Του Νίκου Λακόπουλου
«Από αυτά που έχω πει στο παρελθόν δεν παίρνω πίσω ούτε μία λέξη. Το Ελληνικό έπρεπε να αξιοποιηθεί διαφορετικά κατά τη γνώμη μου και με άλλες διαδικασίες, όχι με αυτές που έχει επιλέξει το ΤΑΙΠΕΔ» είπε o υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Χρήστος Σπίρτζης. Τι δεν καταλαβαίνετε; Ο άνθρωπος είναι συνεπής. Δεν άλλαξε θέση.
Η Νέα Δημοκρατία ζητά την παραίτησή του. “Αφού ο κ. Σπίρτζης δεν μπορεί ας παραιτηθεί. Ή ας τον παραιτήσει ο πρωθυπουργός. Η κυβέρνηση αυτή Τσίπρα έχει, τσίπα δεν έχει κανείς τους». Ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, Στέργιος Πιτσιόρλας λέει πως δεν πρόκειται να του απαντήσει. ” Έχουμε τελείως διαφορετική διαδρομή και διαφορετική κλίμακα αξιών».
«Ο κ. Σπίρτζης συνέχισε για δεύτερη μέρα το γνωστό “κλαψούρισμά” του. Είναι πράγματι απολαυστικός στο νούμερό του. Γι’ αυτό και δεν ζητάμε την παραίτησή του. Δεν πρέπει να χαθεί ένας βασικός συντελεστής της κυβέρνησης – τσίρκο» λέει το ΠΑΣΟΚ. Και το Ποτάμι “συμπαρίσταται στον Χρήστο Σπίρτζη, στο νέο δράμα που περνάει.
“Πριν προλάβει να συνέλθει από το κλάμα για την ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, ήρθε νέο χτύπημα: η σύμβαση για την αξιοποίηση του Ελληνικού», τόνισε σε ανακοίνωση το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη. «Πόσα χτυπήματα να αντέξει ένας υπουργός; Χρήστο, κουράγιο…».
Η λογική του αναπληρωτή υπουργού είναι απλή. Το Ελληνικό ξεπουλιέται, αλλά δεν φταίει αυτή η κυβέρνηση, αλλά η προηγούμενη και το ΤΑΙΠΕΔ που “στήθηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις με στόχο να ξεπουλήσει περιουσιακά στοιχεία της χώρας”. Δεν πιστεύει ότι δεν θα καταπέσει η συμφωνία από τη δικαιοσύνη αλλά μπορεί να υπάρξουν συγκεκριμένες ευθύνες για όσους εκτίμησαν τη συγκεκριμένη αξία για το Ελληνικό στην αρχική συμφωνία.
Τι δεν πάει καλά στην εικόνα; Ποιος από όλους χρειάζεται ψυχιατρική κλινική; H κυβέρνηση αυτή στο σύνολό της έχει δύο χαρακτηριστικά ως “αριστερή” . Το ηθικό πλεονέκτημα και το ανεύθυνο. Μια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε τον κ. Σπίρτζη, εκτιμώντας ότι βεβαίως και έχει δίκιο να στεναχωριέται, «γιατί αν ήμασταν εμείς κυβέρνηση δεν θα το είχαμε υπογράψει»!
Η κυβέρνηση δεν είναι εδώ. Ζει σε έναν από τους χρόνους που έχει καταργήσει η γραμματική για να περιγράψει αυτά που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί, αλλά δεν συνέβησαν. Εκεί ζει η κυβέρνηση. Με πολλά εάν σε ένα μη τετελεσμένο μέλλοντα. Ένας χρόνος συριζέϊκος που αποδίδει όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Μην περιμένετε να έλθει η Ελπίδα, όπως έλεγε το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει Ελπίδα.
Ένα κόμμα παίρνει την εξουσία με συνθήματα πως δεν θα ξεπουλήσει το λιμάνι ή τα αεροδρόμια- όπως έλεγε- και ως κυβέρνηση τα ξεπουλάει όλα με μια διαφορά από την προηγούμενη. Δεν αναγνωρίζει τις πράξεις της και συχνά -όπως ο Σπίρτζης για τα αεροδρόμια- κλαίει! Θα θέλαμε να είμαστε κάποιοι άλλοι, αλλά δεν είμαστε. Δεν φταίει ο Σπρίτζης. Τόσος είναι.
Αν η Ραχήλ Μακρή δεν είχε κάνει την ανάρτηση δεν θα γνωρίζαμε πόσο αριστερός είναι ο κλαίων- και προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ- αναπληρωτής υπουργός- που έχει στο γραφείο του δυο σύμβολα. Τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ένα πορτρέτο του Άρη Βελουχιώτη! Δεν είναι ο μόνος που χρησιμοποιεί- ίσως υποκλέπτει και εκποιεί- αριστερά σύμβολα. Η αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δέσποινα Χαραλαμπίδου έβαλε στο γραφείο της στη Βουλή ένα τεράστιο πορτρέτο του Λένιν! Η κυβέρνηση αγαπά να υπάρχει σε ένα συμβολικό επίπεδο, όπου τη μια αποσύρει- συμβολικά- τις μπάρες μπροστά από την Βουλή, αλλά κλείνει για τον λαό, τον Εθνικό Κήπο.
Τα μπλουζάκια στην Βουλή των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ πότε μολότωφ ή πάνκ συγκροτήματα αποδίδουν την απόλυτη σύγχυση. Π.χ. ο υπουργός Άμυνας εμφανίζεται με ροκ υπόκρουση στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις, πάει στην Σαλαμίνα να προσκυνήσει και να σχεδιάσει ειδικό σώμα με στολές Σαλαμινομάχων κι ύστερα πετάγεται στις ΗΠΑ να προσφέρει ένα νησί για τις αμερικάνικες βάσεις. O πρωθυπουργός οργανώνει ένα δημοψήφισμα που λέει Όχι, το μετατρέπει σε Ναι και συνεχίζει. Κι ο Σπίρτζης εκλέγεται για να μην πουληθούν τα αεροδρόμια και το Ελληνικό, εξακολουθεί να πιστεύει ότι ξεπουλήθηκαν, τραβάει ένα κλάμα και πάει να αγοράσει γλάστρες για το γραφείο του που να ταριάζουν με το πορτρέτο -του ανυπεράσπιστου- Άρη Βελουχιώτη.
Πολλοί το έχουν ονομάσει αυτό το φαινόμενο πολιτική διπολική διαταραχή. Στην πράξη είναι δύσκολο να έχουμε στην ίδια κυβέρνηση τους Ramones, τους Joy Division- που κάποτε- παρεπιμπτόντως- εμφάνισαν ένα εξώφυλλο δίσκου- με σβάστικα -αν δεν το ξέρουν οι σύντροφοι- με τον Λένιν και τον Άρη Βελουχιώτη. Αλλά, έτσι είναι η δημοκρατία. Καθένας ζει στον κόσμο του! Κι αφού χάσαμε τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τα πασχάλια γιατί να χάσουμε και τα υπουργεία;
Σημασία δεν έχει το πορτρέτο του Άρη Βελουχιώτη -που δεν θα χώραγε με τις λάσπες στο γραφείο του Σπίρτζη. Το πολιτικό μήνυμα το δίνει η γλάστρα. Ζαβαρακατρανέμια- ίλεως ίλεως λάμα λάμα νάμα νάμα νέμια. Αλληλούια, αλληλούια!
