Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Γιατί προέχει στις εκλογές του Ιουνίου να αναδειχθούν θεσμικά αντίβαρα.
Ξεχνάμε εύκολα. Εν προκειμένω σχεδόν λησμονήθηκε μια συζήτηση είχε φουντώσει μόλις τον περασμένο χρόνο: ο Μητσοτάκης παρακολουθούσε τον Ανδρουλάκη, γιατί ήθελε να θέλει υπό έλεγχο το ΠΑΣΟΚ ως τρίτο κόμμα.
Αν θα το έκανε με επικεφαλής τον Ανδρουλάκη, ή τον Λοβέρδο,δεν έχει σημασία.
Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πάντως ερμήνευε με αυτόν τον τρόπο την παρακολούθησή σου. Μετά το ξέχασε, ή απλώς θέλει να ξεχαστεί. Ειδικά μετά τις εκλογές της 21ης Μαΐου που προσπαθεί να πείσει ότι άνοιξε μέτωπο με τον Μητσοτάκη.
Δεν ξαναρώτησε γιατί τον παρακολουθούσε – ο αρχηγός της ΝΔ έχει αποκλείσει έναν μόνο λόγο, όχι τους υπολοίπους που νομιμοποιούν τις «επισυνδέσεις» της ΕΥΠ. Δεν έχει καταθέσει μηνύσεις κατά Κοντολέων και Δημητριάδη τουλάχιστον και δεν ενδιαφέρεται να μάθει σε ποια χέρια βρίσκεται το υλικό της παρακολούθησης. Εκτός αν το ξέρει.
Εν πάσει περιπτώσει η δημόσια συζήτηση ότι ο Μητσοτάκης προσπαθούσε να καταστήσει δορυφορικό του κόμμα το ΠΑΣΟΚ εγκαταλείφθηκε, πρωτίστως από το ΠΑΣΟΚ. Παρ ότι έκτοτε υπάρχουν ενδείξεις ότι, το ίδιο ενδιαφέρον δείχνει και άλλα κόμματα. Ειδικά μετά την αίσθηση παντοδυναμίας που του έδωσε το 41% του Μαΐου.
Οι παροικούντες γνωρίζουν ότι μια από τις έννοιες του, είναι αν θα μπει στη Βουλή η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Για την οποία το περιβάλλον του λέει τώρα τα καλύτερα, ο ίδιος δεν λέει τίποτε και τα δυο πιο φιλικά του μιντιακά συγκροτήματα τη στηρίζουν για …λογαριασμό του!
Ομοίως είναι φανερό ότι το επιτελείο Μητσοτάκη, αφού απέκλεισε δυο τουλάχιστον κόμματα …δια νόμου-αλλάζοντας τη σύνθεση του αρμοδίου τμήματος του Αρείου Πάγου- ενδιαφέρεται για την δορυφοροποίηση του …Βελόπουλου– που δεν έχει πλέον την διαπραγματευτική ισχύ που νόμιζε. Το ίδιο για ένα ακόμη κόμμα αν μπει τελικά στη Βουλή- παρά την κινητοποίηση των …φορολογικών αρχών!
Για πολλούς πολιτικούς παρατηρητές, μένει μετέωρη η μετεκλογική συμπεριφορά του Ανδρουλάκη και ειδικότερα μιας συγκεκριμένης ομάδας στο κόμμα του.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όπως προ των εκλογών του Μαΐου πριμοδοτούσε τον Μητσοτάκη- με τις αντιΣΥΡΙΖΑ «ίσες αποστάσεις» και τις μπούρδες για επιλογή Πρωθυπουργού από τον ίδιο- τώρα το κάνει ρίχνοντας νερό στο μύλο της επιδίωξης για αυτοδυναμία.
Ισχυριζόμενος ότι δεν θα συμπράξει μαζί του -ούτε καν αν του λείπουν μόνο δυο έδρες- λειτουργεί συμπληρωματικά στον εκβιασμό Μητσοτάκη για τρίτες εκλογές.
Ας δούμε πώς θα διαμορφωθεί η εικόνα, αν πράγματι η ΝΔ εξασφαλίσει αυτοδυναμία στις κάλπες της 25ης Ιουνίου:
Το πρώτο χαρακτηριστικό της θα είναι η …επιρροή του Μητσοτάκη, σε κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Ισως αυτό του δίνει την «άνεση» να λέει ότι η αλλαγή του Συντάγματος «δεν γίνεται από ένα κόμμα» -άρα δεν τον ενδιαφέρουν οι 180 έδρες στη νέα Βουλή. Αισθάνεται ότι τις έχει… με δυο ή τρία κόμματα και …χρώματα!
Μένει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη χειραγώγηση του οποίου δεν μπορεί να τρέφει αυταπάτες, τουλάχιστον με τον Τσίπρα επικεφαλής- και επιδιώκει την περαιτέρω συρρίκνωσή του. Αλλά αν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραμείνει στο 20% – όπως σπεύδουν να βεβαιώσουν οι, μετά Χριστόν προφήτες, δημοσκόποι- στην ουσία δεν θα υπάρχει αντιπολίτευση.
