Toυ Γ. Λακόπουλου
Για πολλά χρόνια ήταν φανερό ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης επιδίωκε να είναι πρώτος σε πολλά πράγματα. Αλλά δεν τα κατάφερε. Πχ δεν εξελέγη πρώτος βουλευτής στην εκλογική του περιφέρεια.
Παρά τη θορυβώδη παρουσία του, είδε τη σκόνη του Κωστή Χατζηδάκη. Λίγο ακόμη θα τον περνούσε και η Κεραμέως. Και τώρα οι δημοσκόποι τον βγάζουν πλέον χαμηλά, πιο χαμηλά.Ακόμη και φιλικά του μέσα τον ειρωνεύονται επειδή βρίσκει οτι μια φτηνή ομπρέλα Beneton γίνεται είδος πολυτελειας αν την κρατάει βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αντίθετα αναδεικνύεται πρώτος σε ό,τι δεν θα ήθελε. Είναι ο πρώτος που καταπίνει τις απειλές για τον Τσίπρα στο σκάνδαλο Νοβάρτις, αλλά και τις κυβιστήσεις Μητσοτάκη στις Πρέσπες. Και είναι ο πρώτος υπουργός εναντίον του οποίου έγινε απεργία, λόγω ενός νομοσχέδιου που κατά λοιπά προωθεί την ανάπτυξη.
Το χειρότερο για τον θυελλώδη αντιπρόεδρο είναι ότι μπορεί να γίνει ο πρώτος υπουργός που θα «απογοητεύσει» τον Πρωθυπουργό, αποτυγχάνοντας σ’ αυτό που του ανέθεσε. Η τοποθέτησή του στο υπουργείο Ανάπτυξης -που πάει περισσότερο σε έναν οικονομολόγο- δεν είναι τόσο αθώα. Είναι πρωτίστως «υπουργός Ελληνικού». Και αυτό μπορεί να τον καταπιεί.
Εδώ μυρίζει παγίδα. Το πραγματικό στοίχημα είναι να καλυφθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης που διαβεβαίωνε ότι «θα μπουν μπουλντόζες στο Ελληνικό την πρώτη εβδομάδα». Προς το παρόν βγήκαν από το επενδυτικό σχήμα οι ξένοι- από την Κίνα και τα Εμιράτα.
Ο στόχος της μπουλντόζας μετακινήθηκε για το τέλος του έτους και μετά για τις αρχές του επόμενου. Που σημαίνει Μάρτη και βλέπουμε. Στην πραγματικότητα δεν βλέπουμε. Ο μοναδικός πλέον επενδυτής είναι αξιόπιστος, αλλά οι δυσχέρειες παραμένουν.
Οι νέες υπουργικές αποφάσεις είναι πιθανόν να προσβληθούν στο Συμβούλιο της Επικράτειας, οπότε ζήσε Μαύρε μου να φας το Μάη τριφύλλι.
Είναι αδύνατο να μην έπιασε ο Γεωργιάδης τον πρωθυπουργικό υπολογισμό: «Το βγάζεις πέρα και κερδίζω, δεν το βγάζεις και χάνεις». Και επειδή γνωρίζει τι θα επακολουθήσει τα δίνει όλα για να μπορεί να πει έκανα ό,τι μπορούσα…
Το υπουργείο Ανάπτυξης μοιάζει πεδίο δόξης λαμπρό. Αλλά είναι καρμανιόλα για πολιτικούς σαν τον Άδωνι, του οποίου η ταχύτητα ανάδειξης και οι φιλοδοξίες ενόχλησαν πολλούς στη ΝΔ . Τον χτυπούσαν στην πλάτη, αλλά είχαν κατά νου αυτό που έλεγε ο Αντώναρος -που θυσιάστηκε για το χατίρι του: «Είναι μουσαφίρης».
Αν στην αντιπολίτευση οι κομματικές ηγεσίες φέρονται με γενναιοδωρία στους μουσαφιραίους στην κυβέρνηση τα πράγματα αλλάζουν. Ο Γεωργιάδης γνωρίζει ότι τα όρια της υπουργικής αυτονομίας του είναι περιορισμένα από τους ισχυρούς του Μεγάρου Μαξίμου που έχουν τον τελευταίο λόγο ειδικά στον τομέα του.
Ανέβηκε με μεγάλο κόπο, αλλά κατεβαίνει εύκολα. Το «φαινόμενο Άδωνις» δεν συγκινεί πλέον και είναι πολλοί όσοι θέλουν να επιστρέψει στα κυβικά του.
Το βαρύ κλίμα στις σχέσεις Μητσοτάκη-Σαμαρά είναι ο καταλύτης για την αποδυνάμωσή του, αν και ο υπουργός Ανάπτυξης φροντίζει να μην εκτίθεται. Ούτε με τις Πρέσπες, ούτε με τη Νοβάρτις, για την οποία αναμένει το αποτέλεσμα της εισαγγελικής έρευνας για τον εαυτό του κοσμίως και ευπρεπώς ενδεδυμένος.
Δεν τον «έβγαλε κάποιος από την πρίζα» όπως γράφτηκε κάπου. Ούτε τον εξημέρωσε το μαύρο αυτοκίνητο που τον πηγαινοφέρνει πλέον. Βρίσκεται απλώς στην κατιούσα. Έτσι συμβαίνει πάντα στο Μητσοτακέικο.
Ένας αυτοδημιούργητος πολιτικός, απολύτως επαγγελματίας στις μετακινήσεις του, μιντιακός, οικείος και εξαιρετικός περφόρμερ, δάγκωσε περισσότερο από όσο μπορούσε να μασήσει και τώρα αγωνίζεται να μην πνιγεί…
