρόπο και με κάθε κόμμα. Η ΝΔ θα ήταν ένα καλό όχημα, αλλά ο Μητσοτάκης, που θα την ήθελε, την έκοψε ήδη αναλογιζόμενος τις συνέπειες στο εσωτερικό του κόμματος του, αλλά και τις εκπλήξεις που μπορεί να κρύβει η τοξικότητα των σημιτικών υπουργών του παρελθόντος.
Στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να γυρίσει ανάμεσα στη Γεννηματά και τον Βενιζέλο -τον οποίο φλερτάρισε σε μια εκδήλωση που οργάνωσαν από κοινού -αλλά θα ήταν σαν να βάζεις δυο σκορπιούς στο ίδιο μπουκάλι. Οι δικές της δυνάμεις δεν επαρκούν για να βγει μπροστά και ότι προκύψει. Γι’ αυτό κατέληξε, μελετημένη και προσεκτική όπως είναι πάντα στην καλύτερη λύση που έχει στη διάθεση της πλέον.
Έστησε μια τρόικα με τον Γ. Φλωρίδη -που από τον Βενιζέλο καρφώθηκε στον περιβάλλον της- και τον Γιάννη Ραγκούση, τον πραγματικό Νο 2 του νεοπαπανδρεϊσμού στη περίοδο 2007 -2011. Παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, έμπειρο διαχειριστή πολιτικών υποθέσεων, επιτυχημένο υπουργό του Παπανδρέου και τον μόνο διασωθέντα από τις κυβερνήσεις του, αλλά και πολιτικό με αποφασιστικότητα, συγκροτημένη δημόσια παρουσία, καλή ρητορική και φιλικό “σόφτγουερ” προσωπικής επαφής.
Τα χαρακτηριστικά του Ραγκούση παρατίθενται σε ένα λόγο: εκ των πραγμάτων παράγουν ανταγωνισμό με την Άννα. Μπορεί η κυρία να έχει πλουσιότερο πολιτικό βιογραφικό, αλλά ο πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ έχει την αθωότητα της περιορισμένης συμμετοχής τους στους μηχανισμούς εξουσίας των δυο ιστορικών πρωθυπουργών του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου και του Σημίτη.
Αξιολογείται-θετικά- για τη θητεία του στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και δεν βαρύνεται με τις παλιές ίντριγκες στο κόμμα, ή περιόδους της “ωφέλιμης διακυβέρνησης” στις οποίες έκανε καριέρα η σημερινή εταίρος του. Όποιος θέλει να βγάλει λεφτά μπορεί να βάλει από τώρα δυο στοιχήματα.
Ένα ότι, αν αυτό που πάνε να κάνουν υπάρξει -που δεν είναι καθόλου πιθανό, μάλλον ως το Πάσχα θα έχει σβήσει- αυτοί οι δύο θα είναι αντίπαλοι στη διεκδίκηση της ηγεσίας- ανάμεσα σε ένας θεός ξέρει πόσους άλλους.
Και το δεύτερο ότι σ’ αυτή την αναμέτρηση η Διαμαντόπουλου θα προσέλθειμε περισσότερα τεχνικά εφόδια, αλλά ο Ραγκούσης με περισσότερο οξυγόνο στους πολιτικούς του πνεύμονες.
Με άλλα λόγια αυτή η υπόθεση της “ενοποίησης του χώρου”, και ανάδειξης ηγεσίας με κάλπη, έχει στοιχεία από το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας. Η Άννα γέμισε το καλάθι της με ένα σωρό καλούδια για τη γιαγιά, αλλά ήδη από τα πρώτα βήματα της στο δάσος καλό θα ήταν να αρχίσει να ψιθυρίζει:
“Λύκε, λύκε, είσαι εδώ”;