Οι 50 έδρες τους Τσίπρα, απέναντι στις … 250 που θα αθροίζουν ο Μητσοτάκης και το ..τόξο της επιρροής του στον ευρύτερο χώρο της αντιπολίτευσης , ακυρώνουν την ουσία του Κοινοβουλευτισμού.
Στην πραγματικότητα δηλαδή θα δημιουργηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα πρωτοφανές- κατά τα άλλα κοινοβουλευτικό- καθεστώς: μια κυβέρνηση θα ελέγχει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στη χώρα της. Οι Συνταγματικές πρόνοιες και η λειτουργία του Κοινοβουλίου ως αυτόνομης εξουσίας νομοθέτησης και ελέγχου ακυρώνονται- Χωρίς να απαιτείται η κατάλυσή τους. Τύφλα να έχει ο Ορμπάν.
Αυτό βάζει- ή πρέπει να βάζει-τους συνειδητοποιημένους πολίτες όλων των ιδεολογιών προτιμητέων- και σίγουρα όσους τοποθετούνται στην Κεντροδεξιά και την Δημοκρατική παράταξη-μπροστά σε διλήμματα κοινοβουλευτικής τάξης.
Θέλουν πράγματι οι παραδοσιακοί οπαδοί της Συντηρητικής παράταξης την υπερτροφία του συστήματος Μητσοτάκη-δηλαδή την παράδοση του κόμματός τους σε μια οικογένεια;
Ακόμη πιο επιτακτικό είναι το δίλημμα για τους οπαδούς των αντιδεξιών κομμάτων-θέλουν να παραδοθεί και η χώρα ολόκληρη σε μια οικογένεια;
Όπως σημείωνε σε διπλανή στήλη ο ημέτερος Βασίλης Σκουρής, η επικυριαρχία Μητσοτάκη θα συγκεντρώνει υπό τον απόλυτο προσωπικό του έλεγχο, εκτός από την Εκτελεστική Εξουσία, τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη, την Ενημέρωση, τους άλλους θεσμούς και τη ροή του χρήματος.
Παραδοσιακά αυτή η οικογένεια, μόνο την έξωθεν καλή μαρτυρία για την καλή χρήση τους δεν διαθέτει.
Ανεξάρτητα από τις πιθανές – και μάλλον βίαιες- αντιδράσεις της κοινωνίας, όταν συνειδητοποιήσει σε πιο δόκανο πιάστηκε, η μόνη διέξοδος που μένει, με κοινοβουλευτικούς όρους, για την αποτροπή της -καθεστωτικής πλέον- «εξουσίας του ενός», είναι να υπάρχει ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης, πλέον των άλλων, είναι πολιτειακός παράγων. Ο μόνος εν προκειμένω με ανεξαρτησία, καθώς τόσο η προεδρία τη Δημοκρατίας, όσο και της Βουλής θα λειτουργούν ακόμη πιο φανερά κατά τη βούληση Μητσοτάκη.
Με 20% η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να παίξει το ρόλο που της αναθέτει το θεσμικό σύστημα της χώρας. Δυσκολευόταν με πολύ περισσότερο. Πόσο μάλλον με το ένα έκτο της Βουλής- και χωρίς την συνδρομή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που ήδη έχει υποδουλωθεί στον Μητσοτάκη από το 2019. Νάναι καλά κάποια πρωτοπαλίκαρα της Κουμουνδούρου.
Η διαμόρφωση, στην κάλπη, ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι προαπαιτούμενο δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας με το σχήμα κυβέρνηση-αντιπολίτευση. Χωρίς αυτό θα είναι αρνητικές οι συνέπειες σε όλες τις όψεις του εθνικού βίου: την οικονομία, την δικαιοσύνη, την κοινωνική πολιτική και την εξωτερική πολιτική.
Δεν πρόκειται για Τσίπρα, ή τον ΣΥΡΙΖΑ . Αλλά αυτοί υπάρχουν γι’ αυτό το ρόλο και μόνο με την ισχυροποίησή τους μπορεί να στηθεί δημοκρατικό ανάχωμα, υπέρ της κοινωνίας.
Μετά τις εκλογές οι δημοκρατικοί πολίτες μπορούν να τους κρεμάσουν με το σκοινί που της έδωσαν και ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και κάποια στελέχη του. Αλλά προέχει στις εκλογές του Ιουνίου να αναδειχθούν θεσμικά αντίβαρα.
Αλλιώς η ελληνική Δημοκρατία μπαίνει σε θερμοκοιτίδα ως αναιμική. Και η Ελλάδα θα αντιμετωπίζεται από τους κοινοτικούς θεσμούς, όπως η Ουγγαρία του Ορμπάν και η Πολωνία.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
